چشمه امام
مقدمه
ابا صلت روایت می‌کند: «حضرت رضا (ع) در راه توس به «قریة الحمراء»[۱] رسیدند. یاران همراه امام (ع) عرض کردند: یابن رسول الله (ص)! آفتاب وقت ظهر را نشان می‌دهد، آیا نماز به جای نمی‌آورید، حضرت طلب آب نمودند یاران گفتند که آبی همراه نداریم. امام (ع) در آن حوالی با دستان مبارک زمین را حفر نمودند و به برکت وجود نازنین ایشان، آب زلالی از زمین جوشیدن گرفت. یاران حضرت اطراف آن چشمه را سنگ چین کردند. امام (ع) به اتفاق همراهان از آن آب وضو گرفتند. و در مکانی نزدیک آن چشمه به نماز ایستادند[۲].
از آنجایی که می‌بایست در این مکان یادگاری از هشتمین امام شیعیان بر جای بماند، آن چشمه هم‌چنان اثرش تا به امروزه باقی ماند و به «چشمه امام (ع)» معروف گردید و اهالی دهسرخ به نیت تبرک و تیمن، از آن آب استفاده می‌کنند و معتقدند آب آن شفا بخش است. و آن زمینی که امام (ع) به همراه یاران و دیگر همراهان در آنجا اقامه نماز کردند، به امر خداوند، امروزه این قطعه زمین که به مساحت تقریبی ۶۰۰ متر مربع می‌باشد، به مانند پشته‌ای برجسته از زمین‌های اطراف متمایز گردید و در میان اهالی، به «تخت امام (ع)» معروف است. در ورودی این مکان، اشعاری به چشم می‌خورد که مضمون آن اشاره به چگونگی ورود حضرت به روستای دهسرخ می‌باشد. در فصل بهار و تابستان این مکان جایگاهی متبرک برای اجرای مراسم مذهبی با تعزیه خوانی و توزیع غذای نذری است[۳].[۴]
