حاکم شرع در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = حاکم شرع
| عنوان مدخل  = [[حاکم شرع]]
| مداخل مرتبط = [[حاکم شرع در فقه اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
حاکم شرع یا [[حاکم]] [[شرعی]] به کسی گویند که از جانب [[خدا]] برای [[نظم]] بخشی و ساماندهی امور [[بندگان]] و [[سرپرستی]] [[جامعه]] در قلمرو اختیارات و [[ولایت تفویضی]] از سوی [[خداوند]]، گمارده شده باشد؛ خواه به طور مستقیم، همچون [[پیامبر اسلام]] [[حضرت محمّد]] {{صل}} یا با واسطه، همچون [[امامان معصوم]] {{عم}} که توسط [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به [[امامت]] [[نصب]] شده‌‏اند و یا با واسطه واسطه مانند [[نایب خاص]] یا عام ([[فقیه]] جامع شرایط) که توسط [[امام]] [[معصوم]] ـ به [[نصب خاص]] یا عام ـ [[منصوب]] شده است.
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حاکم شرع]]''' است. "'''[[حاکم شرع]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حاکم شرع در فقه اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
بیشترین کاربرد عنوان حاکم شرع در کلمات [[فقها]]، فقیه جامع شرایط است<ref>مرآة العقول، ج۲۳، ص:۱۰۶ ـ ۱۰۷؛ حاشیة المختصر النافع، ص:۵۹؛ کفایة الاحکام، ج۱، ص:۳۹۳؛ الحدائق الناضرة، ج۱۰، ص:۵۸ و ج۱۳، ص:۲۶۱؛ کشف الغطاء، ج۱، ص:۲۵.</ref> از حدود [[ولایت حاکم]] [[شرع]] در باب [[تجارت]] [[سخن]] گفته‏‌اند.
حاکم شرع یا [[حاکم]] [[شرعی]] به کسی گویند که از جانب [[خدا]] برای [[نظم]] بخشی و ساماندهی امور [[بندگان]] و [[سرپرستی]] [[جامعه]] در قلمرو اختیارات و [[ولایت تفویضی]] از سوی [[خداوند]]، گمارده شده باشد؛ خواه به طور مستقیم، همچون [[پیامبر اسلام]] [[حضرت محمّد]] {{صل}} یا با واسطه، همچون [[امامان معصوم]]{{عم}} که توسط [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[امامت]] [[نصب]] شده‌‏اند و یا با واسطه واسطه مانند [[نایب خاص]] یا عام ([[فقیه]] جامع شرایط) که توسط [[امام]] [[معصوم]] ـ به [[نصب خاص]] یا عام ـ [[منصوب]] شده است.


بیشترین کاربرد عنوان حاکم شرع در کلمات [[فقها]]، فقیه جامع شرایط است<ref>مرآة العقول، ج۲۳، ص:۱۰۶ ـ ۱۰۷؛ حاشیة المختصر النافع، ص:۵۹؛ کفایة الاحکام، ج۱، ص:۳۹۳؛ الحدائق الناضرة، ج۱۰، ص:۵۸ و ج۱۳، ص:۲۶۱؛ کشف الغطاء، ج۱، ص:۲۵ .</ref>  از حدود [[ولایت حاکم]] [[شرع]] در باب [[تجارت]] [[سخن]] گفته‏‌اند.
== [[قلمرو ولایت]] ==
بدون [[شک]]، [[ولایت]] بر [[مال]] و [[جان]] [[انسان‌ها]] برای خدا و نیز برای [[رسول اعظم]] {{صل}} و امامان معصوم {{عم}} [[ثابت]] است؛ لکن نسبت به غیر ایشان، اصل اوّلی [[عدم ولایت]] و [[سلطنت]] فردی بر فردی دیگر است، مگر آنکه دلیلی خاص بر ثبوت آن دلالت کند.


==[[قلمرو ولایت]]==
فقیه جامع شرایط، بر امر [[قضاوت]] و فیصله دادن به نزاع‌ها و اختلاف‌های [[مردم]] و نیز آنچه که از توابع و [[شئون]] قضاوت به شمار می‌‏رود، مانند به [[زندان]] افکندنِ خودداری کننده از ادای بدهی و [[حکم]] به [[حجر]] مفلّس ولایت دارد. در ثبوت [[ولایت فقیه]] نسبت به آنچه از شئون و [[وظایف]] [[والیان]] و [[کارگزاران]] [[نظام]] و [[حکومت اسلامی]] به شمار می‏‌رود، مانند [[رهبری سیاسی]] جامعه، جمع‌آوری [[زکات]] و [[خراج]] و [[تجهیز]] [[سپاه]] و [[بسیج]] نیرو، [[اختلاف]] است.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۳، صفحه ۱۹۸-۱۹۹.</ref>
بدون [[شک]]، [[ولایت]] بر [[مال]] و [[جان]] [[انسان‌ها]] برای خدا و نیز برای [[رسول اعظم]] {{صل}} و امامان معصوم{{عم}} [[ثابت]] است؛ لیکن نسبت به غیر ایشان، اصل اوّلی [[عدم ولایت]] و [[سلطنت]] فردی بر فردی دیگر است، مگر آنکه دلیلی خاص بر ثبوت آن دلالت کند.


فقیه جامع شرایط، بر امر [[قضاوت]] و فیصله دادن به نزاع‌ها و اختلاف‌های [[مردم]] و نیز آنچه که از توابع و [[شئون]] قضاوت به شمار می‌‏رود، مانند به [[زندان]] افکندنِ خودداری کننده از ادای [[بدهی]] و [[حکم]] به [[حجر]] مفلّس ولایت دارد. در ثبوت [[ولایت فقیه]] نسبت به آنچه از شئون و [[وظایف]] [[والیان]] و [[کارگزاران]] [[نظام]] و [[حکومت اسلامی]] به شمار می‏‌رود، مانند [[رهبری سیاسی]] جامعه، جمع‌آوری [[زکات]] و [[خراج]] و [[تجهیز]] [[سپاه]] و [[بسیج]] نیرو، [[اختلاف]] است.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۳، صفحه ۱۹۸-۱۹۹.</ref>
==حاکم شرع==
«حاکم شرع»، [[حاکم]] [[منصوب از جانب خدا]] به طور مستقیم یا باواسطه.
به [[مجتهد]] جامع‌الشرایط حاکم شرع گفته می‌شود<ref>مبسوط در ترمینولوژی، ج۳، ص۱۶۱۱.</ref>. حاکم شرع یا حاکم [[شرعی]] به کسی گویند که از جانب [[خدا]] برای نظم‌بخشی و ساماندهی امور [[بندگان]] و [[سرپرستی]] [[جامعه]] در قلمروی اختیارات و [[ولایت تفویضی]] از سوی [[خداوند]]، گمارده شده باشد، خواه به طور مستقیم، همچون [[پیامبر اسلام]] [[حضرت محمد]]{{صل}} یا با واسطه، همچون [[امامان معصوم]]{{عم}} که توسط [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[امامت]] [[نصب]] شده‌اند و یا با واسطه واسطه مانند [[نایب خاص]] یا عام ([[فقیه جامع شرایط]]) که توسط [[امام]] [[معصوم]] - به [[نصب خاص]] یا عام - [[منصوب]] شده است.
بیشترین کاربرد عنوان حاکم [[شرع]] در کلمات [[فقها]]، فقیه جامع شرایط است<ref>مراة العقول، ج۲۳، ص۱۰۶-۱۰۷؛ حاشیه المختصر النافع، ص۵۹؛ کفایة الاحکام، ج۱، ص۳۹۳؛ الحدائق‌الناضره، ج۱۰، ص۵۸ و ج۱۳، ص۲۶۱؛ کشف الغطاء، ج۱، ص۲۵؛ فرهنگ فقه، ج۳، ص۱۹۸.</ref>. از حدود [[ولایت حاکم]] شرع در باب [[تجارت]] سخن گفته‌اند<ref>فقه سیاسی، ج۲، ص۳۰۵.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۶۶۵.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
# [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:حاکم شرع]]
[[رده:حاکم شرع]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۲

