ام‌رافع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

نام او را «سلمی» و «سلمه» گفته‌اند. او به نام و کنیه هر دو شهرت یافته است. وی خدمت‌کار پیامبر (ص) بود.

ابن حجر می‌نویسد: او کنیز صفیه دختر عبد المطلب بود و پس از آزادی، با ابراهیم ابورافع قبطی، با نام هرمز ازدواج کرد[۱]. عبیدالله و علی فرزندان ام‌رافع و از شیعیان خاص و از کاتبان بیت المال در زمان امام علی (ع) بودند[۲].

ام‌رافع، قابله فرزندان حضرت زهرا (س) و ابراهیم فرزند رسول خدا بود و در جنگ خیبر و مراسم غسل حضرت فاطمه شرکت داشت. برخی از معاصران گفته‌اند: وی پس از پیامبر خدمت کار حضرت فاطمه (س)، امام علی (ع) و امام حسین (ع) شد و همراه زینب در کربلا حضور یافته به اسارت رفت[۳]..[۴]

منابع

پانویس

  1. ابو رافع، صحابی معروف و آزاد شده رسول خدا (ص) است. او مسئول بیت المال علی (ع) در کوفه بود. برای شرح حال و شناخت شخصیت ابراهیم ابورافع، ر. ک: سیمای کارگزاران علی بن ابی‌طالب امیرالمؤمنین (ع)، ج۳، ص۷۸۴ - ۷۹۸.
  2. الاصابه، ج۸، ص۳۸۸؛ معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۰؛ المعارف، ص۱۴۵.
  3. معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۰.
  4. مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۶۶.

[[رده: ام‌رافع]