داوود بن سلیمان غازی قزوینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

او از علمای حدیث و رجال قزوین است، نام او در کتب اهل سنت و جماعت و معاجم رجال حدیث آمده است، او راوی صحیفة الرضا(ع) می‌باشد که در میان محدثان بزرگ عامه مانند حافظ ابن عسکر و ابوسعد سمعانی و عبدالکریم رافعی و گروهی دیگر مشهور و معروف می‌باشد و همه طرق مشایخ به او می‌رسند و علمای قزوین و سایر بلاد از وی صحیفه را گرفته و نقل کرده‌اند.

داود بن سلیمان در رجال شیعه مذکور نیست و با این که علمای شیعه مخصوصاً شیخ صدوق از او زیاد روایت می‌کند ولی با همه اینها ترجمه او در کتب شیعه دیده نمی‌شود، کتاب صحیفة الرضا(ع) مکرر چاپ شده و عبدالواسع بن یحیی واسطی او را مبوب و مرتب ساخته و با عناوین موضوعی مهذب نموده و در بیروت در ذیل مسند زید بن علی بن الحسین(ع) چاپ شده است.

رافعی در کتاب التدوین گوید: داود بن سلیمان بن یوسف ابواحمد غازی قزوینی یکی از مشایخ قزوین است که با روایت از علی بن موسی الرضا(ع) مشهور گردیده است، و گفته می‌شود که علی بن موسی الرضا در خانه او در شهر قزوین مخفی بوده است، و او نسخه‌ای دارد که قزوینیان از داود و اسحاق بن محمد و علی بن محمد بن مهرویه روایت می‌کنند.

ذهبی گوید: داود بن سلیمان غازی از علی بن موسی الرضا و غیر او روایت می‌کند، یحیی بن معین او را تکذیب کرده، ابوحاتم وی را نشناخته است و در هر حال او حدیث دروغ نقل کرده و نسخه‌ای که وی از علی بن موسی الرضا روایت می‌کند موضوع است و آن نسخه را علی بن مهرویه قزوینی که از راستگویان است از وی روایت می‌کند، و همین سخنان را ابن حجر هم نقل کرده است.

ذهبی و ابن حجر او را تکذیب کرده و متهم ساخته‌اند که او صحیفة الرضا را وضع کرده و به امام رضا(ع) نسبت داده است، در صورتی که خودش گفته: علی بن محمد بن مهرویه که از محدثان راستگوست آن را نقل می‌کند، باید پرسید اگر او راستگو هست و اخبار درست نقل می‌کند، پس چرا او از یک شخصی که اخبارش صحیح نیست حدیث نقل کرده است، داود بن سلیمان تنها تقصیرش این است که فضائل و مناقب اهل بیت را روایت کرده، ذهبی و ابن حجر از نقل این اخبار ناراحت می‌شوند.

او از امام رضا(ع) روایات زیادی نقل کرده، او می‌گوید: امام رضا از پدرانش از رسول خدا(ص) روایت می‌کنند که آن جناب فرمودند: آیا می‌دانید تفسیر آیه ﴿كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا[۱] چیست؟ فرمودند: هنگامی که روز قیامت فرا رسد، جهنم را با هفتاد هزار رشته مهار می‌کنند، و هفتاد هزار فرشته آن مهارها را می‌گیرند و او را نگاه می‌دارند. اگر خداوند جهنم را حبس نمی‌کرد همه آسمان‌ها و زمین را می‌سوخت.[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «نه چنین است، که چون زمین، سخت در هم کوبیده گردد» سوره فجر، آیه ۲۱.
  2. عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص 162-163.