میهمان و میهمانی در معارف و سیره فاطمی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث میهمان و میهمانی است. میهمان و میهمانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: میهمان و میهمانی در قرآن - میهمان و میهمانی در معارف و سیره نبوی - میهمان و میهمانی در معارف و سیره فاطمی - میهمان و میهمانی در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردایثار حضرت فاطمه در پذیرایی از مهمان
روزی عربی مستمند خدمت رسول الله (ص) رسید و از رنج گرسنگی به حضرتش شکوه کرد. حضرت پیکی نزد همسرانش فرستاد و از ایشان در خواست طعام کرد؛ ولی همگی گفتند که ما جز آب چیزی برای خوردن نداریم. پیامبر (ص) خطاب به مسلمانان فرمود: «چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟» علی (ع) اظهار آمادگی کرد و عرب را به خانه آورد و از فاطمه (س) در این باره کمک خواست. زهرا (س) گفت: «ما طعامی جز به اندازه خوراک کودکانمان نداریم؛ ولی میهمان را بر فرزند خود مقدم می‌داریم».
فاطمه (س) با توافق امیرمؤمنان (ع) فرزندان را گرسنه خوابانید و چراغ را خاموش کرد و در تاریکی از میهمان پذیرایی نمودند. علی (ع) با تکان دادن و زیر و رو کردن زبان خود در تاریکی به میهمان چنین وانمود می‌کرد که او نیز طعام می‌خورد تا میهمان خجالت نکشد. وقتی میهمان دست از غذا کشید و فاطمه (س) چراغ را آورد، دیدند کاسه از فضل الهی پر از غذا است.
روز بعد پس از نماز صبح پیامبر (ص) با دیدن علی (ع) به شدت گریست و فرمود: «ای امیر مؤمنان! پروردگار از مهمان نوازی دیشب شما تعجب کرده است؛ سپس این آیه را تلاوت کرد: ﴿وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[۱].[۲].
عرب تازه مسلمانی در مسجد از مردم کمک خواست. پیامبر (ص) به یاران خود نگریست. سلمان برخاست تا نیاز سائل را بر طرف کند. هر جا رفت دست خالی برگشت. در بازگشت به مسجد نگاهش به خانه فاطمه (س) افتاد. با خود گفت: اگر خیری باشد در خانه فاطمه است.
در را کوبید و قصه عرب مستمند را باز گفت. فاطمه (س) فرمود: «سوگند به خدایی که محمد (ص) را به پیامبری برگزید، سه روز است که غذا نخورده‌ایم و فرزندانم حسن و حسین (ع) از شدت گرسنگی بی‌قراری می‌کنند و خسته و مانده به خواب رفته‌اند؛ اما من، خیری را که در منزل مراکوبیده رد نمی‌کنم». آن‌گاه پیراهن خود را به سلمان داد تا با گرو گذاشتن نزد شمعون یهودی مقداری جو و خرما قرض بگیرد.
سلمان می‌گوید: پس از دریافت جو و خرما نزد فاطمه (س) بازگشتم و گفتم: «فاطمه جان! مقداری از این غذاها را برای فرزندان گرسنه‌ات بردار. فرمود: این کار را فقط برای خدای بزرگ انجام دادیم و هرگز چیزی از آن بر نخواهیم داشت[۳].
انفاق و ایثار حضرت فاطمه (س) به موارد یاد شده محدود نمی‌شود. ایثار وی در حق همسرش علی (ع)، نسبت به فرزندانش، نسبت به وجود مبارک رسول خدا (ص)، در حق همسایگان، نسبت به خدمتکار و... همه، جلوه‌های ایثار این ایثارگر مخلص و بی‌نظیر است که صفحات تاریخ را زینت بخشیده و ما به جهت رعایت اختصار از ذکر آنها صرف نظر کردیم[۴].
منابع
پانویس
- ↑ «و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۱، ص۲۸ و ۳۴؛ ج۳۶، ص۵۹.
- ↑ «هَذَا شَيْ‌ءٌ أَمْضَيْنَاهُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَسْنَا نَأْخُذُ مِنْهُ شَيْئاً»؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۷۲ - ۷۳ با اختصار.
- ↑ رفیعی، علی، درآمدی بر سیره فاطمی، ص ۱۱۰.