اثبات امامت در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

حضرت رضا(ع) در مواضع متعددی با استناد به برخی آیات قرآن کریم و روایات نبوی، به اثبات امامت پرداخته‌اند. به عنوان نمونه آن حضرت در مجلسی با حضور مأمون و عالمان فرقه‌های مختلف در بحث از آیۀ ﴿ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا[۱] اهل مجلس را متوجه خطایی می‌کند که در تفسیر این آیه مرتکب شده‌اند. سپس توضیح می‌دهد، که ﴿اصْطَفَى در این آیه به دوازده دلیل قرآنی، خاص اهل بیت پیامبر (ص) است[۲]. ایشان همچنین برای اثبات امر امامت، به آیات وجوب اطاعت از اولوالامر: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ[۳].[۴]، دعای حضرت ابراهیم (ع) درباره فرزندانش: ﴿وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ [۵].[۶] و آیۀ ولایت: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ[۷].[۸] استناد می‌نمایند.

از احادیثی که محور استدلال‌های آن حضرت جهت اثبات امامت است نیز می‌توان از حدیث غدیر خم[۹]، حدیث ثقلین[۱۰]، حدیث دوازده امام از قریش[۱۱]، حدیث منزلت[۱۲] و حدیث مرگ جاهلیت ناشی از نشناختن امام[۱۳] نام برد.

منابع

پانویس

  1. «سپس این کتاب را به کسانی از بندگان خویش که برگزیده‌ایم به میراث دادیم» سوره فاطر، آیه ۳۲.
  2. تحف العقول، ص۴۲۵.
  3. «ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.
  4. إثبات الوصیة، ص۲۳۵.
  5. «و (یاد کن) آنگاه را که پروردگار ابراهیم، او را با کلماتی آزمود و او آنها را به انجام رسانید؛ فرمود: من تو را پیشوای مردم می‌گمارم. (ابراهیم) گفت: و از فرزندانم (چه کس را)؟ فرمود: پیمان من به ستم‌کاران نمی‌رسد» سوره بقره، آیه ۱۲۴.
  6. الغیبة، نعمانی، ص۲۱۷.
  7. «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.
  8. عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۵۴.
  9. عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۵۴.
  10. عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۲۸-۲۲۹.
  11. عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۵۰.
  12. عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۳۲.
  13. کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۱۲۶.