پرده‌پوشی در حدیث

این مدخل زیرشاخهٔ بحث پرده‌پوشی است. پرده‌پوشی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پرده‌پوشی در قرآن - پرده‌پوشی در حدیث - پرده‌پوشی در اخلاق اسلامی - پرده‌پوشی در معارف دعا و زیارات - پرده‌پوشی در معارف و سیره سجادی - پرده‌پوشی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

رسول خدا(ص) می‌فرماید: «من‏ ستر على‏ أخيه‏ عورة فكأنّما أحيى‏ موءودة». و فرمود: «من ستر علی مسلم فکانما أحیی میتاً».

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِمَا يَعْلَمُ‏ مِنْ‏ عَيْبِ‏ نَفْسِهِ‏». و می‌فرماید: «طُوبَى‏ لِمَنْ‏ شَغَلَهُ‏ عَيْبُهُ‏ عَنْ‏ عُيُوبِ‏ النَّاسِ‏»؛ خوشا به حال کسی که عیوب خودش او را از پرداختن به عیوب مردم باز دارد.

می‌فرماید: «حسب المرء مِنْ سَلَامَتِهِ‏ قِلَّةُ حِفْظِهِ‏ لِعُيُوبِ‏ غَيْرِهِ‏». همچنین می‌فرماید: آنان که از معاصی دوری گزیده‌اند خداوند نعمت پرهیز از گناه را به ایشان بخشیده، به گناهکاران و اهل معصیت رحم کنند و شکر خدا بر آنها غالب باشد و ایشان را از پرداختن به گناهان دیگران باز دارد. چه فکر می‌کند کسی که از برادر خویش غیبت می‌کند و او را به خاطر گناهی که مرتکب شده سرزنش می‌کند؟! آیا به یاد نمی‌آورد که خدا گناهان بزرگ‌تری را بر او پوشیده است؟.

یکی از ستایش‌های بلیغ درباره عیب‌پوشی آن است که عیب‌پوشی از صفات خداوند متعال است و به همین دلیل او را به نام مبارک ستّار می‌شناسیم؛ و باز به همین دلیل است که در احکام شرعی برای اثبات کارهای زشت و ناروا بسیار سخت‌گیری شده است، به طوری که غالباً قابل اثبات نیست. خداوند متعال با قراردادن این شرایط بر کار گناهکاران پرده کشیده تا کارشان کمتر به رسوایی بینجامد و در بین مردمان بی‌آبرو نشوند. طبق روایاتی که در دست داریم صفت ستّاری خداوند متعال به زندگی دنیا اختصاص ندارد، بلکه در آخرت نیز بندگان گناهکار از این نمود رحمت برخوردار خواهند بود و پرده از کارشان برداشته نخواهد شد. رسول خدا(ص) می‌فرماید: «ما ستر علی عبد ذنبا فی الدنیا الا و ستره علیه فی الاخرة».

و در حدیثی دیگر می‌فرماید: «ما ستر الله علی عبد ذنبا فی الدنیا فیعیره به یوم القیامة». در روایت دیگری آمده است: روز قیامت بنده‌ای را می‌آورند که گریه می‌کند. خداوند متعال می‌فرماید: چرا گریه می‌کنی؟ عرض می‌کند: به خاطر اینکه اکنون همه عیب‌ها و گناهانم در محضر فرشتگان و مردمان قاش می‌شود.  خداوند سبحان می‌فرماید: بنده من آنگاه که در دنیا گناه می‌کردی و می‌خندیدی من تو را رسوا نکردم، اکنون که گناه نمی‌کنی و گریه می‌کنی چگونه رسوایت کنم؟!.

در روایت دیگری است که روز قیامت، رسول گرامی(ص) از خداوند متعال می‌خواهد که امتش را تنها با حضور خودش حسابرسی کند تا فرشتگان، پیامبران و سایر امت‌ها از کارهای زشت ایشان با خبر نشوند. خداوند سبحان در پاسخ می‌فرماید: حبیبا! من نسبت به بندگانم از تو رئوف‌ترم. همان طور که تو نمی‌پسندی عیوب پیروانت پیش دیگران فاش شود، من هم نمی‌پسندم که عیوب بندگانم آشکار شود؛ بنابراین خودم تنها به حساب آنها می‌رسم؛ چنان که جز من کسی از لغزش‌هایشان آگاه نشود..

منابع

1. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱۴