بور در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بور است. بور از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بور در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بور: خسارتِ منجر به هلاکت و نابودی[۱]، سردرگم، ورشکسته[۲]، گمراه نابود شده[۳]، عقیم و بی‌حاصل[۴]، فساد و بطلان. ﴿ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا﴾[۵].
معمولاً در قرآن کریم، خداوند، اعتقادات و اعمال کفّار، مشرکان و منافقان را با الفاظ و اصطلاحاتی تخطئه و محکوم می‌نماید. شناخت مجموعه این الفاظ و اصطلاحات، در گفتمان سیاسی قرآن برای محکوم کردن اعمال و اعتقادات مخالفان از این جهت اهمیت دارد که مفاهیم ضدارزشی و ضدهنجاری سیاسی و اجتماعی را از دیدگاه قرآن و جامعه عصر تنزیل به ما می‌شناساند. "بور" از این قبیل کلمات محسوب می‌گردد[۶].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۵۵.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۰.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۸۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۳۱۶.
- ↑ «بدگمانی ورزیدید و قومی شایسته نابودی شدید» سوره فتح، آیه ۱۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۱۵۴.