روضه‌خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
'''رَوضه''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از [[مصیبت‌های امام حسین]] {{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و [[گریاندن]] در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و [[مظلومیّت سیدالشهدا]] {{ع}} [[گریه]] کنیم و [[مجالس عزا]] برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای [[پسندیده]] است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و [[مرثیه]] می‌خواند «[[روضه‌خوان]]» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «[[روضة الشهدا]]» تألیف [[ملا حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع [[مرثیه‌خوانی]] را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
'''رَوضه''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از مصیبت‌های امام حسین {{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و گریاندن در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و مظلومیّت سیدالشهدا {{ع}} [[گریه]] کنیم و [[مجالس عزا]] برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای پسندیده است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و [[مرثیه]] می‌خواند «[[روضه‌خوان]]» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «[[روضة الشهدا]]» تألیف [[ملا حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع [[مرثیه‌خوانی]] را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۶: خط ۲۶:
{{عزاداری محرم}}
{{عزاداری محرم}}


[[رده:محرم]]
[[رده:عزاداری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۳

مقدمه

رَوضه یا روضه‌خوانی یاد کردن از مصیبت‌های امام حسین (ع) و اهل بیت و گریستن و گریاندن در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. امامان ما توصیه کرده‌اند که به یاد شهادت و مظلومیّت سیدالشهدا (ع) گریه کنیم و مجالس عزا برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. عزاداری بر اهل بیت پیامبر از کارهای پسندیده است و ثواب بسیار دارد. به کسی که نوحه و مرثیه می‌خواند «روضه‌خوان» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و حادثه کربلا را از روی کتابی به نام «روضة الشهدا» تألیف ملا حسین کاشفی می‌خواندند، هر نوع مرثیه‌خوانی را روضه‌خوانی و به مجالس سوگواری، «روضه» گفته‌اند[۱].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس