إصر: ثقل و سنگینی[۱]، بارِ گران، عهد و پیمان[۲]، اموری که انسان را از خیر و اعمالی که او را به ثواب می‌رساند، باز می‌دارد[۳]، پیمانی که پیمان‌شکن را از عمل خیر و ثواب باز می‌دارد[۴]، تکلیف سنگینی که مکلّف را از حرکت باز می‌دارد[۵].
مراد قرآن از این کلمه تکالیف سنگین الهی است که به واسطه نقض عهد و پیمان، برگردن امت‌های پیشین نهاده شد؛ مانند کشتن یکدیگر برای قبول توبهبنیاسرائیل از عبادت گوساله سامری: ﴿إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ﴾[۷]، ممنوعیت ماهیگیری روز شنبه: ﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ﴾[۸].
اصر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اصر در قرآن - اصر در حدیث - اصر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط