نامه‌های نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نهج البلاغه شامل ۷۹ [[نامه]] است. این [[نامه‌ها]] با توجه به زمان کتابتشان و هم‌زمانی با دوران خلافت امام {{ع}}، بیشتر ناظر به مسائل [[حکومتی]] و [[مدیریتی]] هستند یا خطاب به معاندان و [[دشمنان]] نوشته شده‌اند. در این میان، چند [[نامه]] بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. | |||
#[[نامۀ ۳ نهج البلاغه ]]: به [[شریح قاضی]]، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد | # [[نامۀ ۳ نهج البلاغه]]: به [[شریح قاضی]]، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد. | ||
#[[نامۀ ۳۱ نهج البلاغه]]: [[امام]] {{ع}} از طریق فرزندشان، [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[فرزندان]] معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل [[تربیتی]] و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند | # [[نامۀ ۳۱ نهج البلاغه]]: [[امام]] {{ع}} از طریق فرزندشان، [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[فرزندان]] معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل [[تربیتی]] و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند. | ||
#[[نامۀ ۴۵ نهج البلاغه]]: خطاب به [[عثمان بن حنیف]] از ارادتمندان [[امام]] و [[کارگزار]] [[امام]] در [[بصره]]، آن‌گاه که به [[امام]] خبر رسید در مهمانی اشراف، که [[فقرا]] و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است | # [[نامۀ ۴۵ نهج البلاغه]]: خطاب به [[عثمان بن حنیف]] از ارادتمندان [[امام]] و [[کارگزار]] [[امام]] در [[بصره]]، آن‌گاه که به [[امام]] خبر رسید در مهمانی اشراف، که [[فقرا]] و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است. | ||
#[[نامۀ ۴۷ نهج البلاغه]]: [[وصیت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در بستر [[شهادت]]. این [[نامه]] از مهم‌ترین | # [[نامۀ ۴۷ نهج البلاغه]]: [[وصیت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در بستر [[شهادت]]. این [[نامه]] از مهم‌ترین نامه‌های امام و حاوی مطالب مهم است. | ||
#[[نامۀ ۵۳ نهج البلاغه]]: خطاب به [[مالک اشتر]] در [[آیین]] [[حکومت‌داری]] و [[مدیریت]] [[اسلامی]] و نخستین | # [[نامۀ ۵۳ نهج البلاغه]]: خطاب به [[مالک اشتر]] در [[آیین]] [[حکومت‌داری]] و [[مدیریت]] [[اسلامی]] و نخستین سند [[حکومت‌داری]] و یکی از فصول درخشان نهج البلاغه است. | ||
[[نامه‌های نهج البلاغه]] در موضوع‌های زیر قابل تقسیم‌اند: | |||
