حزب علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط =  
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


'''حزب علی'''[[حزب]]، به گروه و دسته‌ای گفته می‌شود که با هم تجمّع و [[تشکّل]] داشته باشند و دارای یک [[فکر]]، یک [[هدف]] و همفکر و همدل و همراه باشند.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، واژه حزب</ref> بنابراین حزب علی به کسانی گفته می‌شود که در خط و [[فکر]] و مرام [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و پیرو او و [[مطیع]] فرمانش باشند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۴.</ref>.
'''حزب علی'''[[حزب]]، به گروه و دسته‌ای گفته می‌شود که با هم تجمّع و [[تشکّل]] داشته باشند و دارای یک [[فکر]]، یک [[هدف]] و همفکر و همدل و همراه باشند.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، واژه حزب</ref> بنابراین حزب علی به کسانی گفته می‌شود که در خط و [[فکر]] و مرام [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} و پیرو او و [[مطیع]] فرمانش باشند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۴.</ref>.


==مقدمه==
== مقدمه ==
*در [[روایات]] متعددی از حزب علی یاد شده و حزب علی، همان حزب [[خدا]] و حزب [[رسول]] معرفی شده است. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث| حِزْبُ عَلِيٍّ حِزْبُ اللَّهِ وَ حِزْبُ أَعْدَائِهِ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>حزب علی حزب خداست و حزب دشمنانش حزب شیطان است؛ بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۲۶ و ج ۳۸ ص ۹۵</ref> نیز آن [[حضرت]]، [[خداوند]] و [[امّت]] خویش را بر این سخن [[گواه]] می‌گیرد و خطاب به [[امام علی|علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|" أَنَّ حِزْبَكَ حِزْبِي وَ حِزْبِي حِزْبُ اللَّهِ "}}<ref>«حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست». بحار الأنوار، ج ۳۸ ص ۱۱۱</ref> خود [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "ما نجیبانیم و پیشینیان ما پیشینیان پیامبرانند و حزب ما حزب خداست و گروه [[طغیانگر]] ([[سپاه شام]]) [[حزب شیطان]] است و هرکه ما و آنان را برابر بداند از ما نیست"<ref>{{متن حدیث|نحن النجباء، و أفراطنا أفراط الأنبياء، و حزبنا حزب اللّه، و الفئة الباغية حزب الشيطان، و من سوّى بيننا و بينهم و بين عدوّنا فليس منّا}}؛ ترجمة الامام علی بن ابی طالب (تاریخ دمشق) ج ۳ ص ۱۸۳</ref>. در روایاتی نیز [[امام علی|علی]]{{ع}} به عنوان شاخص و معیار و [[میزان]] [[شناخت]] [[حزب]] اللّه و وابستگان به خطّ [[خدا]] و [[رسول]] به شمار آمده است. از [[امام عسکری]]{{ع}} دربارۀ معنای {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاه‏...}} پرسیدند، [[حضرت]] فرمود: مقصود آن است که او را [[علم]] و نشانه‌ای قرار داد که هنگام [[تفرقه]]، "حزب اللّه" به سبب او شناخته شود.<ref>بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۲۲۳</ref> و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} به آن [[حضرت]] فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]] [[یا علی]]... اگر تو نبودی، [[حزب]] اللّه شناخته نمی‌شدند، و به وسیلۀ تو [[دشمن خدا]] شناخته می‌شود"<ref>{{متن حدیث|يَا عَلِيُّ... لَوْلَاكَ لَمْ يُعْرَفْ حِزْبُ اللَّهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّ اللَّهِ }}؛ بحار الانوار، ج ۳۶ ص ۱۳۹ و موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۵۹۷</ref> این محوریت و شاخص بودن، برای [[اهل بیت]]{{ع}} هم می‌باشد و اختصاص به شخص [[امام علی|علی]]{{ع}} ندارد. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} به [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| أَنْتُمْ حِزْبُ اللَّهِ وَ أَعْدَاؤُكُمْ حِزْبُ الشَّيْطَان‏}}<ref>بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۲</ref> و فرمود: {{متن حدیث|ِ حِزْبُهُمْ حِزْبِي وَ حِزْبِي حِزْبُ اللَّه‏}}.<ref>بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۴</ref> وقتی کسی در حزب [[امام علی|علی]]{{ع}} بود، در حزب [[پیامبر|رسول خدا]] و حزب [[خدای متعال]] هم هست، چون خطّ و برنامه و [[تشکل]] و [[هدف]] یکی است، [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} هم خود را در حزب [[خدا]] و [[رسول]] می‌داند: {{عربی|أنا حزب اللّه و رسوله، و الفئة الباغیة حزب الشّیطان}}<ref>بحار الانوار، ج ۲۷ ص ۸۳</ref> کسانی هم که در حزب [[امام علی|علی]]{{ع}} و حزب [[پیامبر]] قرار می‌گیرند، خواه ناخواه در حزب خداوندند. پس هم [[امام علی|علی]]{{ع}} و [[خاندان]] و [[فرزندان]] او حزب اللّه‌اند، هم [[شیعیان]] و پیروانشان، که این [[حقیقت]] در [[کلام نبوی]] چنین جلوه‌گر شده است: {{متن حدیث|يَا عَلِي‏... شِيعَتُكَ حِزْبُ اللَّهِ }}<ref>بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱</ref>، و {{متن حدیث| فَنَحْنُ وَ شِيعَتُنَا حِزْبُ اللَّهِ وَ حِزْبُ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ‏ }}<ref>بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱</ref>. اینها همه برای آن است که [[امام علی]]{{ع}} ذوب در [[خدا]] و رضای او و [[آیین حق]] است، [[پیروان]] [[راستین]] او نیز مبنا و محور [[فکر]] و عمل و [[گرایش]] و مواضع خود را "خطّ [[علی]]" قرار می‌دهند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۴.</ref>
