اوس بن قیظی در قرآن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

برخی، نام پدرش را قِبْطی[۱] و قَنْطَر[۲] آورده‌اند که گویا در نقل و استنساخ اشتباه شده است. وی از منافقان مدینه[۳] و حتی از سرانِ آنان به شمار آمده است.[۴]اوس با دو پسرش کَباثَه و عبدالله در جنگ احد شرکت کرد؛[۵] امّا چون کارزار بر پیامبر a و مسلمانان سخت شد، همراه گروهی گریخت.[۶] سخنی از پیامبر a خطاب به وی گزارش شده که نفاق وی و برادرش مِرْبَع را تأیید می‌کند.[۷][۸]

اوس بن قیظی در شأن نزول

  1. اوس بن قیظی در جمع اوسیان و خزرجیان نشسته بود که پیرمردی کینه‌توز از یهود با ابراز نگرانی از صمیمیت اوس و خزرج، از جوانی یهودی خواست تا با خواندن اشعاری، نزاع‌ها و مفاخرات پیشین را در میان اوس و خزرج مطرح کند که این حربه، کارساز افتاد. اوس بن قیظی در رأس اوسیان قرار گرفت و افرادی از این دو قبیله ضمن تهدید همدیگر، در آستانه درگیری بودند که پیامبر فتنه را آرام کرد. آیه يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ كَافِرِينَ[۹] درباره اوس بن قیظی و دیگر مسلمانان سست ایمان که بازیچه آن مرد یهودی شدند فرود آمد [۱۰] و به آنان هشدار داد که اگر از اهل کتاب فرمان برند، یهود آنان را به کفر باز می‌گردانند. نزول ۵ آیه بعد نیز درباره همین رخداد است.[۱۱]
  2. به نقل برخی مفسران، آیه أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ[۱۲] درباره سران نفاق از جمله اوس بن قیظی نازل شد که به یهود بنی‌نضیر وعده همراهی، همدلی و همیاری داده، آنان را به پایداری در برابر مسلمانان تشویق کردند.[۱۳] آیه، ضمن برادر خواندن منافقان با یهودیان، آنان را دروغگو شمرد.
  3. در جنگ احزاب اوس‌ بن قیظی و گروهی از منافقان که به حیله‌هایی درصدد فرار از جبهه جنگ بودند، در میان سپاه اسلام فریاد برآوردند: ای اهل ‌یثرب! اینجا جای ماندن نیست، باز گردید. او به همراه جمعی از بنی‌حارثه نزد پیامبر a آمدند و به بهانه اینکه خانه‌هایشان بی‌حفاظ و در معرض شبیخون دشمن است، از حضرت اجازه خواستند تا به شهر باز گردند. آیه وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا[۱۴] درباره آنان نازل شد [۱۵] و از قصد آنان که گریز از جنگ بود خبر داد. وی بعدها به گوینده جمله إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ معروف گردید.[۱۶]
  4. گفته‌اند که پیامبر a منافقی را که بدو ناسزا گفته بود، بازخواست کرد؛ امّا آن منافق سوگند یاد کرد که چنین نکرده است. آیه أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُمْ مِنْكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ يَعْلَمُونَ[۱۷] درباره او نازل شد[۱۸]. برخی وی را اوس بن قیظی دانسته‌اند.[۱۹]
  5. در جنگ تبوک، گروهی از منافقان از جمله اوس بن قیظی به بهانه‌های گوناگون از شرکت در جهاد سرباز زده، موجب نگرانی مسلمانان شدند که خداوند آیه لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ[۲۰] را درباره آنان نازل کرد[۲۱].[۲۲]

