آیه انذار چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '﴿' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | [[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | ||
::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[خداوند متعال]] خطاب به پیامبرش کرده، می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::«[[خداوند متعال]] خطاب به پیامبرش کرده، می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }}<ref>«همانا تو بیم دهنده‌ای و برای هر قومی هدایت‌گری است» سوره رعد، آیه ۷</ref> از [[آیه]] فوق به طور وضوح استفاده می‌شود که برای هر قومی در هر عصر و زمان [[هدایت]] کننده‌ای است به [[حق]]ّ و [[حقیقت]]. و این مقتضای [[ربوبیت خداوند]] است. و نیز استفاده می‌شود که [[زمین]] هیچ گاه از [[هادی]] به [[حق]]ّ خالی نمی‌گردد، خواه [[نبی]] باشد یا غیر [[نبی]]، زیرا اطلاق [[آیه]] حصر مصداق [[هادی]] در [[انبیا]] را نفی می‌کند، همان گونه که [[زمخشری]] در ذیل [[آیه شریفه]] فوق به آن اشاره کرده است، در غیر این صورت لازم می‌آید در عصرهایی که از [[نبی]] خالی است [[حجت]] و [[هادی]] [[بشر]] وجود نداشته باشد. | ||
::::::[[طبری]] در [[تفسیر]] خود در ذیل [[آیه]] فوق از [[ابن عباس]] به [[سند صحیح]] [[نقل]] کرده: هنگامی که [[آیه]] {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::[[طبری]] در [[تفسیر]] خود در ذیل [[آیه]] فوق از [[ابن عباس]] به [[سند صحیح]] [[نقل]] کرده: هنگامی که [[آیه]] {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }} نازل شد، [[پیامبر]] {{صل}} دست خود را بر سینه گذاشت و فرمود: من منذرم و برای هر قومی [[هادی]] است. آن گاه اشاره به شانه [[امام علی|علی]] {{ع}} نمود و فرمود: تنها به واسطه تو است که [[هدایت]] شوندگان، بعد از من [[هدایت]] می‌گردند.<ref>{{عربی|لمّا نزلت {{عربی| {{متن قرآن|نَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }} وضع یده علی صدره، فقال: أنا المنذر ولکل قوم هاد، وأومأ بیده إلی منکب علیّ، فقال: أنت الهادی یا علیّ، بک یهتدی المهتدون بعدی}}؛ جامع البیان، ج ۱۳، ص ۱۴۲</ref>. [[حاکم نیشابوری]] به [[سند صحیح]] از [[امام علی]] {{ع}} در ذیل [[آیه]] فوق [[نقل]] کرده که فرمود: {{عربی|رسول اللَّه المنذر و أنا الهادی}}<ref>«[[پیامبر خاتم|رسول خدا]] منذر و من هادی‌ام.» مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۲۹</ref>. کلینی به [[سند صحیح]] از [[امام باقر]]{{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] فوق [[نقل]] کرده که فرمود: {{عربی|رسول اللَّه المنذر ولکلّ زمان هادٍ یهدیهم إلی ما جآء به نبیّ اللَّه...؛}}<ref>«[[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} منذر و برای هر زمانی امام و هادی ای است که مردم را به آنچه پیامبر خدا{{صل}} آورده دعوت می‌کند...» کافی، ج ۱، ص ۱۹۱</ref>. | ||
::::::و نیز از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] کرده که در ذیل [[آیه]] فوق فرمود: {{عربی|رسول اللَّه المنذر وعلیّ الهادی، أما واللَّه ما ذهبت منّا وما زالت فینا إلی الساعه}}<ref>[[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} منذر و علی هادی است. آگاه باش! به خدا سوگند که آیه از ما بیرون نخواهد رفت و دائماً در بین ما است تا روز قیامت.» کافی، ج ۱، ص ۱۹۲</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۲۹۱.</ref>. | ::::::و نیز از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] کرده که در ذیل [[آیه]] فوق فرمود: {{عربی|رسول اللَّه المنذر وعلیّ الهادی، أما واللَّه ما ذهبت منّا وما زالت فینا إلی الساعه}}<ref>[[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} منذر و علی هادی است. آگاه باش! به خدا سوگند که آیه از ما بیرون نخواهد رفت و دائماً در بین ما است تا روز قیامت.» کافی، ج ۱، ص ۱۹۲</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۲۹۱.</ref>. | ||
==پاسخ‌های دیگر== | ==پاسخ‌های دیگر== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی رضا امامی میبدی]]]] | [[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی رضا امامی میبدی]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی رضا امامی میبدی]]'''، در کتاب ''«[[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی رضا امامی میبدی]]'''، در کتاب ''«[[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«یکی از آیاتی که به روشنی بر [[ضرورت]] وجود [[هدایتگر]] و [[امام]] در تمام زمان‌ها دلالت می‌کند، [[آیه]] ۷ سوره مبارکه رعد است، که می‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::«یکی از آیاتی که به روشنی بر [[ضرورت]] وجود [[هدایتگر]] و [[امام]] در تمام زمان‌ها دلالت می‌کند، [[آیه]] ۷ سوره مبارکه رعد است، که می‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }}؛ و کسانی که [[کفر]] ورزیدند می‌گویند چرا بر او نشانه‌ای از جانب پروردگارش نازل نمی‌شود بدرستی که تو فقط [[بیم]] دهنده‌ای و برای هر گروهی [[هدایت کننده]] و [[رهبری]] هست. [[خداوند]] در این [[آیه]] به صراحت می‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }}؛ و این تعبیر بدون [[نیازمندی]] به توضیح و [[تبیین]]، می‌رساند که در میان تمام [[انسان‌ها]] و اقوام [[بشر]]، افرادی که [[وظیفه]] [[هدایت]] نمودن [[بشر]] را بر عهده داشته‌اند، وجود داشته‌اند. | ||
::::::از آنجا که جمله «لکل [[قوم]] هاد» از هر گونه قیدی و از جمله قیود زمانی مبرّا است، لذا دارای اطلاق می‌باشد و در نتیجه تمام زمان‌ها را در برمی‌گیرد. بعلاوه تعبیر «لکل [[قوم]]» نیز می‌رساند که تا زمانی که [[انسان‌ها]] بر روی [[زمین]] زندگی می‌کند این روند یعنی وجود [[هادی]] و [[حجت]] ادامه دارد؛ چرا که حتی اگر یک [[انسان]]<ref>طبعا مقصود انسانِ غیر معصوم است که نیاز به هدایت امام دارد و الا اگر همان یک نفر باقی‌مانده معصوم باشد خود امام است، و در عین حال نقضی برای آیه نیز حساب نمی‌شود.</ref> هم در [[زمین]] باقی مانده باشد مشمول «کل [[قوم]]» می‌باشد و لذا نیازمند [[هدایتگر]] است<ref>در احادیث متعددی آمده است که اگر دو نفر روی زمین مانده باشند قطعا یکی از آنها امام است و در کتاب‌های روایی ابوابی نیز در این باره تدوین شده است که به عنوان نمونه می‌توان به کافی، ج ۱، ص ۱۷۹ مراجعه کرد.</ref>. بنابر این [[آیه کریمه]] دلالت بر وجود [[هادی]] و [[حجت]] در تمام زمان‌ها می‌کند. [[مرحوم علامه]] در این باره گفته است: [[سنت]] [[خداوند]] در بندگانش بر این جریان یافته که در هر مردمی یک نفر [[هادی]] و [[راهنما]] [[مبعوث]] کند تا ایشان را [[هدایت]] نماید<ref>{{عربی|اندازه=120%|"قد جرت سنة الله في عباده أن يبعث في كل قوم هاديا يهديهم"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>. و در ادامه به این نتیجه می‌رسند که از این [[آیه شریفه]] برمی‌آید که [[زمین]] هیچ وقت از [[هدایت‌گری]] که [[مردم]] را بسوی [[حق]] [[هدایت]] کند خالی نمی‌شود<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>. | ::::::از آنجا که جمله «لکل [[قوم]] هاد» از هر گونه قیدی و از جمله قیود زمانی مبرّا است، لذا دارای اطلاق می‌باشد و در نتیجه تمام زمان‌ها را در برمی‌گیرد. بعلاوه تعبیر «لکل [[قوم]]» نیز می‌رساند که تا زمانی که [[انسان‌ها]] بر روی [[زمین]] زندگی می‌کند این روند یعنی وجود [[هادی]] و [[حجت]] ادامه دارد؛ چرا که حتی اگر یک [[انسان]]<ref>طبعا مقصود انسانِ غیر معصوم است که نیاز به هدایت امام دارد و الا اگر همان یک نفر باقی‌مانده معصوم باشد خود امام است، و در عین حال نقضی برای آیه نیز حساب نمی‌شود.</ref> هم در [[زمین]] باقی مانده باشد مشمول «کل [[قوم]]» می‌باشد و لذا نیازمند [[هدایتگر]] است<ref>در احادیث متعددی آمده است که اگر دو نفر روی زمین مانده باشند قطعا یکی از آنها امام است و در کتاب‌های روایی ابوابی نیز در این باره تدوین شده است که به عنوان نمونه می‌توان به کافی، ج ۱، ص ۱۷۹ مراجعه کرد.</ref>. بنابر این [[آیه کریمه]] دلالت بر وجود [[هادی]] و [[حجت]] در تمام زمان‌ها می‌کند. [[مرحوم علامه]] در این باره گفته است: [[سنت]] [[خداوند]] در بندگانش بر این جریان یافته که در هر مردمی یک نفر [[هادی]] و [[راهنما]] [[مبعوث]] کند تا ایشان را [[هدایت]] نماید<ref>{{عربی|اندازه=120%|"قد جرت سنة الله في عباده أن يبعث في كل قوم هاديا يهديهم"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>. و در ادامه به این نتیجه می‌رسند که از این [[آیه شریفه]] برمی‌آید که [[زمین]] هیچ وقت از [[هدایت‌گری]] که [[مردم]] را بسوی [[حق]] [[هدایت]] کند خالی نمی‌شود<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>. | ||
::::::این [[هدایت‌گری]] گاه در قالب [[نبوت]] بروز می‌کند و گاه در قالب [[امامت]]<ref>{{عربی|اندازه=120%|"و الآية تدل علی أن الأرض لا تخلو من هاد يهدي الناس الی الحق اما نبي منذر و اما هاد غيره يهدي بأمر الله"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>؛ و با توجه به پایان دوران [[نبوت]] و [[ختم رسالت]]، طبعا مصداق این [[حجت‌ها]] و هدایت‌گران، در دوران بعد از [[رسول خدا]] {{صل}} همان [[امامان معصوم]] {{عم}} می‌باشند که آخرین آنها [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشد. | ::::::این [[هدایت‌گری]] گاه در قالب [[نبوت]] بروز می‌کند و گاه در قالب [[امامت]]<ref>{{عربی|اندازه=120%|"و الآية تدل علی أن الأرض لا تخلو من هاد يهدي الناس الی الحق اما نبي منذر و اما هاد غيره يهدي بأمر الله"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>؛ و با توجه به پایان دوران [[نبوت]] و [[ختم رسالت]]، طبعا مصداق این [[حجت‌ها]] و هدایت‌گران، در دوران بعد از [[رسول خدا]] {{صل}} همان [[امامان معصوم]] {{عم}} می‌باشند که آخرین آنها [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشد. | ||
::::::ایشان در تأیید این مطلب، به احادیثی استناد می‌کنند<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.</ref>؛ که برای نمونه به [[ذکر]] چند مورد از آنها می‌پردازیم: [[محمد]] بن مسلم [[روایت]] کرده که گفت: به [[حضرت صادق]] {{ع}} عرض کردم: در [[تفسیر]] جمله {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::ایشان در تأیید این مطلب، به احادیثی استناد می‌کنند<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.</ref>؛ که برای نمونه به [[ذکر]] چند مورد از آنها می‌پردازیم: [[محمد]] بن مسلم [[روایت]] کرده که گفت: به [[حضرت صادق]] {{ع}} عرض کردم: در [[تفسیر]] جمله {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }} چه می‌فرمائید؟ فرمود: هر امامی [[هادی]] هر قومی است در زمان خودشان<ref>بحارالأنوار، ج ۲۳، ص ۵.</ref>. | ||
::::::همچنین فضیل [[روایت]] کرده که گفت: از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدم معنای جمله {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::همچنین فضیل [[روایت]] کرده که گفت: از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدم معنای جمله {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }} چیست؟ فرمود: هر امامی [[هادی]] مردمان قرنی است که وی در میان آنان زندگی می‌کند<ref>کافی، ج ۱، ص ۱۹۱، ح ۱.</ref>. | ||
::::::[[ابو بصیر]] [[روایت]] می‌کند که گفت: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم معنای [[آیه]] {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} | ::::::[[ابو بصیر]] [[روایت]] می‌کند که گفت: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم معنای [[آیه]] {{عربی|اندازه=100%| {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} }} چیست؟ فرمود: [[رسول خدا]] {{صل}} در [[تفسیر]] آن فرموده: من منذرم، و [[علی]] [[هادی]] است. حال به نظر تو ای ابا [[محمد]]! آیا در امروز [[هادی]] و [[هدایت‌گری]] وجود دارد؟ عرض کردم: فدایت شوم، همواره از شما هادیانی یکی پس از دیگری وجود داشته تا نوبت به شخص شما رسیده. فرمود [[خدا]] رحمتت کند ای ابا [[محمد]]، اگر این چنین بود که وقتی آیه‌ای که در [[حق]] کسی (امامی) نازل شده با مردن آن شخص، آن [[آیه]] نیز می‌مرد، [[قرآن]] می‌مرد؛ ولی [[قرآن کریم]] در بازماندگان جاری است چنانچه در گذشتگان جاری بود<ref>کافی، ج ۱، ص ۱۹۲، ح ۳.</ref>. | ||
::::::[[مرحوم علامه]] بعد از [[ذکر]] این [[روایات]] می‌گوید: یکی از مصادیق این [[آیه]] [[حضرت علی]] {{ع}} است که [[روایات]] فراوانی به آن تصریح شده ولی این به معنای انحصار در ایشان نیست و چنانچه از این [[احادیث]] روشن می‌شود، دیگر [[ائمه]] {{عم}} نیز مصادیق [[آیه شریفه]] می‌باشند<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.</ref>»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۷۲-۷۵.</ref>. | ::::::[[مرحوم علامه]] بعد از [[ذکر]] این [[روایات]] می‌گوید: یکی از مصادیق این [[آیه]] [[حضرت علی]] {{ع}} است که [[روایات]] فراوانی به آن تصریح شده ولی این به معنای انحصار در ایشان نیست و چنانچه از این [[احادیث]] روشن می‌شود، دیگر [[ائمه]] {{عم}} نیز مصادیق [[آیه شریفه]] می‌باشند<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.</ref>»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۷۲-۷۵.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۴
| آیه انذار چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
آیه انذار چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
- «خداوند متعال خطاب به پیامبرش کرده، می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ [۱] از آیه فوق به طور وضوح استفاده می‌شود که برای هر قومی در هر عصر و زمان هدایت کننده‌ای است به حقّ و حقیقت. و این مقتضای ربوبیت خداوند است. و نیز استفاده می‌شود که زمین هیچ گاه از هادی به حقّ خالی نمی‌گردد، خواه نبی باشد یا غیر نبی، زیرا اطلاق آیه حصر مصداق هادی در انبیا را نفی می‌کند، همان گونه که زمخشری در ذیل آیه شریفه فوق به آن اشاره کرده است، در غیر این صورت لازم می‌آید در عصرهایی که از نبی خالی است حجت و هادی بشر وجود نداشته باشد.
- طبری در تفسیر خود در ذیل آیه فوق از ابن عباس به سند صحیح نقل کرده: هنگامی که آیه ﴿إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ نازل شد، پیامبر (ص) دست خود را بر سینه گذاشت و فرمود: من منذرم و برای هر قومی هادی است. آن گاه اشاره به شانه علی (ع) نمود و فرمود: تنها به واسطه تو است که هدایت شوندگان، بعد از من هدایت می‌گردند.[۲]. حاکم نیشابوری به سند صحیح از امام علی (ع) در ذیل آیه فوق نقل کرده که فرمود: رسول اللَّه المنذر و أنا الهادی[۳]. کلینی به سند صحیح از امام باقر(ع) در تفسیر آیه فوق نقل کرده که فرمود: رسول اللَّه المنذر ولکلّ زمان هادٍ یهدیهم إلی ما جآء به نبیّ اللَّه...؛[۴].
- و نیز از امام باقر(ع) نقل کرده که در ذیل آیه فوق فرمود: رسول اللَّه المنذر وعلیّ الهادی، أما واللَّه ما ذهبت منّا وما زالت فینا إلی الساعه[۵]»[۶].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین امامی میبدی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «همانا تو بیم دهنده‌ای و برای هر قومی هدایت‌گری است» سوره رعد، آیه ۷
- ↑ لمّا نزلت ﴿نَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ وضع یده علی صدره، فقال: أنا المنذر ولکل قوم هاد، وأومأ بیده إلی منکب علیّ، فقال: أنت الهادی یا علیّ، بک یهتدی المهتدون بعدی؛ جامع البیان، ج ۱۳، ص ۱۴۲
- ↑ «رسول خدا منذر و من هادی‌ام.» مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۱۲۹
- ↑ «رسول خدا(ص) منذر و برای هر زمانی امام و هادی ای است که مردم را به آنچه پیامبر خدا(ص) آورده دعوت می‌کند...» کافی، ج ۱، ص ۱۹۱
- ↑ رسول خدا(ص) منذر و علی هادی است. آگاه باش! به خدا سوگند که آیه از ما بیرون نخواهد رفت و دائماً در بین ما است تا روز قیامت.» کافی، ج ۱، ص ۱۹۲
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۲۹۱.
- ↑ طبعا مقصود انسانِ غیر معصوم است که نیاز به هدایت امام دارد و الا اگر همان یک نفر باقی‌مانده معصوم باشد خود امام است، و در عین حال نقضی برای آیه نیز حساب نمی‌شود.
- ↑ در احادیث متعددی آمده است که اگر دو نفر روی زمین مانده باشند قطعا یکی از آنها امام است و در کتاب‌های روایی ابوابی نیز در این باره تدوین شده است که به عنوان نمونه می‌توان به کافی، ج ۱، ص ۱۷۹ مراجعه کرد.
- ↑ "قد جرت سنة الله في عباده أن يبعث في كل قوم هاديا يهديهم". المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.
- ↑ المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.
- ↑ "و الآية تدل علی أن الأرض لا تخلو من هاد يهدي الناس الی الحق اما نبي منذر و اما هاد غيره يهدي بأمر الله". المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.
- ↑ المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.
- ↑ بحارالأنوار، ج ۲۳، ص ۵.
- ↑ کافی، ج ۱، ص ۱۹۱، ح ۱.
- ↑ کافی، ج ۱، ص ۱۹۲، ح ۳.
- ↑ المیزان، ج ۱۱، ص ۳۲۸.
- ↑ امامی میبدی، علی رضا، آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی، ص ۷۲-۷۵.