هدایت به امر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = هدایت به امر الهی | |||
| عنوان مدخل = هدایت به امر الهی | |||
| مداخل مرتبط = [[هدایت به امر در حدیث]] - [[هدایت به امر در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
[[روایات]] بسیاری بر [[ضرورت وجود امام]] برای [[هدایت]] [[خلق]] وارد شده است؛ از جمله: | |||
: | # [[امام علی|امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} فرمود: "مثل [[آل محمّد]] {{صل}} مثل [[ستارگان]] است. هرگاه ستاره‌ای غروب کند، [[ستاره]] دیگری طلوع خواهد کرد"<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۰.</ref>. | ||
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[امام]] از سوی [[خدا]] و [[رسول]] معرّفی گردید تا [[حجّت]] بر [[خلق]] [[خدا]] باشد. به [[برکت]] [[وجود امام]] میان [[بندگان]] و عالم معنی [[ارتباط]] برقرار می‌شود و [[فیض]] [[حق]] در جریان است. جز به [[ولایت امام]] [[اعمال]] [[بندگان خدا]] پذیرفته نیست. [[خداوند]] پس از آنکه [[بندگان]] را آفرید، آنها را سرگردان و به حال خود رها نمی‌سازد تا آنکه راه [[تقوی]] را به ایشان بنمایاند و [[حجّت]] [[حق]] را بر آنان تمام کند"<ref>اثبات الهداة، ج۱، ص۲۴۷.</ref>. | |||
: | # [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! از هنگامی که [[خداوند]] [[روح]] [[آدم]] را قبض کرد و او را به سرای [[ابدی]] برد، هیچ‌گاه [[زمین]] را خالی از [[امام]] نگذاشته است. [[امام]] راهنمای [[خلق]] به سوی [[حقّ]] و [[محبّت]] بر [[بندگان خدا]] است. در [[آینده]] نیز [[جهان]] بی‌وجود [[امام]] برقرار نخواهد ماند تا هم‌چنان [[محبّت]] بر [[بندگان خدا]] تمام باشد"<ref>اصول کافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>. | ||
< | # [[ابو خالد کابلی]] می‌گوید [[تفسیر آیه]]: {{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا}}<ref>«پس به خداوند و پیامبرش و نوری که فرو فرستاده‌ایم ایمان آورید» سوره تغابن، آیه ۸.</ref> را از [[امام پنجم]]، [[امام باقر]] {{ع}} پرسیدم، فرمود: "[[سوگند]] به [[خدا]]! آن [[نور امام]] است، درخشش [[نور امام]] در [[قلوب]] [[مؤمنان]] از [[نور]] [[خورشید]] افزون‌تر است. [[وجود امام]] مایه روشنی دل‌های [[اهل]] [[ایمان]] است؛ [[خداوند]] از تابش [[نور امام]] به [[قلب]] کسانی که [[اراده]] کند، جلوگیری می‌نماید و در نتیجه دل‌های آنان به تیرگی می‌گراید"<ref>اصول کافی، ج۱، ص۱۹۵.</ref>.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی ۵]]، ص۵۸-۵۹.</ref> | ||
: | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:4670311.jpg|22px]] [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|'''امام‌شناسی ۵''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:هدایت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث هدایت به امر الهی است. هدایت به امر الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: هدایت به امر در حدیث - هدایت به امر در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
روایات بسیاری بر ضرورت وجود امام برای هدایت خلق وارد شده است؛ از جمله:
- امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: "مثل آل محمّد (ص) مثل ستارگان است. هرگاه ستاره‌ای غروب کند، ستاره دیگری طلوع خواهد کرد"[۱].
- امام صادق (ع) فرمود: "امام از سوی خدا و رسول معرّفی گردید تا حجّت بر خلق خدا باشد. به برکت وجود امام میان بندگان و عالم معنی ارتباط برقرار می‌شود و فیض حق در جریان است. جز به ولایت امام اعمال بندگان خدا پذیرفته نیست. خداوند پس از آنکه بندگان را آفرید، آنها را سرگردان و به حال خود رها نمی‌سازد تا آنکه راه تقوی را به ایشان بنمایاند و حجّت حق را بر آنان تمام کند"[۲].
- امام باقر (ع) فرمود: "به خدا سوگند! از هنگامی که خداوند روح آدم را قبض کرد و او را به سرای ابدی برد، هیچ‌گاه زمین را خالی از امام نگذاشته است. امام راهنمای خلق به سوی حقّ و محبّت بر بندگان خدا است. در آینده نیز جهان بی‌وجود امام برقرار نخواهد ماند تا هم‌چنان محبّت بر بندگان خدا تمام باشد"[۳].
- ابو خالد کابلی می‌گوید تفسیر آیه: ﴿فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا﴾[۴] را از امام پنجم، امام باقر (ع) پرسیدم، فرمود: "سوگند به خدا! آن نور امام است، درخشش نور امام در قلوب مؤمنان از نور خورشید افزون‌تر است. وجود امام مایه روشنی دل‌های اهل ایمان است؛ خداوند از تابش نور امام به قلب کسانی که اراده کند، جلوگیری می‌نماید و در نتیجه دل‌های آنان به تیرگی می‌گراید"[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۰.
- ↑ اثبات الهداة، ج۱، ص۲۴۷.
- ↑ اصول کافی، ج۱، ص۱۷۹.
- ↑ «پس به خداوند و پیامبرش و نوری که فرو فرستاده‌ایم ایمان آورید» سوره تغابن، آیه ۸.
- ↑ اصول کافی، ج۱، ص۱۹۵.
- ↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی ۵، ص۵۸-۵۹.