خزیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}}↵{{مسیر حرکت امام حسین به کربلا}}' به '}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
خزیمیه نام یکی از منزل‌گاه‌های بین | |||
== مقدمه == | |||
خزیمیه نام یکی از منزل‌گاه‌های بین راه [[مکّه]] و [[کوفه]] (نزدیک [[کوفه]]) که [[امام حسین]] {{ع}} در [[سفر]] به سوی [[عراق]]، یک شبانه روز در آنجا ماند. این نام، منسوب به “خزیمه بن خازم” است و برای کسی که از [[کوفه]] به [[مکّه]] رود، پس از منزل “زرود” قرار دارد<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۰۷.</ref>. در آن محلّ، چاه‌ها و آب‌ها و درختان و منازلی بوده است. در همانجا و همان شب بود که [[زینب]] کبری {{ع}} بیرون از خیمه‌ها صدای هاتفی را شنید که دو [[بیت]] [[شعر]] خواند، مضمونش این بود که این کاروان به سوی [[مرگ]] می‌‌رود. [[امام حسین]] {{ع}} در پاسخ خواهرش فرمود: {{متن حدیث|يَا أُخْتَاهْ كُلُّ مَا قَضَى اللَّهُ فَهُوَ كَائِنٌ}}<ref>الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص ۶۵ به نقل از مقتل خوارزمی.</ref>. [[خداوند]] هر چه را مقدر فرموده است، خواهد شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۷۳.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
[[رده:مسیر حرکت امام حسین]] | [[رده:مسیر حرکت امام حسین]] | ||
{{حرکت امام حسین از مدینه تا کربلا}} | {{حرکت امام حسین از مدینه تا کربلا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۸
مقدمه
خزیمیه نام یکی از منزل‌گاه‌های بین راه مکّه و کوفه (نزدیک کوفه) که امام حسین (ع) در سفر به سوی عراق، یک شبانه روز در آنجا ماند. این نام، منسوب به “خزیمه بن خازم” است و برای کسی که از کوفه به مکّه رود، پس از منزل “زرود” قرار دارد[۱]. در آن محلّ، چاه‌ها و آب‌ها و درختان و منازلی بوده است. در همانجا و همان شب بود که زینب کبری (ع) بیرون از خیمه‌ها صدای هاتفی را شنید که دو بیت شعر خواند، مضمونش این بود که این کاروان به سوی مرگ می‌‌رود. امام حسین (ع) در پاسخ خواهرش فرمود: «يَا أُخْتَاهْ كُلُّ مَا قَضَى اللَّهُ فَهُوَ كَائِنٌ»[۲]. خداوند هر چه را مقدر فرموده است، خواهد شد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۰۷.
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص ۶۵ به نقل از مقتل خوارزمی.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۳.