بکر بن عبدالله بن حبیب مزنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابومحمد بکر بن عبدالله بن حبیب مزنی فرد دیگری به جز ابوعبدالله بکر بن عبدالله بن عمرو بن هلال مزنی، برادر «علقمه» است که رجالیون اهل سنت از او نام برده و مورد تمجید و توثیق قرار داده‌اند همو که از «ابن‌عباس» و «انس» روایت کرده و در سال ۱۰۶ یا ۱۰۸ هـ درگذشته است.[۱]

به گفته نجاشی، ابومحمد ساکن ری بوده و در شمار محدثانی است که احادیث معروف (صحیح) و منکر (غیر صحیح) را نقل نموده است.[۲] او از کسانی مانند تمیم بن بهلول،[۳] عبدالرحیم بن علی بن سعید جبلی صیدنانی، عبدالله بن صلت، فضل بن صقر عبدی،[۴] سمرة بن علی،[۵] عبدالله بن محمد بن ناطویه، حسن بن سنان[۶] و حسن بن زیاد کوفی روایت نمود.[۷] ابوالعباس احمد بن یحیی بن زکریا قطان[۸] و ابوالقاسم حمزة بن قاسم علوی از او روایت کرده‌اند.[۹] بکر بن عبدالله مزنی دارای کتاب النوادر بوده که حمزة بن بکر آن را روایت کرده است.[۱۰] زمان وفات وی مشخص نیست، ولی با توجه به اینکه با سه واسطه از امام صادق(ع) روایت کرده[۱۱] و شیخ صدوق با دو واسطه از او روایت کرده است،[۱۲] به دست می‌‌آید که ابومحمد مزنی در سده سوم می‌‌زیسته است.[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تهذیب الکمال، ج۴، ص۲۱۶.
  2. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۷۱.
  3. من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۵۴.
  4. بحارالانوار، ۱، ص۱۰ و ج ۳۸، ص۶۹.
  5. الاختصاص، ص۷۹.
  6. الخصال، ص۵۰۶.
  7. شواهد التنزیل، ج۲، ص۲۷۹.
  8. من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۵۴.
  9. الاختصاص، ص۷۹.
  10. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۷۱.
  11. الامامة و التبصره، ص۵۱.
  12. من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۱۵۴.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۲۰۸.