رفع

رفع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رفع در قرآن - رفع در حدیث - رفع در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

برافراشتن، برآوردن، بلند مرتبه ‌ساختن، در مقابل وضع و خفض.

﴿يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ﴾.

رفع در امور معنوی و مادی و نیز محسوس به کار رفته است؛ در امور معنوی مانند ﴿وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ﴾، ﴿يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ﴾، ﴿فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ﴾؛ در امور محسوس و مادّی مانند ﴿لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ﴾.

رفعت معنوی به مفهوم شرافت‌ بخشیدن است ﴿فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ﴾.

از اصطلاحات کلیدی که برای اقتدار بخشی و منزلت دهی اجتماعی و سیاسی در قرآن کریم وارد شده است، رفع می‌باشد؛ چنان که در آیه شریفه ﴿وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا﴾ اراده الهی بر برتری‌ بخشی برخی انسان‌ها از لحاظ منزلت اجتماعی، قدرت و استعداد بر دیگران تعلق گرفته که خود رمز پایداری و تعادل جوامع انسانی است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم