برهان لطف و غیبت (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==دریافت متن== +== دریافت متن ==))
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sدربارهٔ\sپدیدآورنده\s\=\= \{\{\:\s(.*)\}\}' به '== دربارهٔ پدیدآورنده == {{:$1}}')
خط ۶۵: خط ۶۵:


== دربارهٔ پدیدآورنده ==
== دربارهٔ پدیدآورنده ==
{{: حسین الهی‌نژاد}}
{{:حسین الهی‌نژاد}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۱

برهان لطف و غیبت
رتبه علمیعلمی پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهحسین الهی‌نژاد
موضوعغیبت، مهدویت
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه انتظار موعود
وابسته بهمرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرزمستان ۱۳۸۸
شماره۳۱
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

برهان لطف و غیبت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی اثبات ضرورت وجود امام از طریق قاعده لطف می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۶ صفحه‌ای به قلم حسین الهی‌نژاد نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۳۱، زمستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسد: « از جمله باورهایی که از طریق این برهان قابل پی‌گیری است، مسأله امامت می‌باشد که تعیین و نصب و اثبات آن بر اساس این قاعده انجام می‌گیرد. اما زمانی که این مسأله را در دوران غیبت و پنهان‌زیستی امام مطرح می‌کنیم، با پرسش‌هایی اساسی روبه‌رو می‌شویم که نوعی تعارض را به نمایش می‌گذارد؛ مانند اینکه ظهور و غیبت امام هردو نوعی لطف دانسته می‌شود. البته از دیدگاه نگارنده این امر نه‌تنها تعارض نیست بلکه رابطه میان این‌دو، رابطه اقل و اکثر است؛ زیرا بر اساس لطف محصل که اصل وجود امام را برای بشر لطف می‌داند و او را در آفرینش خود مدیون امام می‌داند، در دوران غیبت نیز، ارشادها و تصرفات امام در قالب تعیین نایب خاص و عام تبلور پیدا نموده و از این طریق به رتق و فتق امور مردم می‌پردازد و تنها تفاوت در میزان این بهره‌مندی در دوران ظهور است».[۱].

فهرست مقاله

  1. لطف محصل
  2. لطف مقرب
  3. لطف بودن امام
    1. لطف محصل و امامت
    2. لطف مقرب و امامت
  1. خوف از دشمنان
  2. امتحان الهی
  3. عدم آمادگی مردم و تآدیب آن‌ها
  1. ناپیدایی
  2. ناشناسی
  1. امید بخشی
  2. حفظ دین و شریع
  1. لطف محصل
  2. لطف مقرب
  • نتیجه
  • پی‌نوشت‌ها

دربارهٔ پدیدآورنده

حسین الهی‌نژاد

حجت الاسلام و المسلمین حسین الهی‌نژاد (متولد ۱۳۴۵ ش، سمنان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جعفر سبحانی، عبدالله جوادی آملی و حسین وحید خراسانی پیگیری کرد. مسئول گروه مبانی مهدویت، مسئول پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی و هیئت تحریریه مجله پژوهش‌های مهدوی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت»، «درآمدی بر فلسفه مهدویت‌پژوهی»، «انتظار الگوبخش سبک نوین زندگی امروزی»، «مردم و زمینه‌سازی ظهور»، «حج و مهدویت»، «تحلیل رویکرد شناختی انتظار از منظر اهل سنت»، «بررسی و تحلیل نقش ایرانیان در تحولات فرجام جامعه بشریت با تاکید بر مسأله ظهور و قیام»، «مهدویت‌پژوهی»، «اتحاد و همگرایی در پرتو مهدویت و موعودگرایی»، «روش‌شناسی مهدویت‌پژوهی»، «برهان لطف و غیبت»، «بازشناسی مفهوم انتظار با رویکرد عام و خاص از منظر شیعه و اهل سنت»، «اسرار غیبت امام زمان»، «استخلاف و مهدویت»، «انتظار عدالت و صلح جهانی»، «صفات منتظران حضرت مهدی»، «وظایف منتظران در عصر غیبت»، «مهدویت و مبانی کلام جدید»، «اتحاد و همگرایی»، «انتظار فعال و توانمندی عقلایی منتظران»، «آشنایی با امام زمان»، «ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر»، «نمادگرایی در نشانه‌های ظهور» و «مهدویت و زبان دین» برخی از این آثار است.[۲]


پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون