وظیفه نظامی حاکم
وظایف نظامی امنیتی
١. توجه به سپاهیان: پس سپاهیان به فرمان خدا، رعیت را دژهای استوارند و والیان را زینت و وقار. دین به آنان ارجمند است و راه‌ها بی‌گزند، و کار رعیت جز به سپاهیان قرار نگیرد و کار سپاهیان جز با خراجی که خدا برای آنان معین فرموده درستی نپذیرد تا بدان در جهاد با دشمن خود نیرومند شوند و کار خود را بدان سامان دهند... و باید گزیده‌ترین سران سپاه نزد تو آن بود که با سپاهیان یار باشد و آنان را کمک‌کار، و از آن‌چه دارد بر آنان ببخشاید، چندان که خود و کسانشان را که به جای نهاده‌اند شاید تا عزم همگی‌شان در جهاد با دشمن فراهم آید.
۲. توجه به بخش اطلاعاتی و امنیتی: پس بر کارهای آنان [= کارگزاران حکومتی] مراقبت دار و جاسوسی راستگو و وفاپیشه بر ایشان بگمار که مراقبت نهانی تو در کارهاشان، وادار کننده آنها است به رعایت امانت، و مهربانی با رعیت، و خود را از کارکنانت واپای. اگر یکی از آنان دست به خیانتی گشود، و گزارش جاسوسان تو بر آن خیانت همداستان بود، بدین گواه بسنده کن، و کیفر او را با تنبیه بدنی بدو برسان و آن‌چه به دست آورده بستان.
۳. استقبال از صلح و ترک مخاصمه: از صلحی که دشمن، تو را بدان خواند، و رضای خدا در آن بُود، روی متاب که آشتی، سربازان تو را آسایش رساند و از اندوه‌هایت برهاند و شهرهایت ایمن ماند.
۴. آمادگی در برابر دشمنان: زنهار! زنهار! از دشمن خود پس از آشتی بپرهیز که بسا دشمن به نزدیکی گراید تا غفلتی یابد و [کمین خود بگشاید] پس دوراندیش شو! و به راه خوش گمانی مرو، و اگر با دشمنت پیمانی نهادی و در ذمه خود او را امان دادی، به عهد خویش وفاکن.
۵. پرهیز از خون‌ریزی و قتل نفس: بپرهیز از خون‌ها، و ریختن آن به ناروا؛ که چیزی چون ریختن خون به ناحق [[[آدمی]]] را به کیفر نرساند و گناه را بزرگ نگرداند و نعمت را نَبَرد و رشته عمر را نَبُرد و خداوند سبحان روز رستاخیز نخستین داوری که میان بندگان کند، در خون‌هایی باشد که از یکدیگر ریخته‌اند؛ پس حکومت خود را با ریختن خونی به حرام نیرومند مکن که خون به حرام ریختن، قدرت را به ناتوانی و سستی کشاند؛ بلکه دولت را از صاحب آن به دیگری بگرداند.[۱]
