تبعیض در فقه اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تبعیض است. تبعیض از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تبعیض در لغت - تبعیض در فقه اسلامی - تبعیض در جامعه‌شناسی اسلامی - تبعیض در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تبعیض یکی از محرمات و از عوامل تهدیدکننده امنیت اجتماعی است که مورد توجه فقها قرار گرفته است. این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است که برخی آن را یک قاعده فقهی شمرده‌اند[۱]. مساوات به معنای برابری و عدم تبعیض بین افرادی است که در حقوق، اموال و امور دیگر به طور مساوی سهیم‌اند. پیامبر اکرم(ص) در ضمن خطبه‌ای در حجه الوداع می‌فرماید: «ای مردم، به‌درستی که پروردگار شما یکی است و پدرتان یکی و همه شما از آدم‌اید و آدم از خاک است. به‌درستی که ارجمندترین شما نزد خدا با تقواترین شماست و برای هیچ عربی بر عجمی برتری نیست جز به تقوا»[۲]. نکته شایان ذکر اینکه با توجه به سیره اهل بیت(ع) مراد از عدم تبعیض، عدم تبعیض و مساوی در برابر قانون، مساوات در برابر محاکم قضایی و همچنین مساوات در برخورداری از حقوق و امتیازات مالی و غیر مالی دولتی است[۳]. وجود تبعیض در جامعه، از حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی تا قضایی و اجتماعی و سیاسی، موجب ناامنی روانی و اجتماعی و سلب روابط مبتنی بر اعتماد می‌شود و از طریق تأثیرگذاری منفی در ذهن مردم، اطمینان خاطر را از اذهان ایشان فراری می‌دهد و احساس امنیت را از آحاد جامعه سلب می‌کند. در واقع بعد ذهنی و فرهنگی امنیت اجتماعی با وجود و فراگیری مقوله تبعیض در جامعه، رخت بر می‌بندد و در نتیجه اصل امنیت را که همانا احساس امنیت است، در جامعه تباه می‌کند.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ روح الله شریعتی، قواعد فقه سیاسی، ص۱۵۵-۱۵۶.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج۷۳، ص۳۵۰.
- ↑ حسینعلی منتظری، نظام الحکم فی الاسلام، ص۲۶۸.
- ↑ نباتیان، محمد اسماعیل، فقه و امنیت ص ۹۲.