روزه در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = روزه
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل  = روزه
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[روزه]]''' است. "'''[[روزه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط = [[روزه در قرآن]] - [[روزه در نهج البلاغه]] - [[روزه در معارف دعا و زیارات]] - [[روزه در معارف و سیره نبوی]] - [[روزه در معارف و سیره فاطمی]] - [[روزه در معارف و سیره حسینی]] - [[روزه در معارف و سیره سجادی]] - [[روزه در تربیت اسلامی]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  =  
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[روزه در قرآن]] | [[روزه در حدیث]] | [[روزه در نهج البلاغه]] | [[روزه در معارف دعا و زیارات]] | [[روزه در کلام اسلامی]] | [[روزه در اخلاق اسلامی]]</div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[دوستی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
'''[[روزه‌داری]]''' در [[ماه رمضان]] یکی از فروع [[اسلام]] محسوب می‌شود که دارای آثار جسمی و [[روحی]] فراوانی است. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در بیانات فراوانی به موضوع [[روزه]] پرداخته مانند اینکه ایشان از آثار روزه: [[تقوا]]؛ [[خضوع]] و [[خشوع]]؛ سلامتی بدن و... را مطرح کرده و روزه را آزمونی برای [[اخلاص]] [[بندگان]] می‌داند.
*روزه یکی از [[فروع دین اسلام]] و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است. این [[عمل صالح]] که شامل اجتناب از مفطرات مذکور در کتب [[فقهی]] است، آثار و [[برکات معنوی]] و روحی فراوان برای [[انسان]] دارد. با استفاده از [[قرآن کریم]] و [[نهج البلاغه]] برخی از این نکات به‌دست می‌آید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 431.</ref>.


==[[تقوا]]، محصول روزه==
== مقدمه ==
*به تعبیر [[قرآن کریم]]، محصول روزه [[تقوا]] و [[دوری از گناهان]] است: ای اهل [[ایمان]] روزه ([[ماه رمضان]]) بر شما [[واجب]] شد... شاید که متقی شوید<ref>{{متن قرآن| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ }}؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳</ref>. [[انسان]] با روزه‌داری می‌تواند با ایجاد حصن و پوششی مناسب در برابر [[گناهان]]، خود را از آسیب‌های آن‌ها سالم نگه‌ دارد. در این‌صورت فرد روزه‌دار در پایان [[ماه رمضان]]، به‌معنای واقعی به [[فطرت]] [[پاک]] و [[الهی]] خویش بازمی‌گردد و تنها عایدی او از روزه [[تحمل]] [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] نبوده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: امروز تنها برای کسانی عید است که [[خداوند]] [[نماز]] و روزه آنان را پذیرفته باشد و هر روزی که در آن [[مخالفت]] [[الهی]] نشود، آن روز عید است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰</ref>. و نیز می‌فرماید: چه بسیار روزه‌داری که از روزه‌اش جز [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] سودی [[نبرد]]... آفرین بر [[خواب]] و [[خوراک]] زیرکان<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
روزه یکی از فروع دین اسلام و از مهم‌ترین مصادیق عبادت‌ها و [[واجبات]] است. این [[عمل صالح]] که شامل اجتناب از مفطرات مذکور در کتب [[فقهی]] است، آثار و برکات معنوی و روحی فراوان برای [[انسان]] دارد. با استفاده از [[قرآن کریم]] و [[نهج البلاغه]] برخی از این نکات به‌دست می‌آید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۳۱.</ref>.
==[[خضوع]] و [[خشوع]]، رهاورد روزه==
*[[فروتنی]] به درگاه [[الهی]] از دیگر فلسفه‌های وجودی [[عبادات]] از جمله روزه بیان شده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: و از این‌جاست که [[خدا]] [[بندگان]] [[مؤمن]] خود را با [[نماز]] و [[زکات]] و سخت‌کوشی ایام روزه‌داری حفظ فرماید تا اندامشان از [[گناه]] بیمه شود و چشم‌هاشان [[فروتنی]] آموزد و جانشان خاکساری گیرد و دل‌هاشان فروهشتگی پذیرد و [[خودپسندی]] از آن به کلی رخت بربندد... و از سر [[فروتنی]] در روزه، پرواری و شکمبارگی فراموش شود... به [[اسرار]] آنچه در این کارهاست با همه وجود بنگرید، از سرکوبی جوانه‌های [[نازیدن]] و ریشه‌کن کردن درخت [[کبر]] ورزیدن<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
==روزه، آزمونی برای [[اخلاص]] [[بندگان]]==
*یکی از آفات و آسیب‌های [[عبادات]]، ریا و خودنمایی است که باعث بطلان عمل می‌شود. برخی از عبادت‌ها به‌دلیل ویژگی‌هایی که دارند کمتر در معرض این آسیب قرار می‌گیرند. روزه از جمله اعمالی است که تا [[انسان]] خود در آن ریا نکند برای کسی معلوم نیست که آن شخص روزه گرفته است یا نه و از این‌رو می‌تواند از آفت ریا و خودنمایی معصون باشد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمید: و ([[خداوند]]) روزه را برای [[آزمایش]] [[خلوص]] [[بندگان]] قرار داد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 432.</ref>.
==روزه و [[سلامتی بدن]]==
*[[امام]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمت‌های نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و [[فزونی اموال]] بیان می‌دارد<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۲۴۴</ref>. هم‌چنین [[زکات]] اشیای مختلف در [[روایات]] بیان شده است، از جمله [[زکات]] [[بدن]] که روزه است<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۱۳۱</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 433.</ref>.
==[[مصونیت]] از [[عذاب]] [[جهنم]]، ثمره اخروی روزه==
*همان طور که ثمره روزه تقواست، نتیجه [[تقوا]] و دوری جستن از [[گناهان]] نیز [[مصونیت]] از [[عذاب]] است.[[امام]] {{ع}} روزه [[ماه مبارک رمضان]] را سپری در برابر [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref>. [[امام]] {{ع}} در لحظات پایان [[عمر]] خویش در [[وصیّت]] به فرزندانش چنین سفارش می‌فرماید: [[خدا]] را [[خدا]] را درباره روزه [[ماه رمضان]]، همانا روزه آن سپری است از [[آتش]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۷</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 433.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==


== جستارهای وابسته ==
== [[تقوا]]، محصول روزه ==
به تعبیر [[قرآن کریم]]، محصول روزه، [[تقوا]] و دوری از [[گناهان]] است: ای اهل [[ایمان]] روزه ([[ماه رمضان]]) بر شما [[واجب]] شد... شاید که متقی شوید<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۱۸۳</ref>. [[انسان]] با روزه‌داری می‌تواند با ایجاد حصن و پوششی مناسب در برابر [[گناهان]]، خود را از آسیب‌های آنها سالم نگه‌ دارد. در این‌صورت فرد روزه‌دار در پایان [[ماه رمضان]]، به‌معنای واقعی به [[فطرت]] [[پاک]] و [[الهی]] خویش بازمی‌گردد و تنها عایدی او از روزه تحمل [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] نبوده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: "امروز تنها برای کسانی عید است که [[خداوند]] [[نماز]] و روزه آنان را پذیرفته باشد و هر روزی که در آن [[مخالفت]] [[الهی]] نشود، آن روز عید است"<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا هُوَ عِيدٌ لِمَنْ قَبِلَ اللَّهُ صِيَامَهُ وَ شَكَرَ قِيَامَهُ؛ وَ كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ عِيدٌ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۴۲۰.</ref>. و نیز می‌فرماید: "چه بسیار روزه‌داری که از روزه‌اش جز [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] سودی [[نبرد]]... آفرین بر [[خواب]] و خوراک زیرکان"<ref>{{متن حدیث|كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ،..... حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَ إِفْطَارُهُمْ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۷.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۳۲.</ref>


==منابع==
== [[خضوع]] و [[خشوع]]، رهاورد روزه ==
* [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
[[فروتنی]] به درگاه [[الهی]] از دیگر فلسفه‌های وجودی [[عبادات]] از جمله روزه بیان شده است. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: "و از این‌جاست که [[خدا]] [[بندگان]] [[مؤمن]] خود را با [[نماز]] و [[زکات]] و سخت‌کوشی ایام روزه‌داری حفظ فرماید تا اندامشان از [[گناه]] بیمه شود و چشم‌هاشان [[فروتنی]] آموزد و جانشان خاکساری گیرد و دل‌هاشان فروهشتگی پذیرد و [[خودپسندی]] از آن به کلی رخت بربندد... و از سر [[فروتنی]] در روزه، پرواری و شکمبارگی فراموش شود... به [[اسرار]] آنچه در این کارهاست با همه وجود بنگرید، از سرکوبی جوانه‌های نازیدن و ریشه‌کن کردن درخت [[کبر]] ورزیدن"<ref>{{متن حدیث|وَ عَنْ ذَلِكَ مَا حَرَسَ اللَّهُ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِينَ بِالصَّلَوَاتِ وَ الزَّكَوَاتِ وَ مُجَاهَدَةِ الصِّيَامِ فِي الْأَيَّامِ الْمَفْرُوضَاتِ تَسْكِيناً لِأَطْرَافِهِمْ وَ تَخْشِيعاً لِأَبْصَارِهِمْ وَ تَذْلِيلًا لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفِيضاً لِقُلُوبِهِمْ وَ إِذْهَاباً لِلْخُيَلَاءِ عَنْهُمْ،... انْظُرُوا إِلَى مَا فِي هَذِهِ الْأَفْعَالِ مِنْ قَمْعِ نَوَاجِمِ الْفَخْرِ وَ قَدْعِ طَوَالِعِ الْكِبْرِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۳۲.</ref>


==پانویس==
== روزه، آزمونی برای [[اخلاص]] [[بندگان]] ==
{{یادآوری پانویس}}
یکی از آفات و آسیب‌های [[عبادات]]، ریا و خودنمایی است که باعث بطلان عمل می‌شود. برخی از عبادت‌ها به‌دلیل ویژگی‌هایی که دارند کمتر در معرض این آسیب قرار می‌گیرند. روزه از جمله اعمالی است که تا [[انسان]] خود در آن ریا نکند برای کسی معلوم نیست که آن شخص روزه گرفته است یا نه و از این‌رو می‌تواند از آفت ریا و خودنمایی معصون باشد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمید: "و ([[خداوند]]) روزه را برای [[آزمایش]] [[خلوص]] [[بندگان]] قرار داد"<ref>{{متن حدیث|وَ الصِّيَامَ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْقِ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۳۲.</ref>
{{پانویس2}}
 
== روزه و سلامتی بدن ==
[[امام]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمت‌های نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و فزونی اموال بیان می‌دارد<ref>{{متن حدیث|وَ الزَّكَاةَ تَسْبِيباً لِلرِّزْقِ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴.</ref>. هم‌چنین [[زکات]] اشیای مختلف در [[روایات]] بیان شده است، از جمله [[زکات]] بدن که روزه است<ref>{{متن حدیث|وَ زَكَاةُ الْبَدَنِ [الصَّوْمُ] الصِّيَامُ}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۱.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص ۴۳۳.</ref>
 
== مصونیت از [[عذاب]] [[جهنم]]، ثمره اخروی روزه ==
همان طور که ثمره روزه تقواست، نتیجه [[تقوا]] و دوری جستن از [[گناهان]] نیز مصونیت از [[عذاب]] است. [[امام]] {{ع}} روزه [[ماه مبارک رمضان]] را سپری در برابر [[عذاب الهی]] می‌داند<ref>{{متن حدیث|وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹.</ref>. [[امام]] {{ع}} در لحظات پایان [[عمر]] خویش در [[وصیّت]] به فرزندانش چنین سفارش می‌فرماید: "[[خدا]] را [[خدا]] را درباره روزه [[ماه رمضان]]، همانا روزه آن سپری است از [[آتش]]"<ref>{{متن حدیث|اللَّهَ اللَّهَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ، فَإِنَّ صِيَامَهُ جُنَّةٌ مِنَ النَّار}}؛ نهج البلاغه، نامه ۴۷.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص ۴۳۳.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده:امام علی]]
[[رده:روزه]]
[[رده:روزه]]
[[رده:روزه در نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
۱۱۱٬۶۳۵

ویرایش