دشمنی با دشمنان اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
===مقدمه=== | ===مقدمه=== | ||
*[[عداوت]] نقطه مقابل [[مودت]] و به معنای [[دشمنی]] است. [[مسلمانان]] به همان اندازه که موظف‌اند به [[اهل بیت]]{{عم}} [[مودت]] داشته باشند باید با [[دشمنان اهل بیت]] نیز باید [[دشمنی]] نمایند | *[[عداوت]] نقطه مقابل [[مودت]] و به معنای [[دشمنی]] است. [[مسلمانان]] به همان اندازه که موظف‌اند به [[اهل بیت]]{{عم}} [[مودت]] داشته باشند باید با [[دشمنان اهل بیت]] نیز باید [[دشمنی]] نمایند<ref>{{متن حدیث|عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ}}</ref>، هیچکدام از این دو بدون دیگری راه به‌جایی نمی‌برد. در بیانی از [[حضرت رسول]] درباره [[اهل بیت]]{{عم}} رسیده است: آن کس که [[دوست]] دارد بر [[کشتی]] [[نجات]] سوار شود، به دستگیره محکم تمسّک جوید و به ریسمان ثابت و پایدار [[الهی]] چنگ بزند. پس از من چاره‌ای جز [[دوستی]] با [[علی]] و [[دشمنی]] با [[دشمنان]] او ندارد و برای [[هدایت]] خواهی باید به سراغ [[فرزندان]] او برود <ref>{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَرْكَبَ سَفِينَةَ النَّجَاةِ وَ يَسْتَمْسِكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى وَ يَعْتَصِمَ بِحَبْلِ اللَّهِ الْمَتِينِ فَلْيُوَالِ عَلِيّاً بَعْدِي وَ لْيُعَادِ عَدُوَّهُ وَ لْيَأْتَمَّ بِالْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ مِنْ وُلْدِهِ}}؛ الأمالی، ص۱۹.</ref>. | ||
*همچنین، [[مسلمانان]] علاوه بر اینکه باید [[مودت]] به [[اهل بیت]]{{عم}} و [[عداوت]] با [[دشمنان]] آنها داشته باشند، باید از [[عداوت]] با [[اهل بیت]]{{عم}} و [[مودت]] [[دشمنان]] آنها شدیداً [[پرهیز]] کنند. [[خدای سبحان]] [[دشمنی]] با اولیائش را بسان [[جنگ]] با خودش می‌داند و خودش از آنان [[دفاع]] نموده و [[دشمنان]] را سزاوار [[عذاب]] می‌شمارد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از [[جبرئیل]] و او از [[خدای بزرگ]] [[نقل]] می‌کند <ref>{{متن حدیث|مَنْ عَادَى أَوْلِيَائِي فَقَدْ بَارَزَنِي بِالْمُحَارَبَةِ وَ مَنْ حَارَبَ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّي فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ عَذَابِي وَ مَنْ تَوَلَّى غَيْرَهُمْ فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ غَضَبِي وَ مَنْ أَعَزَّ غَيْرَهُمْ فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَلَهُ النَّارُ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۸.</ref>. | *همچنین، [[مسلمانان]] علاوه بر اینکه باید [[مودت]] به [[اهل بیت]]{{عم}} و [[عداوت]] با [[دشمنان]] آنها داشته باشند، باید از [[عداوت]] با [[اهل بیت]]{{عم}} و [[مودت]] [[دشمنان]] آنها شدیداً [[پرهیز]] کنند. [[خدای سبحان]] [[دشمنی]] با اولیائش را بسان [[جنگ]] با خودش می‌داند و خودش از آنان [[دفاع]] نموده و [[دشمنان]] را سزاوار [[عذاب]] می‌شمارد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از [[جبرئیل]] و او از [[خدای بزرگ]] [[نقل]] می‌کند <ref>{{متن حدیث|مَنْ عَادَى أَوْلِيَائِي فَقَدْ بَارَزَنِي بِالْمُحَارَبَةِ وَ مَنْ حَارَبَ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّي فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ عَذَابِي وَ مَنْ تَوَلَّى غَيْرَهُمْ فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ غَضَبِي وَ مَنْ أَعَزَّ غَيْرَهُمْ فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَلَهُ النَّارُ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۸.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف امت نسبت به اهل بیت است. "دشمنی با دشمنان اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دشمنی با دشمنان اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- عداوت نقطه مقابل مودت و به معنای دشمنی است. مسلمانان به همان اندازه که موظف‌اند به اهل بیت(ع) مودت داشته باشند باید با دشمنان اهل بیت نیز باید دشمنی نمایند[۱]، هیچکدام از این دو بدون دیگری راه به‌جایی نمی‌برد. در بیانی از حضرت رسول درباره اهل بیت(ع) رسیده است: آن کس که دوست دارد بر کشتی نجات سوار شود، به دستگیره محکم تمسّک جوید و به ریسمان ثابت و پایدار الهی چنگ بزند. پس از من چاره‌ای جز دوستی با علی و دشمنی با دشمنان او ندارد و برای هدایت خواهی باید به سراغ فرزندان او برود [۲].
- همچنین، مسلمانان علاوه بر اینکه باید مودت به اهل بیت(ع) و عداوت با دشمنان آنها داشته باشند، باید از عداوت با اهل بیت(ع) و مودت دشمنان آنها شدیداً پرهیز کنند. خدای سبحان دشمنی با اولیائش را بسان جنگ با خودش می‌داند و خودش از آنان دفاع نموده و دشمنان را سزاوار عذاب می‌شمارد. پیامبر اکرم(ص) از جبرئیل و او از خدای بزرگ نقل می‌کند [۳].
منابع
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع اهل بیت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ»
- ↑ «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَرْكَبَ سَفِينَةَ النَّجَاةِ وَ يَسْتَمْسِكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى وَ يَعْتَصِمَ بِحَبْلِ اللَّهِ الْمَتِينِ فَلْيُوَالِ عَلِيّاً بَعْدِي وَ لْيُعَادِ عَدُوَّهُ وَ لْيَأْتَمَّ بِالْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ مِنْ وُلْدِهِ»؛ الأمالی، ص۱۹.
- ↑ «مَنْ عَادَى أَوْلِيَائِي فَقَدْ بَارَزَنِي بِالْمُحَارَبَةِ وَ مَنْ حَارَبَ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّي فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ عَذَابِي وَ مَنْ تَوَلَّى غَيْرَهُمْ فَقَدْ حَلَّ عَلَيْهِ غَضَبِي وَ مَنْ أَعَزَّ غَيْرَهُمْ فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَلَهُ النَّارُ»؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۶۸.
