امام سجاد از دیدگاه اهل سنت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

شافعی، امام سجاد(ع) را فقیه‌ترین اهل مدینه[۱]، محمد بن سعد حضرت را مورد اعتماد، امین، عالی‌مقام، پرهیزگار و نقل کننده احادیث بسیار[۲] و ابن جوزی آن امام را «سید الفقهاء»[۳] معرفی کرده است. ابن عساکر دمشقی[۴]، ابن حجر عسقلانی[۵]، ذهبی[۶] و برخی دیگر از نویسندگان، مقام علمی امام سجاد(ع) را ستوده‌اند. فضل و علم امام زین العابدین(ع) چندان آشکار بود که حتی دشمنان نیز بدان اقرار می‌کردند. یزید بن معاویه علم آن حضرت را ستود[۷] و عبدالملک بن مروان با دیدن آثار سجود و عبادت در امام(ع)، ضمن تمجید فراوان، ایشان را صاحب فضل دانست و گفت: در فضل و علم و دین‌داری به جایی رسیده‌ای که پیش از تو کسی جز نیاکانت بدان نرسیده‌اند[۸].

امام سجاد(ع) همچون دیگر ائمه(ع) امانت‌دار علوم انبیای الهی بود و در بالاترین جایگاه علمی قرار داشت. آن حضرت در این‌باره فرمود: پس از رحلت پیامبر(ص)، اهل بیت او، وارثان و امینان خداوند در زمین هستند، علم منایا و بلایا (علم به سرنوشت و مقدرات انسان‌ها)، علم نسب، نام شیعیان و پدرانشان همه در نزد ماست[۹]. بر همین اساس، جاحظ[۱۰] و نووی[۱۱] از دانشمندان اهل سنت معتقدند مسلمانان با وجود اختلاف عقیده و افکار، همگی بر عظمت و فضل علی بن الحسین(ع) اتفاق نظر دارند[۱۲].

منابع

  1. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲

پانویس

  1. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۷۴.
  2. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۲۲.
  3. ابن جوزی، تذکرة الخواص، ج۲، ص۴۱۲.
  4. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۱، ص۳۶۲.
  5. ابن حجر، تقریب التهذیب، ج۱، ص۶۹۱.
  6. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۹۸.
  7. ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۳۸.
  8. سید بن طاووس، فتح الأبواب، ص۱۷۰.
  9. صفار، بصائر الدرجات، ص۱۴۰.
  10. ابن عنبه، عمدة الطالب، ص۱۹۴.
  11. حکیم، اعلام الهدایة، ص۲۵ به نقل از: نووی، تهذیب اللغات و الاسماء، ج۱، ص۳۴۳.
  12. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش اول ج۲ ص ۱۸۵.