بحث:عمرو بن عاص
مقدمه
عمروعاص از دشمنان سرسخت و حیلهگر اهل بیت و امیر المؤمنین(ع) که مادرش نابغه از زنان بدنام جاهلیّت بود[۱].
وی پیامبر خدا(ص) و مسلمانان را بسیار آزرد. از تعقیبکنندگان مهاجران حبشه بود. تا سال ۸ هجری در صف مشرکان بود. در زمان خلفای پیش از امیر مؤمنان، موقعیت و حکومت داشت، به معاویه پیوست و در جنگ صفین، فرمانده سپاه و مشاور معاویه در جنگ با علی(ع) بود. دشمنیهای او با خاندان رسالت و مکر و خدعۀ او بیش از آن است که به شمار آید. در نهج البلاغه، سخنان متعدّدی از امیر مؤمنان دربارۀ او و سیاست مکّارانه و نفاق و پلیدی او نقل شده است، از جمله خطبۀ ۸۴ [۲] و نامۀ ۳۹. وی در ایجاد جوّ تبلیغاتی علیه امام، تلاش بسیار میکرد تا حکومت علوی را به مشکل دچار سازد. او در سال ۴۳ درگذشت، در حالی که نزد پسرش اعتراف میکرد که برای آبادانی دنیای معاویه، دین خود را تباه کرده و آخرتش را از دست داده است[۳].[۴]
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۲۵.
- ↑ عَجَباً لاِبْنِ اَلنَّابِغَةِ ...
- ↑ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۵ ص ۳۲۴
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۲۵.