بحث:امام مهدی در قبال منتظران و شیعیان چه عنایاتی دارند؟ (پرسش)
نویسنده: آقای سالاری
پاسخ تفصیلی
توجه منتظِر، عنایت منتظَر
- همچنانکه منتظران، در دوران انتظار، پیوسته خود را در محضر امام خویش میبینند و اعمال و رفتارشان را محاسبه میکنند و با امید فرج و گشایش او، ایمان خود را محکم میکنند؛ امام زمان(ع) نیز که نیات قلبی شیعیان بر او پوشیده نیست و همواره از تلاشها و اعمال و رفتار آنان آگاهی دارد[۱]، یاد منتظرانش را از خاطر نمیبرد و از شیعیان به آنان مهربانتر و دلسوزتر است[۲] و همواره نظر لطف و عنایت خود را شامل حال آنان میکند؛ چنانکه میفرماید: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکردهایم و یاد شما را از خاطر نبردهایم»[۳].[۴]
نمونههای عنایات امام مهدی(ع) به شیعیان
- دعا برای دوستداران و منتظران[۵]: دعا، یکی از مصادیق یاری کردن به زبان است؛ لذا دعا کردن برای حضرت و برای تعجیل فرج، تبعیت و نصرت اوست و از آنجایی که دعا از بهترین انواع نیکیهاست، اگر مؤمن برای مولای خود خالصانه دعا کند مولایش هم برای او خالصانه دعا مینماید و دعای آن حضرت کلید هر خیر و دافع هر شرّ است[۶]. منتظرانی که به وظیفه خود عمل میکنند و برای آن مراد دلها دعا مینمایند به طور قطع امام هم برای آنان دعا میکنند[۷].
- محافظت از شیعه و پاسداری از اقتدار و عزت آنها[۸]: امام زمان(ع) از روی محبتی که به فرزندان خود دارد، آنها را از خطرات محافظت میکند[۹].
- دفع بلا از شیعیان و منتظران: حضرت فرمودند: «من آخرین وصی هستم و خداوند به واسطه من بلا را از اهل و شیعیان من دور میسازد»[۱۰].[۱۱]
- پاسخ به مشکلات علمی: یکی از عنایان حضرت ولی عصر(ع) نسبت به شیعیان پاسخ به مشکلات علمی آنهاست. شاگرد شیخ مرتضی انصاری نقل میکند شبی به صورت اتفاقی، شاهد رفتار خاص ایشان بود و زمانی که با اصرار زیاد از شیخ انصاری جویای ماجرا شد، ایشان فرمود: گاهی برای رسیدن به خدمت امام عصر(ع) اجازه پیدا میکنم و در کنار آن خانه (که تو آن را پیدا نخواهی کرد) میروم و زیارت جامعه میخوانم، چنانچه اجازه ثانویه برسد به خدمت آن حضرت شرفیاب میشوم و مطالب لازم را از آن حضرت میپرسم و یاری میخواهم و باز میگردم[۱۲].[۱۳]
- شفای امراض: روایتهای شفابخشی امام به بیماران، بارها و بارها اثبات کرده امام زمان(ع) از این نظر نیز یاران واقعی خویش را بی بهره نگذاشته است[۱۴].[۱۵]
- دستگیری گمشدگان: حضرت در مواقع بیشماری به فریاد برخی از دوستداران واقعی رسیده و آنها را به منزل رساندهاند[۱۶].[۱۷]
- نصب نوّاب عام و تأییدات آنها: امام مهدی(ع) فرمودند: «در مسائلی که پیش میآید و حوادثی که برای شما ایجاد میشود به (علمائی که) سخنان ما را روایت و نقل میکنند رجوع کنید که آنان حجت ما بر شمایند و ما حجت خدا بر آنان»[۱۸] یعنی امام عصر(ع) در دوران غیبت برای خود نائبانی را تعیین فرمودهاند تا رهبری دینی و معنوی شیعیان را به عهده بگیرند، آن حضرت همواره در این دوران، نائبانش را تأیید و یاری میکنند، چنانکه به شیخ مفید چنین فرمود: «بر شما فتوی دادن است و بر ماست که نگذاریم شما در خطا واقع شوید»[۱۹]؛ همچنین به مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی چنین نوشتند: «خودت را در دسترس مردم قرار ده، محل نشستنت را در دهلیز (دالان) خانهات انتخاب کن تا مردم سریع و آسان با تو ارتباط داشته باشند و حاجتهای مردم را برآور، ما یاریت میکنیم»[۲۰].[۲۱]
