بور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

بور: خسارتِ منجر به هلاکت و نابودی[۱]، سردرگم، ورشکسته[۲]، گمراه نابود شده[۳]، عقیم و بی‌حاصل[۴]، فساد و بطلان. ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا[۵].

معمولاً در قرآن کریم، خداوند، اعتقادات و اعمال کفّار، مشرکان و منافقان را با الفاظ و اصطلاحاتی تخطئه و محکوم می‌نماید. شناخت مجموعه این الفاظ و اصطلاحات، در گفتمان سیاسی قرآن برای محکوم‌ کردن اعمال و اعتقادات مخالفان از این جهت اهمیت دارد که مفاهیم ضدارزشی و ضدهنجاری سیاسی و اجتماعی را از دیدگاه قرآن و جامعه عصر تنزیل به ما می‌شناساند. "بور" از این قبیل کلمات محسوب می‌گردد[۶].

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۵۵.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۰.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۸۵.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۳۱۶.
  5. «بدگمانی ورزیدید و قومی شایسته نابودی شدید» سوره فتح، آیه ۱۲.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۱۵۴.