نارضایتی حضرت فاطمه از خلفا

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عمر و ابوبکر در زمان بیماری حضرت فاطمه (س) فرصت را غنیمت شمرده و به عیادت حضرت فاطمه (س) رفته، از ایشان اجازه ملاقات خواستند و آن حضرت اجازه نداد. آنها امیرمؤمنان (ع) را واسطه قرار دادند[۱]؛ امیرمؤمنان (ع) با آن حضرت سخن گفت و فاطمه (س) در جواب گفت: "خانه خانه توست؛ هر چه می‌خواهید انجام دهید"[۲]. سپس آن دو به خانه وارد شدند و فاطمه (س) از آنان رو برگرداند. ابوبکر سخن آغاز کرد و کارهای صورت گرفته را توجیه کرد تا آنکه فاطمه (س) سخن آغاز کرد و فرمود: "اگر حدیثی را از رسول خدا (ص) نقل کنم آن را می‌پذیرید؟" آنها گفتند: آری. فاطمه (س) فرمود: "شما را به خدا قسم، آیا رسول خدا (ص) نمی‌فرمود: "رضای فاطمه رضای من و خشم او خشم من است؛ هر که او را دوست دارد مرا دوست داشته و هر که او را راضی کند مرا راضی کرده است و هر که او را غضبناک سازد مرا غضبناک کرده"". عمر و ابوبکر گفتند: آری، این سخن را از رسول خدا شنیدیم. فاطمه (س) فرمود: "من، خداوند و فرشتگانش را شاهد می‌گیرم که شما دو نفر مرا غضبناک کرده و راضی نکردید و اگر رسول خدا را ملاقات کنم از شما دو نفر به ایشان شکایت خواهم کرد". ابوبکر گفت: "من به خدا پناه می‌برم از غضب او و غضب تو ای فاطمه!" و سپس شروع به گریه کرد و شدید می‌گریست. فاطمه (س) هم به او فرمود: "به خدا قسم تو را پس از هر نمازم نفرین خواهم کرد". ابوبکر، گریان از خانه خارج شد؛ مردم گرد او جمع شدند و او به آنان می‌گفت: از بیعت من دست بردارید[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الإمامة و السیاسة، ابن قتیبة دینوری، ج۱، ص۱۷.
  2. کتاب سلیم بن قیس، ص۳۹۱؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۸، ص۳۰۳.
  3. الامامة والسیاسة، ابن قتیبه دینوری، ج۱، ص۱۷.
  4. کرمانی کجور، محمد، مقاله «فاطمه زهرا دختر رسول خدا»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۹۹-۳۰۶.