الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برگردانده‌شده پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[فلسطین|فلسطین]]''' سرزمین کوچکی است که همچون پلی سه قاره | '''[[فلسطین|فلسطین]]''' سرزمین کوچکی است که همچون پلی سه قاره آسیا و [[آفریقا]] و اروپا را به یکدیگر متصل می‌کند. [[قلب]] فلسطین قلب [[جهان عرب]] و حلقه اتصال شرق و [[غرب]] است. این سرزمین، از شمال به لبنان، از جنوب به [[مصر]]، از شرق به [[اردن]] و [[سوریه]] و از [[مغرب]] به دریای مدیترانه محدود می‌شود. مساحت آن در حدود ۲۰۷۰۰ کیلومتر مربع است. فلسطین در حال حاضر شامل سه منطقه سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸م، کرانه باختری رود اردن و نوار غزه، یعنی باریکه‌ای به مساحت ۴۵ کیلومتر در کنار سواحل دریای مدیترانه است. | ||
جمعیت فلسطین بالغ بر ۵/۶ میلیون نفر است که از [[زمان]] تشکیل [[رژیم]] [[صهیونیست]] | جمعیت فلسطین بالغ بر ۵/۶ میلیون نفر است که از [[زمان]] تشکیل [[رژیم]] [[صهیونیست]] اسرائیل، نزدیک به سه میلیون نفر از آنان به دست این رژیم به بیرون از سرزمین فلسطین رانده شده‌اند و در سرزمین‌های عربی آواره گشته‌اند. جمعیت داخل سرزمین را غالباً [[یهودیان]] [[مهاجر]] و دیگر [[فلسطینیان]] تشکیل می‌دهند... . داخل فلسطین اشغالی ۵۲ درصد جمعیت [[یهودی]] و ۴۸ درصد غیر یهودی هستند. پایتخت و [[شهر]] مهم این سرزمین، [[بیت المقدس]] است که زیارتگاه [[مسلمانان]] و [[مسیحیان]] و [[یهودیان]] [[جهان]] است. [[بیت المقدس]]، پیش از [[مکه]] [[قبله]] گاه [[مسلمانان]] بوده است. | ||
قدیمی‌ترین ساکنان فلسطین را دسته‌ای از [[مهاجرین]] سامی نژاد، به نام | قدیمی‌ترین ساکنان فلسطین را دسته‌ای از [[مهاجرین]] سامی نژاد، به نام کنعانیان که ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد، به نام فلسطین وارد این سرزمین شدند و جای کنعانی‌ها را گرفتند. نام فلسطین از نام همین [[قوم]] گرفته شده است. در طول [[تاریخ]]، اگرچه اقوام مختلفی به فلسطین حمله کردند و بعضی از آنها برای مدتی، در آنجا سکنی گزیدند، ولی همواره فلسطین سرزمین [[اعراب]] [[فلسطینی]] باقی ماند و [[اکثریت]] ساکنانش همین اعراب بودند. فلسطین از قرن هفتم میلادی، یعنی از [[زمان]] ظهور [[اسلام]]، تا قرن اخیر که [[صهیونیست‌ها]]، به کمک [[استعمارگران]] انگلیسی و آمریکایی، بر آن مسلط شدند، در دست مسلمانان قرار داشت، در این مدت [[پیروان ادیان]] مختلف، با مسالمت و [[دوستی]] در کنار یکدیگر [[زندگی]] می‌کردند. | ||
در سال ۱۸۹۷م/ ۱۲۷۶ش دولت بریتانیا با طرح توطئه‌ای، سرعت فروپاشی امپراتوری عثمانی را تشدید کرد؛ سپس در [[زمان]] [[جنگ]] جهانی اول و بر اساس [[قرارداد]] سایکس ـ پیکو ۱۹۱۶م/ ۱۲۹۵ش، بخش وسیعی از سرزمین‌های عربی، ازجمله فلسطین را در [[اختیار]] گرفت و آن‌گاه بر پایه اعلامیه بالفور ([[وزیر]] خارجه وقت بریتانیا) ۱۹۱۷م/ ۱۲۹۶ش، به [[صهیونیست‌ها]] [[وعده]] داد فلسطین را برای تشکیل «[[وطن]] ملی [[یهود]]» در اختیارشان قرار دهد. [[یهودیان]] برای محقق‌کردن این وعده، به سراغ متفقین [[پیروز]] در [[جنگ]] جهانی اول رفتند و توانستند با کمک [[سرمایه‌داران]] [[یهودی]]، شورای عالی دول متفق را در سال ۱۹۲۰م/ ۱۲۹۹ش به اجرای اعلامیه بالفور وادار کنند تا فلسطین تحت حمایت انگلیس قرار گیرد. در ادامه اجرای این نقشه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش، نیروهای انگلیسی از فلسطین خارج شدند و پس از ساعاتی دولت اسرائیل در تل‌آویو اعلام موجودیت کرد. سابقه مبارزات عرب‌های [[فلسطینی]] علیه اشغالگران به اواخر [[قرن]] نوزدهم میلادی (۱۸۸۶م به بعد) بازمی‌گردد. در آن سال‌ها [[فلسطینیان]] دریافته بودند [[هدف]] اشغالگران تأسیس دولتی یهودی در خاک فلسطین است. | در سال ۱۸۹۷م/ ۱۲۷۶ش دولت بریتانیا با طرح توطئه‌ای، سرعت فروپاشی امپراتوری عثمانی را تشدید کرد؛ سپس در [[زمان]] [[جنگ]] جهانی اول و بر اساس [[قرارداد]] سایکس ـ پیکو ۱۹۱۶م/ ۱۲۹۵ش، بخش وسیعی از سرزمین‌های عربی، ازجمله فلسطین را در [[اختیار]] گرفت و آن‌گاه بر پایه اعلامیه بالفور ([[وزیر]] خارجه وقت بریتانیا) ۱۹۱۷م/ ۱۲۹۶ش، به [[صهیونیست‌ها]] [[وعده]] داد فلسطین را برای تشکیل «[[وطن]] ملی [[یهود]]» در اختیارشان قرار دهد. [[یهودیان]] برای محقق‌کردن این وعده، به سراغ متفقین [[پیروز]] در [[جنگ]] جهانی اول رفتند و توانستند با کمک [[سرمایه‌داران]] [[یهودی]]، شورای عالی دول متفق را در سال ۱۹۲۰م/ ۱۲۹۹ش به اجرای اعلامیه بالفور وادار کنند تا فلسطین تحت حمایت انگلیس قرار گیرد. در ادامه اجرای این نقشه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش، نیروهای انگلیسی از فلسطین خارج شدند و پس از ساعاتی دولت اسرائیل در تل‌آویو اعلام موجودیت کرد. سابقه مبارزات عرب‌های [[فلسطینی]] علیه اشغالگران به اواخر [[قرن]] نوزدهم میلادی (۱۸۸۶م به بعد) بازمی‌گردد. در آن سال‌ها [[فلسطینیان]] دریافته بودند [[هدف]] اشغالگران تأسیس دولتی یهودی در خاک فلسطین است. | ||
<div class="mainpage_box_more">[[فلسطین|ادامه]]</div> | <div class="mainpage_box_more">[[فلسطین|ادامه]]</div> | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۶
فلسطین سرزمین کوچکی است که همچون پلی سه قاره آسیا و آفریقا و اروپا را به یکدیگر متصل می‌کند. قلب فلسطین قلب جهان عرب و حلقه اتصال شرق و غرب است. این سرزمین، از شمال به لبنان، از جنوب به مصر، از شرق به اردن و سوریه و از مغرب به دریای مدیترانه محدود می‌شود. مساحت آن در حدود ۲۰۷۰۰ کیلومتر مربع است. فلسطین در حال حاضر شامل سه منطقه سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸م، کرانه باختری رود اردن و نوار غزه، یعنی باریکه‌ای به مساحت ۴۵ کیلومتر در کنار سواحل دریای مدیترانه است.
جمعیت فلسطین بالغ بر ۵/۶ میلیون نفر است که از زمان تشکیل رژیم صهیونیست اسرائیل، نزدیک به سه میلیون نفر از آنان به دست این رژیم به بیرون از سرزمین فلسطین رانده شده‌اند و در سرزمین‌های عربی آواره گشته‌اند. جمعیت داخل سرزمین را غالباً یهودیان مهاجر و دیگر فلسطینیان تشکیل می‌دهند... . داخل فلسطین اشغالی ۵۲ درصد جمعیت یهودی و ۴۸ درصد غیر یهودی هستند. پایتخت و شهر مهم این سرزمین، بیت المقدس است که زیارتگاه مسلمانان و مسیحیان و یهودیان جهان است. بیت المقدس، پیش از مکه قبله گاه مسلمانان بوده است.
قدیمی‌ترین ساکنان فلسطین را دسته‌ای از مهاجرین سامی نژاد، به نام کنعانیان که ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد، به نام فلسطین وارد این سرزمین شدند و جای کنعانی‌ها را گرفتند. نام فلسطین از نام همین قوم گرفته شده است. در طول تاریخ، اگرچه اقوام مختلفی به فلسطین حمله کردند و بعضی از آنها برای مدتی، در آنجا سکنی گزیدند، ولی همواره فلسطین سرزمین اعراب فلسطینی باقی ماند و اکثریت ساکنانش همین اعراب بودند. فلسطین از قرن هفتم میلادی، یعنی از زمان ظهور اسلام، تا قرن اخیر که صهیونیست‌ها، به کمک استعمارگران انگلیسی و آمریکایی، بر آن مسلط شدند، در دست مسلمانان قرار داشت، در این مدت پیروان ادیان مختلف، با مسالمت و دوستی در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند.
در سال ۱۸۹۷م/ ۱۲۷۶ش دولت بریتانیا با طرح توطئه‌ای، سرعت فروپاشی امپراتوری عثمانی را تشدید کرد؛ سپس در زمان جنگ جهانی اول و بر اساس قرارداد سایکس ـ پیکو ۱۹۱۶م/ ۱۲۹۵ش، بخش وسیعی از سرزمین‌های عربی، ازجمله فلسطین را در اختیار گرفت و آن‌گاه بر پایه اعلامیه بالفور (وزیر خارجه وقت بریتانیا) ۱۹۱۷م/ ۱۲۹۶ش، به صهیونیست‌ها وعده داد فلسطین را برای تشکیل «وطن ملی یهود» در اختیارشان قرار دهد. یهودیان برای محقق‌کردن این وعده، به سراغ متفقین پیروز در جنگ جهانی اول رفتند و توانستند با کمک سرمایه‌داران یهودی، شورای عالی دول متفق را در سال ۱۹۲۰م/ ۱۲۹۹ش به اجرای اعلامیه بالفور وادار کنند تا فلسطین تحت حمایت انگلیس قرار گیرد. در ادامه اجرای این نقشه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش، نیروهای انگلیسی از فلسطین خارج شدند و پس از ساعاتی دولت اسرائیل در تل‌آویو اعلام موجودیت کرد. سابقه مبارزات عرب‌های فلسطینی علیه اشغالگران به اواخر قرن نوزدهم میلادی (۱۸۸۶م به بعد) بازمی‌گردد. در آن سال‌ها فلسطینیان دریافته بودند هدف اشغالگران تأسیس دولتی یهودی در خاک فلسطین است.