فرقه بهائیت در چه وضعیتی و کجا راه‌اندازی شد؟ (پرسش)
| فرقه بهائیت در چه وضعیتی و کجا راه‌اندازی شد؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار |
| مدخل اصلی | ؟ |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
فرقه بهائیت در چه وضعیتی و کجا راه‌اندازی شد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علمای ابرار است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علمای ابرار مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقای حسن علی‌پور وحید در کتاب «مکتب در فرآیند نواندیشی» در این‌باره گفته است:
«درست در زمانی که صهیونیسم بین‌الملل به میزبانی انگلیس، نفوذ در عمق خاورمیانه را برنامه‌ریزی می‌کرد، بهائیت نیز راه‌اندازی شد و در دوره سیطره انگلیس بر فلسطین، قبل از اشغال رسمی توسط صهیونیست‌ها به ایجاد جای پا در سرزمین فلسطین پرداخت[۱]. گرچه مقربهائیت چنددهه قبل از تأسیس رسمی اسرائیل در فلسطین شکل گرفت؛ ولی اولاً بهائیان سال‌ها پیش از برپایی دولت صهیونیستی با یهودیان علیه مسلمانان فلسطینی هم دست و هم یار بودند. ثانیاً پس از برپایی دولت غاصب، پیوند استراتژیک آنها خیلی صریح و عمیق استمرار یافت. یکی از حامیان جدی تأسیس اسرائیل، بهائیان بودند. بهائی‌ها در سرکوب مسلمانان فلسطین توسط یهودیان همکاری کردند[۲]. همچنین شوقی افندی، رهبر فرقه بهائیت با ارسال نامه به رئیس کمیسیون مخصوص ملل متحد برای تعیین تکلیف فلسطین، نه تنها از حقوق مسلمانان عرب در سرزمین فلسطین هیچ‌گونه دفاعی ننمود و از آن همه آثار ظلم و تعدی ناشی از استعمار اظهار تأسفی نکرد، بلکه علناً موقعیت و علائق بهائیان و یهودیان را به سرزمین مذکور، ریشه‌دارتر و مهمتر از توجه مسلمانان به قدس و سرزمین فلسطین خواند!»[۳] رهبر بهائیان پیوند فرقه خویش با صهیونیسم را به جایی رساند که مدعی شد تشکیل دولت اسرائیل وعده‌ای الهی بود که میرزا حسینعلی بهاء و عباس افندی [[[جانشینان]] باب] آن را پیشاپیش به یهودیان بشارت دادند[۴]. در پی این خدمات بی‌دریغ بود که بهائیت و صهیونیست دو متحد استراتژیک شناخته شدند و سیل حمایت‌های همه جانبه سیاسی، مالی، رسانه‌ای و بین المللی صهیونیست‌ها شامل بهائی‌ها شد. احداث تأسیسات مرکز جهانی بهائیان و تشکیل سازمان رهبری بهائیان و تلاش برای جهانی‌سازی بهائیت از جمله خدمات صهیونیست‌ها به بهائیت است و این داستان تا کنون با شدت ادامه دارد[۵] و این نوشتار مختصر، گنجایش آن حکایت دامنه‌دار را ندارد»[۶]
پانویس
- ↑ بهائیان، ص۶۴۱ به بعد.
- ↑ بهائیان، ص۶۶۰.
- ↑ بهائیان، ص۶۶۱.
- ↑ بهائیان، ص۶۶۸-۶۶۹.
- ↑ بهائیان، ص۶۷۵.
- ↑ علی‌پور وحید، حسن، مکتب در فرآیند نواندیشی، ص ۲۴۲.