وحی در قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{خرد}} | |||
{{علم معصوم}} | {{علم معصوم}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[وحی در قرآن]] | [[وحی در حدیث]] | [[وحی در کلام اسلامی]] | [[وحی در فلسفه اسلامی]] | [[وحی در عرفان اسلامی]] | [[وحی از دیدگاه بروندینی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نبوت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | |||
'''وحی''' در لغت به معنای [[آگاهانیدن]] یا [[سخن پنهانی]] است در اصطلاح علوم اسلامی به معنای ارسال [[پیام]] از سوی خداوند به [[پیامبران]]. | |||
==مقدمه== | |||
* نظام معنایی ویژهای بر واژگان قرآن حاکم است و مضمر باید در پی کشف آن برآید. بهوسیله تحلیلهای ادبی، لغوی و مفهومشناسی معنای اصطلاحات قرآن را میتوان در واژههای جانشین، همنشین و متقابل پیدا کرد. واژههای نزدیک به وحی را میتوان در سه بخش بیان کرد. واژههای بیانکننده رابطه پیامرسانی بین وحی کننده و گیرنده وحی: مانند واژه کلام، قول، نبأ قصص؛ واژهای مربوط به از جانب خدا بودن وحی: نزول، آتی و مجیء؛ واژهای بیانگر نزول لفظی قرآن: قرائت، تلاوت و ترتیل. | |||
* '''علت کاربردهای مختلف در موقعیتهای متفاوت چیست؟''' ظهور بهتر معنای موردنظر خاص، بهوسیله لفظ خاص، مثلاً: در آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْليماً}}﴾}} خداوند هم رابطه گفتاری [[حضرت موسی]] {{ع}} با خود را بیان کرده و هم فهمانده که او نسبت به انبیای پیش از خود فضیلتی نیز ندارد. ولی از واژه قول استفاده نکرده است که ناظر به گفتوگو و مذاکره بین دو ذات است. هرگاه عنایت به قطعی بودن و شگفتآور بودن سخن باشد از آن با واژه "نبأ" تعبیر میشود و نیز هرگاه مقصود گویایی مطلب یا خبری پیوسته به شکل داستان باشد از واژه "قصص" استفاده شده است <ref> [[مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن (کتاب)|مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن]]، ص ۳۸ و ۳۹.</ref>. | |||
==منابع== | |||
*[[مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن (کتاب)|مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن]]؛ | |||
*[[ پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبایی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]]. | |||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
{{پرسشهای وابسته}} | |||
* [[وحی در | {{ستون-شروع|3}} | ||
* [[وحی در قرآن]]؛ | |||
* [[وحی در حدیث]]؛ | * [[وحی در حدیث]]؛ | ||
* [[وحی در کلام اسلامی]]؛ | * [[وحی در کلام اسلامی]]؛ | ||
* [[وحی | * [[وحی در حکمت اسلامی]]؛ | ||
* [[وحی در عرفان اسلامی]]. | |||
* [[وحی در فلسفه دین]]؛ | |||
* [[وحی در دینپژوهی تطبیقی]]؛ | * [[وحی در دینپژوهی تطبیقی]]؛ | ||
* [[وحی | * [[وحی از دیدگاه بروندینی]]. | ||
* [[وحی در | * [[ارتباط رسول با پروردگار]] | ||
* [[اشراق]] | |||
* [[الهام]] | |||
* [[انکشاف]] | |||
* [[پدیدارگری]] | |||
* [[تجلی]] | |||
* [[تجلیگری]] | |||
* [[تنزیل]] | |||
* [[سمع]] | |||
* [[کشف]] | |||
* [[شهود]] | |||
* [[مکاشفه]] | |||
* [[نص]] | |||
* [[نقل]] | |||
* [[القای الهی]] | |||
* [[وحی الهی]] | |||
* [[وحی به اسباط]] | |||
* [[وحی تشریعی]] | |||
* [[وحی تکوینی]] | |||
* [[وحی در قرآن]] | |||