مقدمه

حاکم شرع یا حاکم شرعی به کسی گویند که از جانب خدا برای نظم بخشی و ساماندهی امور بندگان و سرپرستی جامعه در قلمرو اختیارات و ولایت تفویضی از سوی خداوند، گمارده شده باشد؛ خواه به طور مستقیم، همچون پیامبر اسلام حضرت محمّد (ص) یا با واسطه، همچون امامان معصوم (ع) که توسط پیامبر اکرم (ص) به امامت نصب شده‌‏اند و یا با واسطه واسطه مانند نایب خاص یا عام (فقیه جامع شرایط) که توسط امام معصوم ـ به نصب خاص یا عام ـ منصوب شده است.

بیشترین کاربرد عنوان حاکم شرع در کلمات فقها، فقیه جامع شرایط است[۱] از حدود ولایت حاکم شرع در باب تجارت سخن گفته‏‌اند.

قلمرو ولایت

بدون شک، ولایت بر مال و جان انسان‌ها برای خدا و نیز برای رسول اعظم (ص) و امامان معصوم (ع) ثابت است؛ لکن نسبت به غیر ایشان، اصل اوّلی عدم ولایت و سلطنت فردی بر فردی دیگر است، مگر آنکه دلیلی خاص بر ثبوت آن دلالت کند.

فقیه جامع شرایط، بر امر قضاوت و فیصله دادن به نزاع‌ها و اختلاف‌های مردم و نیز آنچه که از توابع و شئون قضاوت به شمار می‌‏رود، مانند به زندان افکندنِ خودداری کننده از ادای بدهی و حکم به حجر مفلّس ولایت دارد. در ثبوت ولایت فقیه نسبت به آنچه از شئون و وظایف والیان و کارگزاران نظام و حکومت اسلامی به شمار می‏‌رود، مانند رهبری سیاسی جامعه، جمع‌آوری زکات و خراج و تجهیز سپاه و بسیج نیرو، اختلاف است.[۲]

حاکم شرع

«حاکم شرع»، حاکم منصوب از جانب خدا به طور مستقیم یا باواسطه. به مجتهد جامع‌الشرایط حاکم شرع گفته می‌شود[۳]. حاکم شرع یا حاکم شرعی به کسی گویند که از جانب خدا برای نظم‌بخشی و ساماندهی امور بندگان و سرپرستی جامعه در قلمروی اختیارات و ولایت تفویضی از سوی خداوند، گمارده شده باشد، خواه به طور مستقیم، همچون پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) یا با واسطه، همچون امامان معصوم(ع) که توسط پیامبر اکرم(ص) به امامت نصب شده‌اند و یا با واسطه واسطه مانند نایب خاص یا عام (فقیه جامع شرایط) که توسط امام معصوم - به نصب خاص یا عام - منصوب شده است. بیشترین کاربرد عنوان حاکم شرع در کلمات فقها، فقیه جامع شرایط است[۴]. از حدود ولایت حاکم شرع در باب تجارت سخن گفته‌اند[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. مرآة العقول، ج۲۳، ص:۱۰۶ ـ ۱۰۷؛ حاشیة المختصر النافع، ص:۵۹؛ کفایة الاحکام، ج۱، ص:۳۹۳؛ الحدائق الناضرة، ج۱۰، ص:۵۸ و ج۱۳، ص:۲۶۱؛ کشف الغطاء، ج۱، ص:۲۵.
  2. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۳، صفحه ۱۹۸-۱۹۹.
  3. مبسوط در ترمینولوژی، ج۳، ص۱۶۱۱.
  4. مراة العقول، ج۲۳، ص۱۰۶-۱۰۷؛ حاشیه المختصر النافع، ص۵۹؛ کفایة الاحکام، ج۱، ص۳۹۳؛ الحدائق‌الناضره، ج۱۰، ص۵۸ و ج۱۳، ص۲۶۱؛ کشف الغطاء، ج۱، ص۲۵؛ فرهنگ فقه، ج۳، ص۱۹۸.
  5. فقه سیاسی، ج۲، ص۳۰۵.
  6. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۶۶۵.