از فریبکاری به‌دور باشید که فریبکاری از قرآن به‌دور است«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي الْغُرَرِ: جَانِبُوا الْغَدْرَ فَإِنَّهُ مُجَانِبُ الْقُرْآنِ»؛
از فریبکاری به‌دور باش، که آن قبیح‌ترین و زشت‌ترین خیانت‌ها است، چه آن کس که بسیار فریبکاری می‌‌کند نزد خداوند بی‌ارزش می‌‌باشد؛«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي الْغُرَرِ: إِيَّاكَ وَ الْغَدْرَ فَإِنَّهُ أَقْبَحُ الْخِيَانَةِ وَ إِنَّ الْغَدُورَ لَمُهَانٌ عِنْدَ اللَّهِ بِغَدْرِهِ»؛
فریبکاری برای همه زشت است، امّا از صاحبان قدرت و شوکت زشت‌تر است؛«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي الْغُرَرِ: الْغَدْرُ بِكُلِّ أَحَدٍ قَبِيحٌ وَ هُوَ بِذِي الْقُدْرَةِ وَ السُّلْطَانِ أَقْبَحُ»؛
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "اگر چنان نبود که مکر و فریبکاری در جهنّم است، من مکّارترین مردمان بودم" [۳]؛
یکی از یاران امامصادق (ع) گوید: از ایشان در این رابطه سؤال کردم، که دو شهر از شهرهای کفّار که هر یک از حکومتی مستقل برخوردار است، نخست به جنگ با یکدیگر پرداختند و آنگاه معاهدهصلح امضاء کردند؛ آنگاه سلطان یکی از این دو شهر کافرنشین به سلطان دیگر خدعه زده به نزد مسلمین می‌‌آید، و با آنان پیمان می‌‌بندد که به همراه آنان به آن سلطان و شهرش حمله کنند. آیا این عمل برای مسلمین جایز است؟ امام صادق (ع) فرمودند: "برای مسلمین جایز نیست که خود فریبکاری کنند و یا دیگران را به فریبکاری فراخوانند؛ نیز بر آنان جایز نیست که با کسانی که فریب به کار برده‌اند هم‌پیمان شوند، امّا آنان باید با مشرکان در هر کجا که ممکن شد به جنگ بپردازند؛ و بر آنان پذیرش آنچه مورد تعهّد کافران قرار گرفته جایز نمی‌باشد" [۴].[۵]
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بی‌وفایی است. بی‌وفایی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بی‌وفایی در حدیث - بی‌وفایی در اخلاق اسلامی - پرسش مرتبط ندارد