محمد بن سیرین انصاری
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام حسن است. محمد بن سیرین انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: محمد بن سیرین انصاری در تاریخ اسلامی - محمد بن سیرین انصاری در رجال و تراجم - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوبکر محمد بن سیرین انصاری بصری أنسی، معروف به ابن سیرین به سال ۳۱ یا ۳۳[۱] و یا ۳۴هـ [۲] در بصره به دنیا آمد[۳] و از موالی انس بن مالک بوده است.[۴] او از افرادی چون ابوهریره، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر روایت شنیده[۵] و افرادی چون هشام بن حسان، ابوهلال محمد بن سلیم و قتاده بن دعامه از او روایت نقل می‌‌کردند.[۶]
او را مردی محدث، فقیه و با ورع دانسته‌اند[۷] و از خواب گزاران بزرگ و از تابعین در بصره بود.[۸] او دارای جمال بسیار زیبایی بود و به شغل بزازی مشغول بود.[۹] گویند که روزی زنی به معاشرت و کامجویی از او راغب شد و ابن سیرین در مذمت زنا با آن زن صحبت کرد، ولی سودی نبخشید. سرانجام ابن سیرین بدن خود را به نجاست آلوده ساخت که مورد نفرت آن زن قرار گرفت و از این طریق از این مهلکه نجات یافت و خداوند در قبال این کار، علم تعبیر خواب را به او عنایت فرمود.[۱۰]
گویند که او به جهت بدهی مالی‌ای که داشت، راهی زندان شد.[۱۱] مدت چهار سال در دمشق زندگی کرد.[۱۲] او معاصر حسن بصری بوده است. ابتدا با حسن بصری رابطه دوستی بسیار داشته، ولی سرانجام به دشمنی مبدل شد.[۱۳]
وی دارای تألیفاتی به نام منتخب فی تعبیرالاحلام[۱۴] و جوامع التعبیر [۱۵] بوده است. سرانجام به سال ۱۱۰هـ در بصره از دنیا رفت [۱۶] و چهل هزار حدیث از خود بر جای گذاشت [۱۷].[۱۸]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج3، ص ۱۷۴.
- ↑ فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج1، ص ۴۹۰.
- ↑ الاعلام، ج6، ص ۱۵۴.
- ↑ الطبقات الکبری، ج7، ص ۱۹۳؛ التاریخ الکبیر، ج1، ص ۹۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج7، ص ۲۳۹؛ تاریخ مدینة دمشق، ج56، ص ۱۳۱.
- ↑ تاریخ بغداد، ج5، ص ۳۳۱ ؛ سیر اعلام النبلاء، ج4، ص ۶۰۶.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج53، ص ۱۷۴.
- ↑ وفیات الاعیان، ج4، ص ۱۸۲.
- ↑ ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
- ↑ ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج3، ص ۱۴۶.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ج53، ص ۱۷۴.
- ↑ وفیات الاعیان، ج4، ص ۱۸۲.
- ↑ الذریعه، ج22، ص ۴۲۳.
- ↑ کشف الظنون، ج1، ص ۶۱۱.
- ↑ شذرات الذهب، ج1، ص ۱۳۸؛ تاریخ بغداد، ج5، ص ۳۳۷.
- ↑ ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۵۰-۶۵۱.