ابونضیر بن تیهان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابونضیر بن تیهان در تراجم و رجال]] - [[ابونضیر بن تیهان در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابونضیر بن تیهان در تراجم و رجال]] - [[ابونضیر بن تیهان در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۷

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابونضیر برادر ابو الهیثم بن تیهان، صحابی برجسته رسول خداست. تنها گزارش باقی مانده از وی که ابن عبدالبر[۱] و ابن ماکولا[۲] از طبری نقل کرده‌اند، حضور وی در نبرد أحد است. گزارش یاد شده در تاریخ طبری یافت نشد. ابن اثیر[۳] و ابن حجر[۴] نیز با تکیه بر گزارش الاستیعاب، حضور وی را در احد نقل کرده‌اند.

سیره‌نگاران اولیه مانند ابن اسحاق[۵]، واقدی[۶] و دیگران[۷] در شمار شهدای احد از عبید (=عتیک) بن تیهان، برادر ابو الهیثم نام برده‌اند اما برای وی کنیه‌ای ذکر نکرده‌اند. به احتمال بسیار ابونضیر که شرح حال نگاران مدخل مستقلی برای وی در بخش کنیه‌ها قرار داده و ضمن آن، تنها به شرکت وی در احد اشاره کرده‌اند، همین عبید بن تیهان است که در حد به شهادت رسید.[۸]

منابع

پانویس

  1. ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۰.
  2. ابن ماکولا، ج۱، ص۳۲۱.
  3. ابن اثیر، ج۶، ص۴۰۸.
  4. ابن حجر، ج۷، ص۳۴۰.
  5. ابن هشام، ج۳، ص۱۳۰.
  6. واقدی، ج۱، ص۳۰۱.
  7. ابن سعد، ج۳، ص۳۴۲.
  8. داداش نژاد، منصور، مقاله «ابونضیر بن تیهان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۴۴.