قیام در برابر حکومت جائر
قیام در برابر حکومت جائر یکی از سیاستهای پاسداری از دین
از مواردی که میتوان از آن به عنوان وظیفه و شأن امام یاد کرد، قیام در برابر طاغوت زمان است؛ بدین معنا که وقتی امام ببیند اصل و جوهر اسلام در خطر است و ادامه این روند، نتیجهای جز نابودی دین در پی نخواهد داشت، لازم است در برابر این وضعیت قیام کرده، تا پای جان پیش رود. قیام خونین عاشورا از همین موارد است. بیگمان، هر امامی در آن شرایط به جای اباعبدالله الحسین (ع) بود، چنین قیامی را به راه میانداخت. سخن در فساد و فحشای علنی یزید و از میان برداشتن مظاهر توحیدی از سوی او فراوان است. در چنین وضعیت اسفناکی است که امام (ع) فریاد برمیآورد: "آیا نمیبینید که به حق عمل نمیشود و از باطل جلوگیری به عمل نمیآید؟"[۱] امام حسین (ع) خطر نابودی اسلام را احساس میکند که قیام علیه این وضعیت را بر خود لازم دانسته، میفرماید: "ما از خداییم و به سوی او بازمیگردیم. آنگاه که امت، به رهبری مانند یزید گرفتار شود، باید با اسلام خداحافظی کرد".[۲] در همین راستاست که ایشان هدف خود از قیام را اصلاح امت جد خود اعلام میکند.[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ نعمان بن محمد بن حیون، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار (ع)، ج۳، ص۱۵۰.
- ↑ جعفر بن محمد بن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۲۵؛ علی بن موسی بن طاووس حسنی، اللهوف، ص۲۴؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۲۶.
- ↑ جعفر بن محمد بن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۲۹.
- ↑ ر.ک: فاریاب، محمد حسین، بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت، ص۲۴۲ تا ۲۴۷.