* در [[روایات]] متعددی از حزب علی یاد شده و حزب علی، همان حزب [[خدا]] و حزب [[رسول]] معرفی شده است. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث| حِزْبُ عَلِيٍّ حِزْبُ اللَّهِ وَ حِزْبُ أَعْدَائِهِ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>حزب علی حزب خداست و حزب دشمنانش حزب شیطان است؛ بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۲۶ و ج ۳۸ ص ۹۵</ref> نیز آن [[حضرت]]، [[خداوند]] و [[امّت]] خویش را بر این سخن [[گواه]] می‌گیرد و خطاب به [[امام علی|علی]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|" أَنَّ حِزْبَكَ حِزْبِي وَ حِزْبِي حِزْبُ اللَّهِ "}}<ref>«حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست». بحار الأنوار، ج ۳۸ ص ۱۱۱</ref> خود [[امام علی]] {{ع}} فرمود: "ما نجیبانیم و پیشینیان ما پیشینیان پیامبرانند و حزب ما حزب خداست و گروه [[طغیانگر]] ([[سپاه شام]]) [[حزب شیطان]] است و هرکه ما و آنان را برابر بداند از ما نیست"<ref>{{متن حدیث|نحن النجباء، و أفراطنا أفراط الأنبياء، و حزبنا حزب اللّه، و الفئة الباغية حزب الشيطان، و من سوّى بيننا و بينهم و بين عدوّنا فليس منّا}}؛ ترجمة الامام علی بن ابی طالب (تاریخ دمشق) ج ۳ ص ۱۸۳</ref>. در روایاتی نیز [[امام علی|علی]] {{ع}} به عنوان شاخص و معیار و [[میزان]] [[شناخت]] [[حزب]] اللّه و وابستگان به خطّ [[خدا]] و [[رسول]] به شمار آمده است. از [[امام عسکری]] {{ع}} دربارۀ معنای {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاه‏...}} پرسیدند، [[حضرت]] فرمود: مقصود آن است که او را [[علم]] و نشانه‌ای قرار داد که هنگام [[تفرقه]]، "حزب اللّه" به سبب او شناخته شود.<ref>بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۲۲۳</ref> و [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} به آن [[حضرت]] فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]] [[یا علی]]... اگر تو نبودی، [[حزب]] اللّه شناخته نمی‌شدند، و به وسیلۀ تو [[دشمن خدا]] شناخته می‌شود"<ref>{{متن حدیث|يَا عَلِيُّ... لَوْلَاكَ لَمْ يُعْرَفْ حِزْبُ اللَّهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّ اللَّهِ }}؛ بحار الانوار، ج ۳۶ ص ۱۳۹ و موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۵۹۷</ref> این محوریت و شاخص بودن، برای [[اهل بیت]] {{ع}} هم می‌باشد و اختصاص به شخص [[امام علی|علی]] {{ع}} ندارد. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} به [[امام علی|امیر مؤمنان]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث| أَنْتُمْ حِزْبُ اللَّهِ وَ أَعْدَاؤُكُمْ حِزْبُ الشَّيْطَان‏}}<ref>بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۲</ref> و فرمود: {{متن حدیث|ِ حِزْبُهُمْ حِزْبِي وَ حِزْبِي حِزْبُ اللَّه‏}}.<ref>بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۴</ref> وقتی کسی در حزب [[امام علی|علی]] {{ع}} بود، در حزب [[پیامبر|رسول خدا]] و حزب [[خدای متعال]] هم هست، چون خطّ و برنامه و [[تشکل]] و [[هدف]] یکی است، [[امام علی|امیر مؤمنان]] {{ع}} هم خود را در حزب [[خدا]] و [[رسول]] می‌داند: {{عربی|أنا حزب اللّه و رسوله، و الفئة الباغیة حزب الشّیطان}}<ref>بحار الانوار، ج ۲۷ ص ۸۳</ref> کسانی هم که در حزب [[امام علی|علی]] {{ع}} و حزب [[پیامبر]] قرار می‌گیرند، خواه ناخواه در حزب خداوندند. پس هم [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[خاندان]] و [[فرزندان]] او حزب اللّه‌اند، هم [[شیعیان]] و پیروانشان، که این [[حقیقت]] در [[کلام نبوی]] چنین جلوه‌گر شده است: {{متن حدیث|يَا عَلِي‏... شِيعَتُكَ حِزْبُ اللَّهِ }}<ref>بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱</ref>، و {{متن حدیث| فَنَحْنُ وَ شِيعَتُنَا حِزْبُ اللَّهِ وَ حِزْبُ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ‏ }}<ref>بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱</ref>. اینها همه برای آن است که [[امام علی]] {{ع}} ذوب در [[خدا]] و رضای او و [[آیین حق]] است، [[پیروان]] [[راستین]] او نیز مبنا و محور [[فکر]] و عمل و [[گرایش]] و مواضع خود را "خطّ [[علی]]" قرار می‌دهند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۹

