جلاس بن صلیت یربوعی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = جلاس بن صلیت یربوعی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==آشنایی اجمالی== به گفته ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.</ref>، ابن سکن و ابن شاهین او را در شمار صحابه نام برده‌اند. م...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه پیامبر' به 'رده:اصحاب پیامبر')
خط ۲۶: خط ۲۶:
[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۴

آشنایی اجمالی

به گفته ابن حجر[۱]، ابن سکن و ابن شاهین او را در شمار صحابه نام برده‌اند. مستند این مطلب روایتی است که عبدالرحمان بن عمرو بن جبله، از مرار بنت منقذ صلیتیه از ام‌منقذ بنت جلاس، از پدرش نقل کرده که گفت: به رسول خدا(ص) گفتم: من مال فراوانی دارم و دارای شرافت و خاندان هستم. شنیده‌ام پدرانم اطعام می‌کردند و سفر راه می‌انداختند و چنین و چنان می‌کردند، آیا برای آنان سودی دارد؟ رسول خدا(ص) فرمود: نه. جلاس می‌گوید: سپس آن حضرت جوانی از وابستگان (موالی) ما را که کتاب خدا را بهتر قرائت می‌کرد، برما امارت داد. او فرزندان جلاس را به امر مهمی رساند. ابن حجر[۲] در ادامه از ابن منده از همان طریق از دختر جلاس نقل کرده است که گفت: جلاس خدمت رسول خدا(ص) رسید و درباره وضو پرسید. آن حضرت یک یا دو بار شستن اعضا را در وضو کافی دانست. وی سپس می‌گوید: دیدم که آن حضرت اعضا را سه مرتبه شست[۳]. برخی این حدیث را غریب و طریق آن را ناشناخته دانسته[۴] یا در آن تردید کرده‌اند[۵]. ابن حجر[۶] می‌گوید: عبدالرحمان بن عمرو - راوی این خبر - متروک الحدیث است. نیز در کتاب ابن شاهین نام دختر جلاس را «مرار» دیده‌ام، ولی در نسخه‌ای قابل اعتماد از ابن سکن «مراد» آمده است.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.
  3. نیز ر.ک: ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۴۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۴۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.
  4. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۴۲؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.
  5. ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۸۶.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۰۰.
  7. خانجانی، قاسم، مقاله «جلاس بن صلیت یربوعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۰۸-۴۰۹.