منابع

پانویس

  1. التبیان، ج ۸، ص ۳۲۳؛ روض‌الجنان، ج ۹، ص ۲۶۰؛ البحرالمحیط، ج ۸، ص ۴۶۰.
  2. روض الجنان، ج ۴، ص ۴۵۴.
  3. المغازی، ج ۲، ص ۴۱۶؛ السیرة النبویه، ج ۲، ص ۵۲۴؛ المحبر، ص ۴۶۹.
  4. الاغانی، ج ۹، ص ۱۹۵؛ روض‌الجنان، ج ۹، ص ۲۶۰؛ اسدالغابه، ج ۴، ص ۱۸.
  5. الاستیعاب، ج۱، ص۲۱۱؛ اسدالغابه، ج۱، ص ۳۲۷.
  6. المغازی، ج ۱، ص ۲۷۸.
  7. الاغانی، ج ۹، ص ۱۹۵.
  8. حسینی‌زاده، سید عبدالرسول، مقاله «اوس بن قیظی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵، ص 42.
  9. «ای مؤمنان! اگر از دسته‌ای از کسانی که به آنان کتاب داده شده است فرمانبرداری کنید شما را پس از ایمانتان به کفر باز می‌گردانند» سوره آل عمران، آیه ۱۰۰.
  10. جامع البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۳۲ ـ ۳۳؛ اسباب النزول، ص ۹۹ ـ ۱۰۰؛ السیرة النبویه، ج ۲، ص ۵۵۶ ـ ۵۵۷.
  11. جامع البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۳۲ ـ ۳۳؛ اسباب النزول، ص ۹۹ ـ ۱۰۰؛ السیرة النبویه، ج ۲، ص ۵۵۶ ـ ۵۵۷.
  12. «آیا به کسانی ننگریسته‌ای که دورویی می‌کنند، به برادران کافر خود از اهل کتاب می‌گویند: اگر شما را بیرون راندند ما نیز با شما بیرون خواهیم آمد و هیچ‌گاه به زیان شما از هیچ کس فرمان نمی‌بریم و اگر با شما جنگ شود به شما یاری خواهیم رساند و خداوند گواه است» سوره حشر، آیه ۱۱.
  13. جامع‌البیان، مج ۱۴، ج ۲۸، ص ۵۹؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۸، ص ۲۳؛ الدرالمنثور، ج ۸، ص ۱۱۵.
  14. «و هنگامی که دسته‌ای از ایشان گفتند: ای مردم مدینه! جای ماندن ندارید پس بازگردید و دسته‌ای (دیگر) از آنان از پیامبر اجازه (بازگشت) می‌خواستند؛ می‌گفتند خانه‌های ما بی‌حفاظ است با آنکه بی‌حفاظ نبود، آنان جز سر گریز (از جنگ) نداشتند» سوره احزاب، آیه ۱۳.
  15. جامع‌البیان، مج۱۱، ج۲۱، ص ۱۶۳ ـ ۱۶۴؛ التبیان، ج ۸، ص ۳۲۳؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۹۷.
  16. المحبر، ص ۴۶۹؛ البدء و التاریخ، ج ۴، ص ۱۷۹؛ الاغانی، ج ۹، ص ۱۹۴.
  17. «آیا به کسانی ننگریسته‌ای که با گروهی که خداوند بر آنها خشم آورده است دوستی دارند، نه از آنانند و نه از شما و دانسته سوگند دروغ می‌خورند» سوره مجادله، آیه ۱۴.
  18. جامع‌البیان، مج ۱۴، ج ۲۸، ص ۳۱؛ روض‌الجنان، ج ۱۹، ص ۸۷.
  19. التکمیل و الاتمام، ص ۴۱۰.
  20. «اگر در میان شما روانه می‌شدند جز شرّ به شما نمی‌افزودند و در میان شما برای ایجاد آشوب رخنه می‌کردند و آنان میان شما جاسوسانی دارند و خداوند به (حال) ستمگران داناست» سوره توبه، آیه ۴۷.
  21. جامع‌البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۸۶ ـ ۱۸۷؛ مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۵۵؛ الدرالمنثور، ج ۴، ص ۲۱۲.
  22. حسینی‌زاده، سید عبدالرسول، مقاله «اوس بن قیظی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۵، ص 43-44.