حزب علیحزب، به گروه و دسته‌ای گفته می‌شود که با هم تجمّع و تشکّل داشته باشند و دارای یک فکر، یک هدف و همفکر و همدل و همراه باشند.[۱] بنابراین حزب علی به کسانی گفته می‌شود که در خط و فکر و مرام امیر المؤمنین (ع) و پیرو او و مطیع فرمانش باشند[۲].

مقدمه

منابع

پانویس

  1. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، واژه حزب
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۲۴.
  3. حزب علی حزب خداست و حزب دشمنانش حزب شیطان است؛ بحار الأنوار، ج ۴۰ ص ۲۶ و ج ۳۸ ص ۹۵
  4. «حزب تو حزب من است و حزب من حزب خداست». بحار الأنوار، ج ۳۸ ص ۱۱۱
  5. «نحن النجباء، و أفراطنا أفراط الأنبياء، و حزبنا حزب اللّه، و الفئة الباغية حزب الشيطان، و من سوّى بيننا و بينهم و بين عدوّنا فليس منّا»؛ ترجمة الامام علی بن ابی طالب (تاریخ دمشق) ج ۳ ص ۱۸۳
  6. بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۲۲۳
  7. «يَا عَلِيُّ... لَوْلَاكَ لَمْ يُعْرَفْ حِزْبُ اللَّهِ وَ بِكَ يُعْرَفُ عَدُوُّ اللَّهِ »؛ بحار الانوار، ج ۳۶ ص ۱۳۹ و موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۵۹۷
  8. بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۲
  9. بحار الانوار، ج ۲۳ ص ۱۴۴
  10. بحار الانوار، ج ۲۷ ص ۸۳
  11. بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱
  12. بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۴۱
  13. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۲۴.