احمد بن هلال کرخی در در معارف مهدویت
مقدمه
احمد بن هلال عبرتایی کرخی بغدادی از مدّعیان دروغین نیابت در دوران نایب دوم بوده است. وی در سال ۱۸۰ ه. ق در "عبرتا" که روستایی بزرگ و از نواحی نهروان بغداد است متولد شد و در سال ۲۶۷ ه. ق از دنیا رفت[۱]. گفته شده است وی از یاران حضرت هادی (ع) یا امام عسکری (ع) بود. وی مشهور به غلو و مورد لعن و نفرین ابدی است[۲].
نخست از افراد مورد اطمینان حضرت عسکری (ع) و از اصحاب ویژه و روایت کننده از امامان معصوم (ع) بود. ۵۴ بار به زیارت خانه خدا رفت که بیست بار آن با پای پیاده بود، امّا دچار کژی شد؛ به گونهای که حضرت عسکری (ع) او را بسیار نکوهش کرد و دربارهاش فرمود: "از این صوفی ریاکار و بازیگر پروا کنید"[۳].
برخی نیز این جمله را در نکوهش او، از جانب حضرت مهدی (ع) دانستهاند که در هرحال نشانگر پلیدی و گمراهی این مرد است. او تا زمان نیابت محمد بن عثمان زیست و با سماجت بسیار، سفارت آن جناب را انکار کرد. از حضرت مهدی (ع) درباره لعن و نفرین بر او و لزوم بیزاری از کارهایش توقیعی صادر شد[۴].
بیشتر کتابهای رجالی، به او لقب "عبرتایی" دادهاند[۵]. شیخ طوسی در کتاب "الغیبة" وی را "کرخی" نامگذاری کرده و به او "بغدادی" نیز گفته شده است.
احمد بن هلال تا آخر سفارت نایب نخست، دچار کژی نشده بود؛ ولی پس از وفات عثمان بن سعید، در نایب دوم شک کرد و نیابت او را نپذیرفت[۶].
شیعیان هم پس از برکناری، او را نفرین شده دانسته و از وی دوری جستند. پس از مرگ وی، توقیعی از ولی عصر (ع) صادر شد: خداوند سبحانه و تعالی از فرزند هلال نگذرد که بدون هماهنگی و خشنودی ما، در کار ما مداخله و فقط به میل خود عمل میکرد، تا آنکه پروردگار، با نفرین ما زندگیاش را به انجام رساند. ما در زمان زندگیاش نیز انحرافش را به شیعیان خاص خود گوشزد کردیم. این را به هرکس که درباره او میپرسد، برسانید. هیچ یک از شیعیان ما معذور نیست در آنچه افراد مورد اعتماد از ما نقل میکنند، تردید کند؛ زیرا میدانند ما اسرار خود را با آنان میگوییم.
آن حضرت در توقیعی دیگر فرمود: ابن هلال، ایمان خود را پایدار نداشت و با آنکه مدت طولانی خدمت کرد، به دست خود ایمانش را به کفر دگرگون ساخت و خدا نیز او را کیفر داد[۷].[۸]
پرسش مستقیم
پرسشهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فهرست، ص ۵۰؛ رجال نجاشى، ج ۱، ص ۲۱۸
- ↑ ر.ک: احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ص ۸۲، رقم ۱۹۹.
- ↑ «احْذَرُوا الصُّوفِيَ الْمُتَصَنِّع»؛ محمد بن عمر کشی، رجال الکشی، ص ۵۳۵، ش ۱۰۲۰.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۳.
- ↑ ابن داوود حلی، رجال ابن داوود، ص ۴۲۵؛ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص ۳۸۴؛ علامه حلی، رجال العلامه، ص ۲۰۲.
- ↑ سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۵۰۲.
- ↑ محمد بن عمر کشی، رجال الکشی، ص ۵۳۶؛ ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۳.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۳۹ ـ ۴۰؛ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۷.