* [[وحی غیرمباشری]] | |||
* [[وحی مباشری]] | |||
* [[احادیث وحی]] | |||
* [[امکان وحی]] | |||
* [[انقطاع وحی]] | |||
* [[کاتبان وحی]] | |||
* [[انكار وحی]] | |||
* [[دوره فترت وحی]] | |||
* [[زبان وحی]] | |||
* [[صوت وحی]] | |||
* [[فرشته وحی]] | |||
* [[مواقع وحی]] | |||
* [[نزول وحی]] | |||
{{پایان}} | |||
{{پایان}} | |||
=='''[[:رده:آثار وحی و الهام|منبعشناسی جامع وحی و الهام]]'''== | |||
* [[:رده:کتابشناسی کتابهای وحی و الهام|کتابشناسی وحی و الهام]]؛ | |||
* [[:رده:مقالهشناسی مقالههای وحی و الهام|مقالهشناسی وحی و الهام]]؛ | |||
* [[:رده:پایاننامهشناسی پایاننامههای وحی و الهام|پایاننامهشناسی وحی و الهام]]. | |||
{{نبوت شناسی}} | |||
==پانویس== | |||
{{یادآوری پانویس}} | |||
{{پانویس2}} | |||
[[رده:مدخلهای | [[رده:مدخلهای درجه دو دانشنامه]] | ||
[[رده:مجاری علم لدنی امام]] | [[رده:مجاری علم لدنی امام]] | ||
[[رده:وحی و الهام]] | |||
[[رده:وحی]] | |||
[[رده:وحی در قرآن]] | [[رده:وحی در قرآن]] | ||
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۴۴
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نبوت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
وحی در لغت به معنای آگاهانیدن یا سخن پنهانی است در اصطلاح علوم اسلامی به معنای ارسال پیام از سوی خداوند به پیامبران.
مقدمه
- نظام معنایی ویژهای بر واژگان قرآن حاکم است و مضمر باید در پی کشف آن برآید. بهوسیله تحلیلهای ادبی، لغوی و مفهومشناسی معنای اصطلاحات قرآن را میتوان در واژههای جانشین، همنشین و متقابل پیدا کرد. واژههای نزدیک به وحی را میتوان در سه بخش بیان کرد. واژههای بیانکننده رابطه پیامرسانی بین وحی کننده و گیرنده وحی: مانند واژه کلام، قول، نبأ قصص؛ واژهای مربوط به از جانب خدا بودن وحی: نزول، آتی و مجیء؛ واژهای بیانگر نزول لفظی قرآن: قرائت، تلاوت و ترتیل.
- علت کاربردهای مختلف در موقعیتهای متفاوت چیست؟ ظهور بهتر معنای موردنظر خاص، بهوسیله لفظ خاص، مثلاً: در آیه ﴿﴿وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى تَكْليماً﴾﴾ خداوند هم رابطه گفتاری حضرت موسی (ع) با خود را بیان کرده و هم فهمانده که او نسبت به انبیای پیش از خود فضیلتی نیز ندارد. ولی از واژه قول استفاده نکرده است که ناظر به گفتوگو و مذاکره بین دو ذات است. هرگاه عنایت به قطعی بودن و شگفتآور بودن سخن باشد از آن با واژه "نبأ" تعبیر میشود و نیز هرگاه مقصود گویایی مطلب یا خبری پیوسته به شکل داستان باشد از واژه "قصص" استفاده شده است [۱].
منابع
جستارهای وابسته
- وحی در قرآن؛
- وحی در حدیث؛
- وحی در کلام اسلامی؛
- وحی در حکمت اسلامی؛
- وحی در عرفان اسلامی.
- وحی در فلسفه دین؛
- وحی در دینپژوهی تطبیقی؛
- وحی از دیدگاه بروندینی.
- ارتباط رسول با پروردگار
- اشراق
- الهام
- انکشاف
- پدیدارگری
- تجلی
- تجلیگری
- تنزیل
- سمع
- کشف
- شهود
- مکاشفه
- نص
- نقل
- القای الهی
- وحی الهی
- وحی به اسباط
- وحی تشریعی
- وحی تکوینی
- وحی در قرآن
- وحی غیرمباشری
- وحی مباشری
- احادیث وحی
- امکان وحی
- انقطاع وحی
- کاتبان وحی
- انكار وحی
- دوره فترت وحی
- زبان وحی
- صوت وحی
- فرشته وحی
- مواقع وحی
- نزول وحی
منبعشناسی جامع وحی و الهام
پانویس
- ↑ مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن، ص ۳۸ و ۳۹.