اصر: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:اصر]] | [[رده:اصر]] |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۱۲
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- إصر: ثقل و سنگینی[۱]، بارِ گران، عهد و پیمان[۲]، اموری که انسان را از خیر و اعمالی که او را به ثواب میرساند، باز میدارد[۳]، پیمانی که پیمانشکن را از عمل خیر و ثواب باز میدارد[۴]، تکلیف سنگینی که مکلّف را از حرکت باز میدارد[۵].
- ﴿وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ﴾[۶].
- مراد قرآن از این کلمه تکالیف سنگین الهی است که به واسطه نقض عهد و پیمان، برگردن امتهای پیشین نهاده شد؛ مانند کشتن یکدیگر برای قبول توبه بنیاسرائیل از عبادت گوساله سامری: ﴿إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ﴾[۷]، ممنوعیت ماهیگیری روز شنبه: ﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ﴾[۸].
- در قرآن کریم به امت پیامبر اسلام(ص) بشارت داده شده که این تکالیف و پیمانهای سخت و دشوار از آنان برداشته میشود[۹][۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۴۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۱۰.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۴.
- ↑ محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۹، ص۲۲۸-۲۲۹.
- ↑ «و بار (تکلیف)های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمیدارد» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «بیگمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید» سوره بقره، آیه ۵۴.
- ↑ «و میان خود، آنان را که در روز شنبه از اندازه در گذشتند شناختهاید» سوره بقره، آیه ۶۵.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۱.