ایثار در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان مدخل‌های وابسته}} +{{پایان مدخل‌ وابسته}}))
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ایثار]]''' است. "'''[[ایثار]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = ایثار
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در اخلاق اسلامی]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل = ایثار
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابوقتاده انصاری]] نقل کرده است که با [[پیامبر]] در سفری بودیم. آب وضوی آن [[حضرت]] نزد من بود. وقتی پیامبر [[وضو]] گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که [[روز]] گرم شد و [[تشنگی]] بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی [[رسول خدا]] شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود [[سیراب]] کرد. آن‌گاه فرمود: [[ابوقتاده]]، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی [[قوم]] آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.</ref>.
[[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] یکی از [[آداب]] پسندیده در [[روابط اجتماعی]] است. برای [[فضیلت]] ایثار [[روایات]] زیادی وارد شده است؛ [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: ایثار بهترین [[احسان]] و بالاترین مرتبه از [[مراتب ایمان]] است:{{متن حدیث|الْإِیثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَی مَرَاتِبِ الْإِیمَانِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، ح۳.</ref>؛ [[انسانی]] که ایثارگر باشد، در [[جامعه]] از محبوبیت زیادی برخوردار است<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۷۷-۷۸.</ref>.


در [[سیره پیامبر]]{{صل}} آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از [[غذا]] [[سیر]] نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: {{عربی|ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ{{صل}} ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.</ref><ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۷۸.</ref>
==[[ایثارگری]] در [[سیره نبوی]]==
[[ابوقتاده انصاری]] نقل کرده است که با [[پیامبر]] در سفری بودیم. آب وضوی آن حضرت نزد من بود. وقتی پیامبر [[وضو]] گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که [[روز]] گرم شد و [[تشنگی]] بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی [[رسول خدا]] شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود سیراب کرد. آن‌گاه فرمود: [[ابوقتاده]]، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی [[قوم]] آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید<ref>سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
در [[سیره پیامبر]] {{صل}} آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از غذا [[سیر]] نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: {{عربی|ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ {{صل}} ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ}}<ref>منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۷۸-۷۹.</ref>


==پرسش مستقیم==
== پرسش مستقیم ==
*[[سیره اجتماعی پیامبر خاتم در ایثارگری چه بوده است؟ (پرسش)]]
* [[سیره اجتماعی پیامبر خاتم در ایثارگری چه بوده است؟ (پرسش)]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۴: خط ۲۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:آبرو]]
[[رده:ایثار]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱

مقدمه

ایثار و از خودگذشتگی یکی از آداب پسندیده در روابط اجتماعی است. برای فضیلت ایثار روایات زیادی وارد شده است؛ امام علی(ع) می‌فرماید: ایثار بهترین احسان و بالاترین مرتبه از مراتب ایمان است:«الْإِیثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَی مَرَاتِبِ الْإِیمَانِ»[۱]؛ انسانی که ایثارگر باشد، در جامعه از محبوبیت زیادی برخوردار است[۲].

ایثارگری در سیره نبوی

ابوقتاده انصاری نقل کرده است که با پیامبر در سفری بودیم. آب وضوی آن حضرت نزد من بود. وقتی پیامبر وضو گرفت، مقداری آب در محل وضو زیاد آمد. هنگامی که روز گرم شد و تشنگی بر هم‌سفران چیره شد، افراد به سوی رسول خدا شتافتند و می‌گفتند: آب، آب. پیامبر همه آنان را با مازاد آب وضو که در محل وضو باقی مانده بود سیراب کرد. آن‌گاه فرمود: ابوقتاده، آب بیاشام. گفتم: خیر شما بفرمایید. پیامبر فرمود: تو بیاشام؛ زیرا ساقی قوم آن است که آخر همه بیاشامد. پس من خوردم و سپس رسول خدا آب آشامید[۳].

در سیره پیامبر (ص) آمده است که حضرت تا آخر عمر شریفش سه روز متوالی شکمش از غذا سیر نبود و اگر می‌خواست، می‌توانست این کار را بکند، اما دیگران را بر خود مقدم می‌داشت: ما شَبِعَ رَسولُ اللَّـهِ (ص) ثَلاثَةَ أيّام حَتّى فارَقَ الدُّنيا، و لَو شاءَ لَشَبِعَ، و لكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ[۴].[۵]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. منتخب میزان الحکمه، ح۳.
  2. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۷۷-۷۸.
  3. سیره نبوی، ج۳، ص۲۷۶.
  4. منتخب میزان الحکمه، حدیث ۱۰.
  5. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۷۸-۷۹.