ام الفضل دختر مأمون: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۶

مقدمه

نامش زینب و از دختران مأمون بود در مراسم ولایتعهدی امام رضا (ع) در حالی‌که ۵ سال داشت، به نامزدی امام جواد (ع) که آن زمان در مدینه حضور داشتند، در آمد^[۱]. مأمون به ظاهر می‌خواست با این قبیل اقدامات، دوستی و ارادت خویش را به خاندان اهل بیت (ع) ابراز دارد و این در حالی بود که در باطن، افکار دیگری داشت.

مأمون گاهی می‌گفت: من به این ازدواج اقدام کردم تا محمد بن علی (ع) از دخترم صاحب فرزند شود و من پدربزرگ کودکی باشم که از نسل رسول الله (ص) و علی بن ابی‌طالب (ع) است^[۲].

بعد از شهادت امام رضا (ع) در سال ۲۰۳ هجری قمری، امام جواد (ع) بنا بر دو ویژگی خاص که ایشان مسلط بر علم لدنی بودند و به تمام سوالات پاسخ می‌دادند و همچنین به سبب عصمت و طهارت ایشان، به امامت رسیدند. در این زمان مأمون به بغداد آمده بود و توانسته بود نظر عباسیان معترض را باری دیگر جلب نماید.

او در پی بقای خلافتش بود، بنابراین می‌بایست برنامه‌های شومش را ادامه دهد؛ و اینکه امام جواد (ع) را به بغداد فرا خواند و ام الفضل را که تا کنون به عنوان نامزد امام جواد (ع) بود، بالاجبار و تهدید، به عقد امام (ع) درآورد تا بر مصلحت امور خویش، اقدام کرده، مأموری خانگی در منزل امام (ع) بگمارد^[۳]. به هر ترتیب، او در این زمینه موفق هم شد و سرانجام این زن ملعونه، به وسوسه عمویش معتصم عباسی، در سال ۲۲۰ هجری قمری، امام جواد (ع) را مسموم و به شهادت رساند^[۴].

منابع

محمدی، حسین، رضانامه

پانویس

↑ البدایة و النهایة، ج۱۰، ص۲۶۹؛ تاریخ طبری، ج۷، ص۱۴۹؛ مروج الذهب، ج۳، ص۴۴۱؛ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۱۴۷؛ بحارالانوار، ج۴۹، ص۱۳۲؛ تذکرة الخواص، ص۳۵۳.
↑ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵۴.
↑ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳.
↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۸۱.

[1] البدایة و النهایة، ج۱۰، ص۲۶۹؛ تاریخ طبری، ج۷، ص۱۴۹؛ مروج الذهب، ج۳، ص۴۴۱؛ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۱۴۷؛ بحارالانوار، ج۴۹، ص۱۳۲؛ تذکرة الخواص، ص۳۵۳.

[2] تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵۴.

[3] اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳.

[4] محمدی، حسین، رضانامه ص۸۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 نامش [[زینب]] و از [[دختران]] [[مأمون]] بود در مراسم [[ولایتعهدی امام رضا]] {{ع}} در حالی‌که ۵ سال داشت، به نامزدی [[امام جواد]] {{ع}} که آن [[زمان]] در [[مدینه]] حضور داشتند، در آمد<ref>البدایة و النهایة، ج۱۰، ص۲۶۹؛ تاریخ طبری، ج۷، ص۱۴۹؛ مروج الذهب، ج۳، ص۴۴۱؛ عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۱۴۷؛ بحارالانوار، ج۴۹، ص۱۳۲؛ تذکرة الخواص، ص۳۵۳.</ref>. مأمون به ظاهر می‌خواست با این قبیل اقدامات، [[دوستی]] و ارادت خویش را به [[خاندان]] [[اهل بیت]] {{عم}} ابراز دارد و این در حالی بود که در [[باطن]]، [[افکار]] دیگری داشت.
-مأمون گاهی می‌گفت: من به این [[ازدواج]] [[اقدام]] کردم تا [[محمد بن علی]] {{ع}} از دخترم صاحب فرزند شود و من پدربزرگ کودکی باشم که از [[نسل]] [[رسول الله]] {{صل}} و [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} است<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵۴.</ref>.
+مأمون گاهی می‌گفت: من به این [[ازدواج]] [[اقدام]] کردم تا [[محمد بن علی]] {{ع}} از دخترم صاحب فرزند شود و من پدربزرگ کودکی باشم که از نسل [[رسول الله]] {{صل}} و [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} است<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵۴.</ref>.
-بعد از [[شهادت امام رضا]] {{ع}} در [[سال ۲۰۳ هجری]] قمری، امام جواد {{ع}} بنا بر دو ویژگی خاص که ایشان مسلط بر [[علم لدنی]] بودند و به تمام سوالات پاسخ می‌دادند و همچنین به سبب [[عصمت]] و [[طهارت]] ایشان، به [[امامت]] رسیدند. در این زمان مأمون به [[بغداد]] آمده بود و توانسته بود نظر [[عباسیان]] معترض را باری دیگر جلب نماید.
+بعد از [[شهادت امام رضا]] {{ع}} در سال ۲۰۳ هجری قمری، امام جواد {{ع}} بنا بر دو ویژگی خاص که ایشان مسلط بر [[علم لدنی]] بودند و به تمام سوالات پاسخ می‌دادند و همچنین به سبب [[عصمت]] و [[طهارت]] ایشان، به [[امامت]] رسیدند. در این زمان مأمون به [[بغداد]] آمده بود و توانسته بود نظر [[عباسیان]] معترض را باری دیگر جلب نماید.
-او در پی بقای خلافتش بود، بنابراین می‌بایست برنامه‌های شومش را ادامه دهد؛ و اینکه امام جواد {{ع}} را به بغداد فرا خواند و [[ام الفضل]] را که تا کنون به عنوان نامزد امام جواد {{ع}} بود، بالاجبار و [[تهدید]]، به [[عقد]] [[امام]] {{ع}} درآورد تا بر [[مصلحت]] امور خویش، اقدام کرده، مأموری خانگی در [[منزل]] امام {{ع}} بگمارد<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳.</ref>. به هر ترتیب، او در این زمینه موفق هم شد و سرانجام این [[زن]] ملعونه، به [[وسوسه]] عمویش [[معتصم عباسی]]، در [[سال ۲۲۰ هجری]] قمری، امام جواد {{ع}} را [[مسموم]] و به [[شهادت]] رساند<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۸۱.</ref>.
+او در پی بقای خلافتش بود، بنابراین می‌بایست برنامه‌های شومش را ادامه دهد؛ و اینکه امام جواد {{ع}} را به بغداد فرا خواند و [[ام الفضل]] را که تا کنون به عنوان نامزد امام جواد {{ع}} بود، بالاجبار و [[تهدید]]، به [[عقد]] [[امام]] {{ع}} درآورد تا بر [[مصلحت]] امور خویش، اقدام کرده، مأموری خانگی در [[منزل]] امام {{ع}} بگمارد<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳.</ref>. به هر ترتیب، او در این زمینه موفق هم شد و سرانجام این [[زن]] ملعونه، به [[وسوسه]] عمویش [[معتصم عباسی]]، در سال ۲۲۰ هجری قمری، امام جواد {{ع}} را [[مسموم]] و به [[شهادت]] رساند<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۸۱.</ref>.
 == منابع ==