فرقه ناجیه

این مدخل زیرشاخهٔ بحث شیعه است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

فرقه ناجیه گروه نجات یافته و رستگار، شیعه اهل بیت و معتقدان به ولایت و امامت علی (ع) و امامان دیگر.

مقدمه

در روایات، از تفرقۀ امت بر فرقه‌های متعدد سخن به میان آمده است، هفتاد و دو یا هفتاد و سه، و اینکه همه باطل و گمراه و اهل دوزخند، مگر یک فرقه. هرچند هر فرقه‌ای از فرقه‌های مسلمین خود را همان فرقۀ ناجیه می‌پندارد، ولی روایات، پیروان اهل بیت را نجات یافته معرفی می‌کند. پیشگویی از تفرقۀ امّت، هم از زبان پیامبر خدا نقل شده است، هم از زبان علی(ع)، آنچه امیر مؤمنان فرموده این است: «لتفرقنّ هذه الامّة علی ثلاث و سبعین فرقة، و الّذی نفسی بیده إنّ الفرق کلّها ضالّة إلاّ من اتّبعنی و کان من شیعتی»، روی‌گردانی از دین حق و دچار تفرقه شدن در آیین، گویا از سنّت‌های تاریخ است و ریشه در هواپرستی و خودخواهی و جهل دارد. پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: امّت موسی به هفتاد و یک فرقه تقسیم شدند که تنها یکی اهل بهشت است، امت عیسی به هفتاد و دو فرقه تقسیم شدند که تنها یکی اهل نجات است، امت من بر هفتاد و سه فرقه تقسیم خواهند شد، تنها یک فرقه اهل نجات‌اند، بقیه در دوزخند و آن "فرقۀ ناجیه" را پیروان اهل بیت و رهروان راه خود و خاندانش معرفی فرمود: «هو ما نحن علیه الیوم أنا و أهل بیتی» آنچه سبب این تشتت و پراکندگی شده است، جدایی از اهل بیت و مخالفت با وصیّت پیامبر و رهاکردن فرهنگ غدیر بود. این آسیب اجتماعی و پراکندگی دینی، پیامد آن خطای نخستین بود که امت را از مسیر اصلی خود به انحراف کشیدند. ابن عباس در بصره برای مردم سخن می‌گفت، رو به آنان کرد و چنین گفت: ای امّت سرگردان و حیرت‌زده در دین، اگر آنکه را خدا مقدّم داشته بود مقدم می‌داشتید و آنکه را خدا مؤخّر داشته، مؤخّر می‌داشتید و اگر وراثت و ولایت را در جایی و خاندانی قرار می‌دادید که خدا قرار داده است، احکام خدا تعطیل نمی‌شد و ولیّ خدا دچار تنگدستی نمی‌گشت و هرگز دو نفر در حکم خدا دچار اختلاف نمی‌شدند و امّت در چیزی از کتاب خدا به منازعه نمی‌پرداختند، پس بچشید وبال کاری را که خودتان کردید «...فذوقوا وبال ما فرّطتم فیه بما قدّمت أیدیکم».

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر