زیارت با معرفت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
(←مقدمه) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = زیارت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[روح]] [[زیارت]]، ارتباط [[معنوی]] و رابطه قلبی عمیق است. برای رسیدن به چنین ارتباطی، شایسته است [[شناخت]] بیشتری نسبت به [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} پیدا شود؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت افرادی که عظمت امام را شناخته‌اند، آگاهانه‌تر امام را زیارت می‌کنند؛ آنگاه ارتباط میان [[زائر]] و مزور عمیق‌تر می‌شود و زائر می‌تواند با [[عشق]] و [[آگاهی]] کامل حضور معصوم را [[حس]] کند. | |||
[[انقلاب]] [[روحی]] پیدا کردن و مجذوب [[مقام امام]]{{ع}} شدن از ویژگی‌های زائری است که به نهایت [[معرفت]] و عشق رسیده است؛ به حدی می‌رسد که گویی نوعی مشاهده حضوری با امام معصوم{{ع}} دارد. این حالت را از نوع و کیفیت زیارت و همچنین ویژگی‌های [[تشرفات]] [[عالمان]] فرزانه می‌توان یافت؛ عالمانی چون: [[علامه امینی]]، [[مقدس اردبیلی]]، [[آقا بزرگ تهرانی]] و.... در احوالات مقدس اردبیلی نوشته‌اند ایشان گاهی اوقات برای حل شدن مسائل [[علمی]] به محضر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} شرفیاب می‌شده و از او پاسخ می‌شنیده؛ حتی در مواردی نیز خدمت [[امام مهدی]]{{ع}} می‌رسیده و با ایشان گفتگوی علمی داشته است<ref>الفوائد الرضویه، شیخ عباس قمی، ص۲۵.</ref> از این رو، توجه به کیفیت و نحوه [[تشرف]] عالمان فرزانه، نقش بسزایی برای داشتن یکزیارت با معرفت دارد؛ چراکه آنان با آگاهی کامل از [[منزلت]] و [[شأن امام]] معصوم{{ع}} راهی زیارت شده‌اند. | |||
زائر برای زیارت با معرفت، نیازمند [[شناخت امام]] معصوم{{ع}} است تا در پرتو این شناخت، [[زیارت]] با معرفت‌تری داشته باشد؛ هرچه شناخت از امام{{ع}} بیشتر و آگاهانه‌تر باشد، کیفیت و حال معنوی زیارت نیز عمیق‌تر و بیشتر خواهد شد<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۶۲-۶۶.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۳: | ||
{{زیارت}} | {{زیارت}} | ||
[[رده:زیارت | [[رده:زیارت]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ زیارت]] | [[رده:مدخل فرهنگ زیارت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۲
مقدمه
روح زیارت، ارتباط معنوی و رابطه قلبی عمیق است. برای رسیدن به چنین ارتباطی، شایسته است شناخت بیشتری نسبت به امام معصوم(ع) پیدا شود؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت افرادی که عظمت امام را شناخته‌اند، آگاهانه‌تر امام را زیارت می‌کنند؛ آنگاه ارتباط میان زائر و مزور عمیق‌تر می‌شود و زائر می‌تواند با عشق و آگاهی کامل حضور معصوم را حس کند.
انقلاب روحی پیدا کردن و مجذوب مقام امام(ع) شدن از ویژگی‌های زائری است که به نهایت معرفت و عشق رسیده است؛ به حدی می‌رسد که گویی نوعی مشاهده حضوری با امام معصوم(ع) دارد. این حالت را از نوع و کیفیت زیارت و همچنین ویژگی‌های تشرفات عالمان فرزانه می‌توان یافت؛ عالمانی چون: علامه امینی، مقدس اردبیلی، آقا بزرگ تهرانی و.... در احوالات مقدس اردبیلی نوشته‌اند ایشان گاهی اوقات برای حل شدن مسائل علمی به محضر امیرالمؤمنین(ع) شرفیاب می‌شده و از او پاسخ می‌شنیده؛ حتی در مواردی نیز خدمت امام مهدی(ع) می‌رسیده و با ایشان گفتگوی علمی داشته است[۱] از این رو، توجه به کیفیت و نحوه تشرف عالمان فرزانه، نقش بسزایی برای داشتن یکزیارت با معرفت دارد؛ چراکه آنان با آگاهی کامل از منزلت و شأن امام معصوم(ع) راهی زیارت شده‌اند.
زائر برای زیارت با معرفت، نیازمند شناخت امام معصوم(ع) است تا در پرتو این شناخت، زیارت با معرفت‌تری داشته باشد؛ هرچه شناخت از امام(ع) بیشتر و آگاهانه‌تر باشد، کیفیت و حال معنوی زیارت نیز عمیق‌تر و بیشتر خواهد شد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ الفوائد الرضویه، شیخ عباس قمی، ص۲۵.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۶۲-۶۶.
