عبدالله بن معاویه
(تغییرمسیر از عبداللّه بن معاویة بن عبداللّه بن جعفر بن ابی طالب)
عبدالله بن معاویه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قیام عبدالله بن معاویه - عبدالله بن معاویه در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از نوادگان جعفر بن ابی طالب و از شجاعان و بخشندگان و شاعران طالبیان. وی در سال ۱۲۷ در کوفه به ادعای خلافت برخاست و جمعی از مردم آن شهر و مردم مداین نیز به او پیوستند و اما در جنگ با عبدالله بن عمر والی کوفه منهزم شد و با گروهی از یارانش به سوی ایران رفت و نواحی جبال (اصفهان، ری و همدان) را به تصرف درآورد و بسیاری از هاشمیان و عباسیان با او بیعت کردند که ابوجعفر منصور خلیفه بعدی عباسی از آن جمله بود. اما از سپاه ابن هبیره، امیر عراق شکست یافت و به شیراز و از آنجا به هرات گریخیت و در هرات گرفتار شد و به فرمان ابومسلم که در آن زمان خراسان را در تصرف داشت زندانی گردید و در زمان مُرد و به قولی به حکم ابومسلم او را خفه کردند.[۱].[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، چاپ دارالعلم للملایین، بیروت ۱۹۹۰م، ج۴، ص۶۴. المنجد، بطرس حرفوش. المشرف العام، دارالمشرق ص۴۵۲. تحفة الاحباء، شیخ عباس قمی، دارالکتب الاسلامیه ۱۳۷۰ خورشیدی.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ ص۱۴۹۵.