آزادی مسکن و رفت و آمد اقلیت‌های دینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

اقلیت‌ها مانند دیگر شهروندان مسلمان از حق آزادی انتخاب محل زندگی و رفت و آمد در قلمرو اسلام «دارالاسلام” برخوردارند. بر این حق و آزادی در ضمن برخی قراردادهای پیامبر اسلام با اهل کتاب تصریح شده است؛ چنان که در عهدنامه پیامبر با یهودیان بنی‌عادیا، یکی از موارد منتفی اعلام شده، تبعید و جلای از وطن ذکر شده است[۱]. البته این آزادی، محدودیت‌هایی دارد؛ اقامت اهل کتاب در منطقه حجاز شامل مکه، مدینه، فدک و توابع آن، یمامه، خیبر و نواحی آن ممنوع است[۲]؛ اما می‌توانند به مدت سه روز در این مناطق غیر از مکه رفت‌و‌آمد کنند و مکه منطقه ممنوعه برای اهل کتاب به شمار می‌آید[۳].[۴]

پرسش مستقیم

  1. آزادی مسکن و رفت و آمد اقلیت‌های دینی در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟ (پرسش)

منابع

پانویس

  1. به نقل از: حسینعلی منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۲، ص۷۵۱.
  2. ر.ک: علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ج۱، ص۴۴۵؛ محمدحسن نجفی، جواهرالکلام، ج۲۱، ص۲۸۹.
  3. ر. ک: محمدحسن نجفی، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۹۰.
  4. قدردان قراملکی، محمد حسن، آزادی در فقه و حدود آن، ص ۲۸۵.