دروغ در معارف مهدویت

دروغ در آخر الزمان

دروغ یکی از گناهان کبیره هست که بسیار در اسلام از آن به بدی یاد شده است. یکی از خصوصیات آخرالزمان رواج دروغ و پدید آمدن دروغ‌گویانی است که با ادعاهای مختلف سعی در گمراه کردن مردم دارند. از این دروغ‌گویان گاهی با واژه "کذاب" و گاهی با واژه "دجال" یاد می‌‌شود. دجال گاهی نام برای شخصی معین است و گاهی توصیفی است برای دروغ‌گویان آخرالزمان.

رسول خدا (ص) فرمود: ظهور آخرالزمان برپا نمی‌شود مگر زمانی که شصت نفر دروغ‌گو آمده و همه ادعا کنند که پیامبر هستند^[۱]. در روایتی دیگر فرمود: بیست و هفت دروغ‌گو و دجال در امت من آشکار خواهد شد که چهار نفر آنها زن هستند، اما بدانید که من آخرین پیامبر هستم و پس از من پیامبری به رسالت نخواهد رسید^[۲].

رسول خدا (ص) فرمود: ظهور آخرالزمان رخ نمی‌دهد مگر پس از آن که سی نفر دجال و دروغ‌گو آشکار شوند. همه آنان گمان می‌‌کنند که پیامبرند. اگر کسی چنین ادعایی کرد، او را بکشید. هر کسی که یکی از آن دروغ‌گویانِ دجال را به قتل برساند، اهل بهشت خواهد بود. در روایات دیگری حضرت فرمود شصت نفر دروغ‌گو خواهند آمد و همه آنها ادعای پیامبری خواهند کرد. در حدیث دیگری فرمود: نشانه آن که آنان دجال و دروغ‌گو هستند، این است که در دین بدعت می‌‌گذارند و چیزهایی را در دین ایجاد می‌‌کنند که قبلاً نبوده است. سپس حضرت فرمود: اگر چنین دروغ‌گویانی را دیدی، از آنان دوری کن و با آنها دشمنی کن^[۳].

رسول خدا (ص) فرمود: در آخرالزمان مردم سال‌هایی را شاهد خواهند بود که گیاهان از زمین نمی‌روید و گرفتاری بر مردم مستولی شود. در آن روزگار دروغ‌گو را تصدیق می‌‌کنند و افراد راستگو مورد تکذیب قرار می‌‌گیرند و افرادی پست و فرومایه برای عموم مردم تصمیم‌گیری می‌‌کنند^[۴]. اکنون می‌‌بینیم که در سازمان ملل متحد گروهی به عنوان حافظان امنیت جهانی گرد هم می‌‌آیند و انواع جنایت‌ها را انجام می‌دهند و در مقابل بسیاری از ناعدالتی‌ها و ظلم‌ها سکوت اختیار می‌‌کنند. در عوض اگر ملتی که بر خلاف منافع آنان عمل کند، اگر به راه صحیح هم حرکت کند مورد اتهام آنان قرار می‌‌گیرد و تهدید می‌‌شود. افرادی به عنوان تصمیم‌گیرندگان شورای بین الملل جهانی، حق تصمیم‌گیری را مخصوص به خود می‌‌دانند که در انواع فسادها و پستی‌ها غوطه‌ورند و فرومایگی آنان بر همه جهانیان معلوم است^[۵].

پرسش مستقیم

نشانه‌های آخرالزمان چیست؟ (پرسش)

منابع

حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان

پانویس

↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۲۸ و اثبات الهداة: ج ۳، ص ۷۲۵.
↑ همان.
↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۹۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۹.
↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۷۰.
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۶۱-۲۶۲.

[1] سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۲۸ و اثبات الهداة: ج ۳، ص ۷۲۵.

[2] همان.

[3] سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۹۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۹.

[4] سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۷۰.

[5] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۶۱-۲۶۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]