جندب بن حجیر خولانی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

جندب فرزند حجر و به قولی حجیر از نیروهای رزمنده و مجاهد شیعه و از اصحاب علی (ع) بود که در جنگ صفین در رکاب آن حضرت جنگید و فرماندهی کنده و ازد را به عهده داشت. وی پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع) در ایمان و اعتقاد به ولای اهل بیت (ع) پایدار ماند و در واقعه عاشورا در بین راه قبل از رسیدن حر بن یزید ریاحی به حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) ملحق و با حضرت به کربلا آمد و در روز عاشورای سال ۶۱ هجری در رکاب آن حضرت با فرزندش حجر بن جندب به شهادت رسیدند[۱].

در شخصیت و فضیلت او همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه بر او درود و سلام فرستاده شده است: «السَّلَامُ عَلَى جُنْدَبِ بْنِ حُجْرٍ الْخَوْلَانِيِّ»[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۴۲، شرح بیشتر را در کتاب اصحاب امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا، اثر دیگر مؤلف، در ترجمه جندب بن حجر ملاحظه نمایید.
  2. زیارت ناحیه مقدسه، بحار الانوار، ج۴۵، ص۷۲.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۰۶.