- نصیحت و تذکر: حضرت در زمانهای مختلف، متناسب با حال افراد، به منتظران ظهورش نصیحتهای لازم را کردهاند، چنانکه در توقیع مبارکی به شیخ مفید آمده است: «پس هر یک از شما باید آنچه را که موجب دوستی ما میشود پیشه خود سازید و از هر آنچه که موجب خشم و ناخشنودی ما میگردد دوری گزینید؛ زیرا فرمان ما به یک باره و ناگهانی فرا میرسد و در آن زمان توبه و بازگشت برای کسی سودی ندارد و پشیمانی از گناه کسی را از کیفر ما نجات نمیبخشد»[۲۲].[۲۳]
- تعلیم دعا: حضرت در موارد متعددی به شیفتگان و منتظران خود دعاهایی را تعلیم داده و یا اصلاح نموده و یا سفارش به خواندن دعاهای خاصی کرده است مثلاً در قضیه تشرُّف سید رشتی حضرت به وی فرمودند: «شما چرا نافله نمیخوانید، نافله، نافله، نافله، چرا عاشورا نمیخوانید عاشورا، عاشورا، عاشورا» و بعد فرمودند: «شما چرا جامعه نمیخوانید، جامعه، جامعه، جامعه.»..[۲۴].[۲۵]
- بنابراین شیعیان، تا زمانی که ولایت امام خویش را میپذیرند، عنایت امام عصر(ع) همواره شامل حال آنها میشود، چنانکه حضرت فرمود: «ما شما را بیسرپرست رها نمیکنیم و یاد شما را فراموش نمیکنیم (به یاد شما هستیم) و اگر غیر از این بود، بر شما رنج و سختی و بلا نازل میشد و دشمنان، شما را بیچاره میکردند»[۲۶].
پانویس
- ↑ «فَإِنَّا نُحِیطُ عِلْماً بِأَنْبَائِکُمْ وَ لَا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْءٌ مِنْ أَخْبَارِکُمْ»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۵.
- ↑ «وَ اللَّهِ أَنَا أَرْحَمُ بِکُمْ مِنْکُمْ بِأَنْفُسِکُمْ»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۴۷، ص ۳۴۳.
- ↑ «إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ»؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۵۹۸.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷.
- ↑ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۴۷، ص ۱۶۰ و ص ۱۶۴.
- ↑ موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۴۷.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ باقی، محمد رضا، عنایات حضرت مهدی(ع)، ص ۳۱۵ و ص ۴۸.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ «أَنَا خَاتَمُ الْأَوْصِیَاءِ وَ بِی یَدْفَعُ اللَّهُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِی وَ شِیعَتِی»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰، ح ۲۵.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ باقی اصفهانی، محمدرضا، عنایات مهدی(ع) به علماء و طلاب، ص ۱۵ - ۲۸.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ باقی اصفهانی، محمدرضا، عنایات مهدی(ع) به علماء و طلاب، ص ۱۷۷ - ۱۹۴، نوری، میرزا حسین، النجم الثاقب فصل۷، ص؟؟؟
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ باقی اصفهانی، محمدرضا، عنایات حضرت مهدی(ع) به علماء و طلاب، ص ۴۱۳ - ۴۳۸؛ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج ۱، ص ۳۳۲ ـ ۳۳۵؛ نوری، میرزا حسین، النجم الثاقب،فصل هفتم، ص؟؟؟
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ»؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۱، ح ۱۰.
- ↑ باقی اصفهانی، محمدرضا، عنایات مهدی به علماء و طلاب، ص ۳۷ و برکات حضرت ولی عصر(ع)، ص ۱۷۲.
- ↑ باقی اصفهانی، محمدرضا، عنایات مهدی به علماء و طلاب، ص ۹۹ تا ۱۲۶.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۵۹۹.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ قمی، عباس، مفاتیح الجنان بعد از زیارت جامعه کبیره، موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج ۱، ص ۳۲۴.
- ↑ ر.ک. مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۸۴-۱۹۷؛ موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۰، ۳۳۱.
- ↑ ر.ک. آیتی، نصرت الله، مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت.