محرّم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
طبق روایات از معصومان (ع)، در محرم آخرین سال [[غیبت]] اتفاقاتی رخ می‌دهد. نهم [[محرم]] (طبق روایتی) در [[مکه مکرمه]]، [[سیصد و سیزده]] یار حضرت جمع می‌شوند و دهم [[محرم]] (طبق روایتی) روز [[ظهور]] حضرت است در [[مکه]] که حضرت بین [[رکن و مقام]] [[خطبه]] می‌خواند، آن‌گاه [[یاران]] حضرت با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. ندای [[جبرئیل]] نیز در این روز شنیده می‌شود<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۳۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۶.</ref>. | طبق روایات از معصومان (ع)، در محرم آخرین سال [[غیبت]] اتفاقاتی رخ می‌دهد. نهم [[محرم]] (طبق روایتی) در [[مکه مکرمه]]، [[سیصد و سیزده]] یار حضرت جمع می‌شوند و دهم [[محرم]] (طبق روایتی) روز [[ظهور]] حضرت است در [[مکه]] که حضرت بین [[رکن و مقام]] [[خطبه]] می‌خواند، آن‌گاه [[یاران]] حضرت با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. ندای [[جبرئیل]] نیز در این روز شنیده می‌شود<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۳۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۶.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|'''فرهنگنامه دینی''']] | # [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|'''فرهنگنامه دینی''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۳:۲۳
مقدمه
محرّم نام نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به محرّم آن بوده که در ایّام جاهلیّت، جنگ در این ماه را حرام می‌دانستند و اشاره به حرمت و احترام آن دارد و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمری قرار می‌دادند.
امّا بنی امیّه با ریختن خون سید الشهدا در این ماه و پدید آوردن حادثۀ کربلا، احترام ماه حرام را نگه نداشتند. امام رضا(ع) فرمود: "در جاهلیّت، حرمت این ماه نگاه داشته می‌شد و در آن نمی‌جنگیدند؛ ولی در این ماه، خون‌های ما را ریختند و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان ما را اسیر کردند و خیمه‌ها را آتش زدند و غارت کردند و حرمت پیامبر را دربارۀ ذرّیه‌اش رعایت نکردند"[۱].[۲]
وقایع دهه اول محرم
در دوّم ماه محرّم الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان ابا عبدالله(ع) وارد کربلا شد و اردو زد. به تدریج بر سپاه کوفیان که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه محرم “تاسوعا” نام دارد و روز دهم آن “عاشورا”، روز شهادت سید الشهدا و یاران و فرزندانش در کربلاست.
از آنجا که ماه محرّم، یادآور حادثۀ کربلا و عاشوراست، فرا رسیدن آن دل‌ها را پر از غم می‌سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین(ع)، از اوّل محرم، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن امام شهید به عزاداری می‌پردازند. محرم همچون عاشورا، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در حفظ دستاورد‌های نهضت حسینی مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های شیعه نشین، به یاد شهیدان کربلا اشک می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند. امام خمینی فرموده است: “محرّم، ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیاء خداست که با قیام خود در مقابل طاغوت، تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست”[۳].[۴]
محرم و مهدویت
طبق روایات از معصومان (ع)، در محرم آخرین سال غیبت اتفاقاتی رخ می‌دهد. نهم محرم (طبق روایتی) در مکه مکرمه، سیصد و سیزده یار حضرت جمع می‌شوند و دهم محرم (طبق روایتی) روز ظهور حضرت است در مکه که حضرت بین رکن و مقام خطبه می‌خواند، آن‌گاه یاران حضرت با ایشان بیعت می‌کنند. ندای جبرئیل نیز در این روز شنیده می‌شود[۵].
منابع
پانویس
- ↑ «إِنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ الْقِتَالَ فِيهِ فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَتْ فِيهِ حُرْمَتُنَا وَ سُبِيَتْ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤٌنَا وَ أُضْرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا وَ انْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثِقَلِنَا وَ لَمْ يُتْرَكْ لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أَمْرِنَا»؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۶؛ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی.
- ↑ صحیفه نور، ج۲، ص۱۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۶.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۳۹؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۱۶.