# '''[[نامه]] به [[کارگزاران]] و فرمان‌های [[حکومتی]]:''' ۱۸ – ۱۹ – ۲۷ – ۳۴ – ۴۶ – ۵۲ – ۵۹ – ۶۷ – ۷۰ – ۷۶ – ۷۸. | |||
# '''[[نامه]] به مأموران دولتی و کارگزاران اقتصادی:''' ۲۵ – ۲۶ – ۵۱ – ۶۰. | |||
# '''[[نامه]] به سپاهیان:''' ۴ – ۱۱ – ۱۲ – ۱۳ – ۱۴ – ۱۵ – ۱۶ – ۵۰ – ۶۰ – ۷۹. | |||
# '''[[نامه]] به [[دشمنان]] یا پاسخ به نامه‌های آن‌ها:''' ۶ – ۷ – ۹ – ۱۰ – ۱۷ – ۲۸ – ۳۰ – ۳۲ – ۳۷ – ۳۹ – ۴۸ – ۴۹ – ۵۵ – ۶۴ – ۶۵ – ۷۳. | |||
# '''[[نامه]] به [[مردم]]:''' ۱ – ۲ – ۲۹ – ۳۸ – ۵۷ – ۵۸ – ۶۲. | |||
# '''[[نامه]] به [[کارگزاران]] و استیضاح یا [[انذار]] آن‌ها:''' ۳ – ۵ – ۲۰ – ۲۱ – ۳۳ – ۴۰ – ۴۱ – ۴۳ – ۴۵ – ۶۱ – ۶۳ – ۷۱ – ۷۵. | |||
# '''سفارش‌ها، [[نصایح]] و نامه‌های متفرقه:''' ۸ – ۲۲ – ۲۳ – ۲۴ – ۳۱ – ۳۴ – ۳۵ – ۳۶ – ۴۲ – ۴۷ – ۵۶ – ۶۶ – ۶۶ – ۶۸ – ۶۹ – ۷۲ – ۷۷. | |||
# '''[[پیمان]] و [[معاهده]]:''' ۷۴<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۴۶ ـ ۸۴۷.</ref>. | |||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲
مقدمه
نهج البلاغه شامل ۷۹ نامه است. این نامه‌ها با توجه به زمان کتابتشان و هم‌زمانی با دوران خلافت امام (ع)، بیشتر ناظر به مسائل حکومتی و مدیریتی هستند یا خطاب به معاندان و دشمنان نوشته شده‌اند. در این میان، چند نامه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
- نامۀ ۳ نهج البلاغه: به شریح قاضی، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد.
- نامۀ ۳۱ نهج البلاغه: امام (ع) از طریق فرزندشان، امام حسن مجتبی (ع) فرزندان معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل تربیتی و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند.
- نامۀ ۴۵ نهج البلاغه: خطاب به عثمان بن حنیف از ارادتمندان امام و کارگزار امام در بصره، آن‌گاه که به امام خبر رسید در مهمانی اشراف، که فقرا و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است.
- نامۀ ۴۷ نهج البلاغه: وصیت امیرمؤمنان (ع) در بستر شهادت. این نامه از مهم‌ترین نامه‌های امام و حاوی مطالب مهم است.
- نامۀ ۵۳ نهج البلاغه: خطاب به مالک اشتر در آیین حکومت‌داری و مدیریت اسلامی و نخستین سند حکومت‌داری و یکی از فصول درخشان نهج البلاغه است.
نامه‌های نهج البلاغه در موضوع‌های زیر قابل تقسیم‌اند:
- نامه به کارگزاران و فرمان‌های حکومتی: ۱۸ – ۱۹ – ۲۷ – ۳۴ – ۴۶ – ۵۲ – ۵۹ – ۶۷ – ۷۰ – ۷۶ – ۷۸.
- نامه به مأموران دولتی و کارگزاران اقتصادی: ۲۵ – ۲۶ – ۵۱ – ۶۰.
- نامه به سپاهیان: ۴ – ۱۱ – ۱۲ – ۱۳ – ۱۴ – ۱۵ – ۱۶ – ۵۰ – ۶۰ – ۷۹.
- نامه به دشمنان یا پاسخ به نامه‌های آن‌ها: ۶ – ۷ – ۹ – ۱۰ – ۱۷ – ۲۸ – ۳۰ – ۳۲ – ۳۷ – ۳۹ – ۴۸ – ۴۹ – ۵۵ – ۶۴ – ۶۵ – ۷۳.
- نامه به مردم: ۱ – ۲ – ۲۹ – ۳۸ – ۵۷ – ۵۸ – ۶۲.
- نامه به کارگزاران و استیضاح یا انذار آن‌ها: ۳ – ۵ – ۲۰ – ۲۱ – ۳۳ – ۴۰ – ۴۱ – ۴۳ – ۴۵ – ۶۱ – ۶۳ – ۷۱ – ۷۵.
- سفارش‌ها، نصایح و نامه‌های متفرقه: ۸ – ۲۲ – ۲۳ – ۲۴ – ۳۱ – ۳۴ – ۳۵ – ۳۶ – ۴۲ – ۴۷ – ۵۶ – ۶۶ – ۶۶ – ۶۸ – ۶۹ – ۷۲ – ۷۷.
- پیمان و معاهده: ۷۴[۱].
منابع
پانویس
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص ۸۴۶ ـ ۸۴۷.