ابزار جنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== ابزار جنگ به ابزاری اطلاق می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته شده‌اند: خواه برای حفظ بدن در برابر یورش دشمن، مانند کلاه خود، سپر و زره، یا برای تها...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابزار جنگ در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط  =}}
| موضوع مرتبط =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
==مقدمه==
[[ابزار جنگ]] به ابزاری اطلاق می‌شود که برای [[نبرد]] با [[دشمن]] ساخته شده‌اند: خواه برای [[حفظ]] [[بدن]] در برابر [[یورش]] دشمن، مانند کلاه خود، سپر و [[زره]]، یا برای [[تهاجم]] و ضربه زدن به دشمن، مانند تفنگ، [[شمشیر]] و نیزه. از این عنوان در باب‌های [[جهاد]]، [[تجارت]] و [[سبق و رمایه]] سخن رفته است.
ابزار جنگ به ابزاری اطلاق می‌شود که برای [[نبرد]] با [[دشمن]] ساخته شده‌اند: خواه برای [[حفظ]] [[بدن]] در برابر [[یورش]] دشمن، مانند کلاه خود، سپر و [[زره]]، یا برای [[تهاجم]] و ضربه زدن به دشمن، مانند تفنگ، [[شمشیر]] و نیزه. از این عنوان در باب‌های [[جهاد]]، [[تجارت]] و [[سبق و رمایه]] سخن رفته است.
از مصارف [[بیت‌المال]]، خرید ابزار مورد نیاز [[سپاه اسلام]] است<ref>المبسوط، ج۲، ص۷۵.</ref> به تصریح برخی، مسابقه با انواع [[ابزار جنگی]] همراه با شرط‌بندی جایز است<ref>منهاج الصالحین(خویی)، ۲، ص۱۱۹؛ فقه الصادق، ج۱۹، ص۲۳۶-۲۳۵؛ کلمه التقوی، ج۵، ص۳۸۱.</ref>. فروش [[سلاح]] به [[دشمنان دین]] که در حال [[جنگ]] با [[اهل حق]] هستند، یا به [[انگیزه]] [[تجهیز]] و [[یاری]] آنان علیه مسمانان، هر چند در حال [[جنگیدن]] نباشند، [[حرام]] و [[معامله]] [[باطل]] است. برخی فروش ابزار جنگ به دشمنان دین را در هر حال حرام دانسته‌اند<ref>جواهر الکلام، ج۲۲، ص۳۰-۲۸.</ref>.
از مصارف [[بیت‌المال]]، خرید ابزار مورد نیاز [[سپاه اسلام]] است<ref>المبسوط، ج۲، ص۷۵.</ref> به تصریح برخی، مسابقه با انواع [[ابزار جنگی]] همراه با شرط‌بندی جایز است<ref>منهاج الصالحین(خویی)، ۲، ص۱۱۹؛ فقه الصادق، ج۱۹، ص۲۳۶-۲۳۵؛ کلمه التقوی، ج۵، ص۳۸۱.</ref>. فروش [[سلاح]] به [[دشمنان دین]] که در حال [[جنگ]] با [[اهل حق]] هستند، یا به [[انگیزه]] [[تجهیز]] و [[یاری]] آنان علیه مسمانان، هر چند در حال [[جنگیدن]] نباشند، [[حرام]] و [[معامله]] [[باطل]] است. برخی فروش ابزار جنگ به دشمنان دین را در هر حال حرام دانسته‌اند<ref>جواهر الکلام، ج۲۲، ص۳۰-۲۸.</ref>.
به تصریح [[قرآن کریم]]<ref>{{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ}} «و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>، [[مسلمانان]] باید همیشه برای جهاد و [[دفاع]] [[آمادگی]] داشته باشند و نیرو و ابزار جنگ را از پیش فراهم کنند<ref>فقه قرآن، ج۱، ص۳۳۳.</ref>. حمل سلاح در حال [[احرام]] بدون [[ضرورت]]، بنابر قول مشهور حرام است<ref>جواهر الکلام، ج۱۸، ص۴۲۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۶۹.</ref>
به تصریح [[قرآن کریم]]<ref>{{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ}} «و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref>، [[مسلمانان]] باید همیشه برای جهاد و [[دفاع]] [[آمادگی]] داشته باشند و نیرو و ابزار جنگ را از پیش فراهم کنند<ref>فقه قرآن، ج۱، ص۳۳۳.</ref>. حمل سلاح در حال [[احرام]] بدون [[ضرورت]]، بنابر قول مشهور حرام است<ref>جواهر الکلام، ج۱۸، ص۴۲۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۶۹.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۰

مقدمه

ابزار جنگ به ابزاری اطلاق می‌شود که برای نبرد با دشمن ساخته شده‌اند: خواه برای حفظ بدن در برابر یورش دشمن، مانند کلاه خود، سپر و زره، یا برای تهاجم و ضربه زدن به دشمن، مانند تفنگ، شمشیر و نیزه. از این عنوان در باب‌های جهاد، تجارت و سبق و رمایه سخن رفته است. از مصارف بیت‌المال، خرید ابزار مورد نیاز سپاه اسلام است[۱] به تصریح برخی، مسابقه با انواع ابزار جنگی همراه با شرط‌بندی جایز است[۲]. فروش سلاح به دشمنان دین که در حال جنگ با اهل حق هستند، یا به انگیزه تجهیز و یاری آنان علیه مسمانان، هر چند در حال جنگیدن نباشند، حرام و معامله باطل است. برخی فروش ابزار جنگ به دشمنان دین را در هر حال حرام دانسته‌اند[۳]. به تصریح قرآن کریم[۴]، مسلمانان باید همیشه برای جهاد و دفاع آمادگی داشته باشند و نیرو و ابزار جنگ را از پیش فراهم کنند[۵]. حمل سلاح در حال احرام بدون ضرورت، بنابر قول مشهور حرام است[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. المبسوط، ج۲، ص۷۵.
  2. منهاج الصالحین(خویی)، ۲، ص۱۱۹؛ فقه الصادق، ج۱۹، ص۲۳۶-۲۳۵؛ کلمه التقوی، ج۵، ص۳۸۱.
  3. جواهر الکلام، ج۲۲، ص۳۰-۲۸.
  4. ﴿وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ «و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید» سوره انفال، آیه ۶۰.
  5. فقه قرآن، ج۱، ص۳۳۳.
  6. جواهر الکلام، ج۱۸، ص۴۲۲.
  7. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۶۹.