دفاع در لغت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«دفاع» از ماده دفع (به فتح دال) به معنای شدت دور کردن، باز داشتن، بازگشتن، چیزی را به طرفی فشار دادن و پس دادن است.[۱]. دفاع در لغت به معنای منع کردن و دور ساختن بدی‌هاست: دَافَعَ الله عنك المكروه و هو أحسن من دَفَعَ؛ «خداوند امور بد را از تو دور سازد و او بهترین دفاع‌کنندگان است»[۲]. معنای دیگر آن حمایت و یاری کردن است؛ چنان که در کتب لغت آمده است اگر کلمه «دفع» با حرف «عن» متعدی شود، به معنای حمایت و یاری کردن است مثل آیه شریفه ﴿إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا[۳] «خداوند حمایت و یاری می‌کند از کسانی که ایمان آورده‌اند»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. غلامی، نجف علی، مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ ص۱۰۰۱.
  2. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۲، ص۴۵؛ ابن فارس، معجم المقاییس اللغة، ج۲، ص۲۸۸.
  3. سوره حج، آیه ۳۸.
  4. مفردات ألفاظ القرآن، ص۳۱۶.
  5. نجفی، حافظ، مقاله «ائمه و دفاع از خود»، موسوعه رد شبهات ج۲۱ ص ۲۰۰.