امنیت فرهنگی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امنیت فرهنگی است. امنیت فرهنگی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امنیت فرهنگی در فقه اسلامی - امنیت فرهنگی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
هرگاه فرد، گروه، یا ملتی از تعرض و تجاوز به اعتقادات دینی، عرف‌ها، قوانین، شخصیت و هویت مصون باشد، دارای امنیت فرهنگی است.[۱] امام خمینی در بُعد فرهنگی فساد اخلاقی را اساس ویرانی جامعه و نابودی افراد می‌دانست[۲] و آزادی‌های بی‌حد و حصر و مغایر با ارزش‌های جامعه و گسترش فرهنگ مبتذل غربی را عامل گسترش فساد و بزهکاری اجتماعی ارزیابی و از موارد مهم ناامنی در این بخش یاد می‌کرد [۳] در برخورد با فساد فرهنگی، فرهنگ عمومی در کنار فرهنگ رسمی، قابل توجه است. از نظر امام خمینی اصلاح فرهنگ عمومی، یعنی بازگشت به فرهنگ اصیل و ناب اسلامی. در این صورت می‌توان گفت که افراد تربیت‌شده در این رویکرد دارای جایگاه ارزشمند انسانی‌اند[۴].
از سوی دیگر، امام خمینی آزادی اندیشه و آزادی بیان در قالب‌های گوناگون برای همه افراد جامعه را موجب فراهم‌شدن امنیت فرهنگی می‌خواند.[۵] ایشان راهکار اساسی برای رفع معضلات فرهنگی را توجه کردن به آخرت و اعتقاد قلبی به خداوند و گسترش معنویت در جامعه می‌دانست[۶] و با پذیرش قلبی اینکه عالَم محضر خداست[۷] و انتقال این مفهوم به مردم و به‌خصوص جوانان، باعث کنترل درونی آنان شد که نمونه‌اش را در عبادت‌ها و شوق به شهادت و فضای معنوی هشت سال دفاع در برابر تجاوز رژیم عراق می‌توان دید؛ در حالی که چنین رفتارهای اخلاقی با هنجارهای متداول نظامیان که نوعاً با فساد و تجاوز همراه می‌باشد، متغایر است[۸].
از نظر امام خمینی یکی از عوامل ناامنی در حوزه فرهنگ، تهدیدهای تبلیغاتی دولت‌های دیگر است[۹] و از آنجاکه هدف آنان ایجاد اختلاف، ناامیدی، بی‌اعتمادی و تحریک مردم است[۱۰] یکی از رسالت‌های رسانه‌های جمعی کشور، خنثی کردن این تبلیغات و ازبین بردن آثار تهدید کننده و تخریبی آنها در کنار دشمن‌شناسی است.[۱۱] ایشان تبلیغات خودی را عاملی برای خنثی شدن دسیسه‌های دشمن می‌دانست[۱۲] و برای مطبوعات، نویسندگان، روزنامه‌نگاران، دست‌اندرکاران رادیو و تلویزیون نقش مهمی در ایجاد وحدت و حفظ امنیت روانی قائل بود و همواره این گروه را به تلاش برای به‌کارگیری قلم و رسانه خود در حفظ و ایجاد آرامش و کاهش تشنج در جامعه فرا می‌خواند[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۲۴.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۵/۳۹۵ و ۱۹/۱۵۰.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۵۷؛ ۸/۳۹۷؛ ۱۵/۲۴۴ و ۲۱/۲۷۷.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۸/۱۰۸.
- ↑ لک‌زایی، مناسبات آزادی و امنیت از دیدگاه امام، ۱۴۴.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۷.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۸۲؛ امام خمینی، آداب الصلاة، ۱۲۴.
- ↑ حاضری، نظم و امنیت اجتماعی از منظر امام خمینی، ۱۱۴–۱۱۵.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۴۳.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۲–۳ و ۱۴/۱۷۴–۱۷۶.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۵؛ ۱۴/۱۷۷–۱۷۸ و ۱۶/۱۱۳–۱۱۴.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۷۲.
- ↑ امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۹، ۴۸۵ و ۱۴/۱۷۳–۱۷۷.
- ↑ رنجبر و مهرابی کوشکی، مقاله «امنیت»، دانشنامه امام خمینی ج۲، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.